«Τα συναισθήματα που δεν εκφράζονται δεν θα πεθάνουν ποτέ. Θάβονται ζωντανά και θα βγουν αργότερα με πολύ πιο άσχημους τρόπους». Η Αλίσια Μπέρενσον και ο Γκάμπριελ είναι ένα ερωτευμένο ζευγάρι. Έχουν μια φαινομενικά ευτυχισμένη ζωή, επιτυχημένοι στον τομέα τους. Εκείνη ζωγράφος και ο Γκάμπριελ φωτογράφος μόδας. Όταν, όμως, ένα βράδυ επιστρέφει από τη δουλειά, η Αλίσια τον πυροβολεί πέντε φορές και από τότε παραμένει σιωπηλή. Δεν εξηγεί γιατί το έκανε, ούτε προσπαθεί να υπερασπιστεί τον εαυτό της και έτσι μεταφέρεται στην ψυχιατρική κλινική Γκρόουβ.
Ο Θίο Φέιμπερ είναι ψυχοθεραπευτής ο οποίος περίμενε πολύ καιρό να δουλέψει μαζί της. Όταν, λοιπόν, εμφανίζεται η ευκαιρία την αρπάζει, αψηφώντας τον κίνδυνο να καταστρέψει την καριέρα του, καθώς το Γκρόουβ ετοιμάζεται να κλείσει. Είναι πεπεισμένος πως μπορεί να τη βοηθήσει και να αποκαλύψει επιτέλους τι έγινε πριν από έξι χρόνια. Μια ιδιόμορφη σχέση αναπτύσσεται μεταξύ θεραπευτή και θεραπευομένης και οι ρόλοι τους μπερδεύονται.
Είναι ένα ευφυέστατο, πρωτότυπο και καθηλωτικό βιβλίο. Ο τρόπος που συνδυάζονται τα πρόσωπα με τα γεγονότα είναι εντυπωσιακός και το τέλος εντελώς απρόβλεπτο. Αγγίζει πολλά λεπτά ζητήματα και φέρνει στην επιφάνεια πολλά κοινωνικά προβλήματα όπως η παιδική κακοποίηση, οι αυτοκτονικές τάσεις και ο εθισμός στις επιβλαβείς ουσίες. Κάτι στο οποίο θέλω να σταθώ είναι το γεγονός ότι, μέσω του βιβλίου, καταλαβαίνουμε πόσο σημαντικό ρόλο παίζει η παιδική ηλικία στη μετέπειτα ζωή. Ολοκληρώνοντας, αν και δεν είμαι λάτρης των ψυχολογικών θρίλερ, είναι από τα λίγα βιβλία αυτού του είδους που με ενθουσίασαν. Είναι ενδιαφέρον, συναρπαστικό και όταν το ξεκινήσεις, απλώς δεν μπορείς να σταματήσεις μέχρι να φτάσεις στο τέλος!