«Πενήντα- Πενήντα», «Η οικογένεια βλάπτει», «Ευτυχία», «Έτερος Εγώ». Όλοι μας έχουμε δει έστω ένα επεισόδιο από αυτές τις σειρές ή μία προβολή της ταινίας «Ευτυχία». Άρα, όλοι γνωρίζουμε τον Πυγμαλίωνα Δαδακαρίδη με τον οποίο κλείνουμε τον φετινό κύκλο των συνεντεύξεων. Ας δούμε τι έχει να μας πει…
Ποιες είναι οι σπουδές σας;
Έχοντας τελειώσει το Λύκειο, πήγα στην Αγγλία να σπουδάσω Computing and Business. Εκεί ασχολήθηκα πάλι με το θέατρο, ενώ επιστρέφοντας πίσω στην Ελλάδα έδωσα εξετάσεις στο Υπουργείο Πολιτισμού και στη δραματική σχολή «Θεμέλιο», η οποία δυστυχώς δεν υπάρχει πια μιας και οι ιδρυτές της Σχολής δε ζουν. Τελείωσα τη Σχολή, 3 χρόνια, και μετά ξεκίνησα να εργάζομαι ως επαγγελματίας.
Ποια δουλειά σας ξεχωρίζετε και γιατί;
Δε ξεχωρίζω καμία δουλειά μου, γιατί κάθε μια με συνάντησε και σε μια διαφορετική ηλικία. Ξεχωρίζω κάποιες στιγμές και κάποιες συνεργασίες οι οποίες έχουν να κάνουν με την αγάπη, τον επαγγελματισμό και το τι μου μάθανε. Υπήρξαν στιγμές τόσο θεατρικά όσο και κινηματογραφικά και τηλεοπτικά που η συνάντησή μου με αυτούς τους ανθρώπους, με αυτή την ομάδα ανθρώπων, δεν ξέρω αν με έκανε καλύτερο ηθοποιό, αλλά σίγουρα με έκανε καλύτερο άνθρωπο.
Πρόσφατα σας είδαμε να παίζετε στο «Έτερος Εγώ» αναλαμβάνοντας έναν δραματικό ρόλο, ενώ τώρα εμφανίζεστε στη «Φαμίλια» με έναν κωμικό. Πώς καταφέρνετε να ανταποκρίνεστε ταυτόχρονα και στους δύο και ποιον προτιμάτε;
Δε συγκρίνω την έννοια της κωμωδίας με του δράματος, μου αρέσουν τα παραμύθια. Πρέπει να με πείθει το παραμύθι. Δηλαδή, αν το σενάριο ή η δημιουργία μιας ιδέας, μιας σκέψης, ενός μύθου έχει αντίκρισμα σε μένα, είτε στον συναισθηματικό μου κόσμο είτε στον νοητικό, τότε μπορώ να δημιουργήσω έναν αντίστοιχο κόσμο στο κεφάλι μου και να επικοινωνήσω με αυτό που έχει γραφτεί. Οπότε πάω λίγο με την ψυχή μου στα πράγματα και όχι τόσο με τη σκέψη μου. Επίσης, δεν έχει να κάνει τόσο με το πώς διαχωρίζουμε τα πράγματα εμείς ως θεατές βλέποντάς τα, αλλά με τη διαθεσιμότητα και την ψυχή. Σε αυτό ίσως παίζει ρόλο και η αντιληπτικότητα του κάθε ανθρώπου και πώς μέσα από αυτό που βλέπει ή διαβάζει αισθάνεται το φως, το σκοτάδι, τη χαρά, το δράμα, τη λύπη ή οτιδήποτε άλλο θέλει να βάλει σαν τίτλο.
Πώς νιώθετε που ακούγεται ότι το «Έτερος Εγώ» θα αγοραστεί από το Netflix;
Αισθάνομαι πολύ χαρούμενος που μία προσπάθεια δύο ανθρώπων, εμένα και του Σωτήρη, η οποία ξεκίνησε το 2012, έχει φτάσει στο επίπεδο να συζητιέται να μπει σε μία πλατφόρμα παγκόσμιας εμβέλειας, η οποία σαφώς ανοίγει τις πόρτες για όλους τους Έλληνες ηθοποιούς αλλά και για όλες τις ελληνικές παραγωγές. Γιατί, πάνω από όλα η σκέψη δεν είναι η ματαιόδοξη, εγωιστική δικιά μας πλευρά, αλλά το να καταφέρουμε να ονειρευόμαστε έναν κόσμο που όλοι οι Έλληνες σκηνοθέτες, διευθυντές φωτογραφίας, σεναριογράφοι, ηθοποιοί θα μπορούν να ανήκουν σε κάτι που τους δίνει τη δυνατότητα να ονειρεύονται ένα καλύτερο μέλλον.
Ποιοι είναι οι στόχοι σας για το μέλλον;
Οι στόχοι μου για το μέλλον είναι, αρχικά, να είμαι υγιής, όσο γίνεται. Ονειρεύομαι υπέροχες στιγμές με ανθρώπους, οικογένειες και φίλους. Κάτι φωτεινό με αγάπη και ό,τι είναι να έρθει θα το αντιμετωπίσω με σεβασμό κι στωικότητα, όπως κάνω τόσα χρόνια.
Ποιες είναι οι δυσκολίες του επαγγέλματος του ηθοποιού;
Οι δυσκολίες στο επάγγελμα του ηθοποιού είναι αρκετές, γιατί δεν υπάρχει ένα οργανωτικό πλαίσιο όπως υπάρχει σε άλλα ευρωπαϊκά κράτη. Βέβαια, νομίζω ότι η βασικότερη δυσκολία είναι ο ίδιος ο άνθρωπος, σε οποιαδήποτε θέση και αν βρίσκεται. Αυτός, δηλαδή, που ορίζει τα πράγματα. Για μένα, ας πούμε, είναι ο ίδιος ο εαυτός μου. Αν με τον εαυτό μου μπορώ να είμαι ισορροπημένος και εντάξει, τότε μπορώ να τολμήσω να συνεργαστώ και να λειτουργήσω με τους υπόλοιπους συνανθρώπους. Εάν όχι, τότε το βασικότερο πρόβλημα ξεκινάει από τον εαυτό μας τον ίδιο. Επιπλέον, βασικό πράγμα που πρέπει να γνωρίζουν όσοι άνθρωποι σκέφτονται να ασχοληθούν με την υποκριτική τέχνη είναι ότι απαιτεί απίστευτες ώρες διάβασμα, απίστευτες ώρες παρατηρητικότητας και οργάνωσης με τους συνανθρώπους, αγάπη, πίστη, πειθαρχία, σεβασμό και θετική ενέργεια και σκέψη σε κάθε πράξη. Ταυτόχρονα, χρειάζεται γνώση, παιδεία, ευγένεια, αξίες, πίστη και τέλος, μια εσωτερική ανάγκη να ανήκεις σε αυτή την οικογένεια.
Τι θα συμβουλεύατε έναν νέο που σκέφτεται να ασχοληθεί με την υποκριτική;
Δεν ξέρω αν μπορώ να συμβουλέψω έναν νέο άνθρωπο. Μπορώ να τον ακούσω και να καταλάβω την ανάγκη του και την πίστη του σε αυτό που θέλει να κάνει. Το μόνο που μπορώ να του πω είναι να εξοπλίσει τον εαυτό του με εφόδια και με πράγματα τα οποία τον ολοκληρώνουν σαν άνθρωπο και να έχει την παιδεία να έρθει αντιμέτωπος με κείμενα, με ανθρώπους, με σκέψεις οι οποίες θα τον εξελίξουν σε πολύ καλύτερο. Αν θέλει να το κάνει, οφείλει να προσπαθήσει.
Πόσο εύκολα έρχεται η επιτυχία στον χώρο της υποκριτικής;
Δεν ξέρω πόσο εύκολα ή δύσκολα έρχεται η επιτυχία στον χώρο της υποκριτικής, δεν ξέρω αν υπάρχει συνταγή και τι είναι επιτυχία. Νομίζω ότι βασικότερο είναι να ξεκινήσουμε να αναρωτιόμαστε τι είναι επιτυχία. Για μένα το να δεχθείς τον σεβασμό των συνεργατών σου και των ανθρώπων που το κάνουν χρόνια, το να σου δώσουν την αγκαλιά τους, τη σκέψη και τη γνώση τους για να την εξελίξεις, να την προχωρήσεις και να την πας λίγο παρακάτω είναι η μεγαλύτερη επιτυχία.
Τι έχετε να πείτε για όσους ρωτούν “γιατί τώρα”;
Νομίζω ότι οι άνθρωποι που ρωτάν “γιατί τώρα” είναι γιατί, μάλλον, δεν έχουν πάθει τίποτα αντίστοιχο στη ζωή τους και δε μπορούν να κατανοήσουν την εσωτερική ανάγκη. Το θεωρώ κουτό. Γιατί τώρα, γιατί πριν, γιατί μετά, θεωρώ κουτή αυτή την ερώτηση. Ο κάθε άνθρωπος έχει τη στιγμή του και την ώρα του που οφείλει να εκφραστεί και να μιλήσει. Δεν υπάρχει μια τέτοια ερώτηση. Υπάρχει η ανάγκη να ακούσω, να καταλάβω και ή να συμμεριστώ την άποψη ή να την αναιρέσω. Μέχρι εκεί.
Νομίζετε ότι οι νέοι που ενδιαφέρονται να ασχοληθούν με την υποκριτική θα επηρεαστούν από όσα αποκαλύφθηκαν τον τελευταίο καιρό;
Ο άνθρωπος που αισθάνεται και νιώθει την ανάγκη μέσα του να εκπληρώσει έναν στόχο και να δημιουργήσει, θα το κάνει σε οποιαδήποτε συνθήκη, στην πιο ειρηνική και στην πιο πολεμική, στην πιο αντίξοη και την πιο εύκολη. Δε νομίζω ότι οι άνθρωποι απογοητεύονται από μία τέτοια κατάσταση. Μπορεί να στεναχωριούνται και να αντιλαμβάνονται την επικινδυνότητα των πραγμάτων αλλά επί της ουσίας αυτοί που θέλουν και πιστεύουν ότι μπορούν και το έχουν, θα το κάνουν σε οποιοδήποτε επάγγελμα, όχι μόνο σε αυτόν τον χώρο.
Απόσπασμα συνέντευξης: «όλοι οι Έλληνες σκηνοθέτες, διευθυντές φωτογραφίας, σεναριογράφοι, ηθοποιοί θα μπορούν να ονειρεύονται ένα καλύτερο μέλλον»
