Η νόσος των λεγεωνάριων

legionella
Κωνσταντινίδου Σοφία

Τα κλιματιστικά το καλοκαίρι έχουν ενεργό ρόλο στην καθημερινότητά μας. Λειτουργούν διαρκώς, προκειμένου να μας ανακουφίσουν από την έντονη ζέστη. Όσο όμως κι αν ευχαριστιόμαστε τη δροσιά που μας προσφέρουν, δεν πρέπει να ξεχνάμε και τους κινδύνους που κρύβουν. Ένας από τους κινδύνους αυτούς είναι και η νόσος των λεγεωνάριων ή αλλιώς γνωστή ως η νόσος των κλιματιστικών.

Πρόκειται για μια οξεία λοίμωξη του αναπνευστικού συστήματος από βακτήρια του γένους λεγιωνέλλα (legionella). Ήρθε για πρώτη φορά στο φώς της δημοσιότητας το 1976, όταν ξέσπασε επιδημία σε Αμερικανική λεγεώνα στη Φιλαδέλφεια των Η.Π.Α.

Πιο συγκεκριμένα, οι λεγιωνέλλες είναι υδρόβια βακτήρια που ζουν και πολλαπλασιάζονται κυρίως σε συστήματα κλιματισμού και ύδρευσης μεγάλων κτιρίων (ξενοδοχεία, καταλύματα), σωληνώσεις, δεξαμενές, πισίνες κλπ. Γενικότερα είναι αρκετά ανθεκτικά βακτήρια που μπορούν να επιβιώσουν σε ποικίλες συνθήκες.

Η νόσος των λεγεωνάριων μεταδίδεται μέσω της εισπνοής μικροσκοπικών σταγονιδίων νερού ή ατμού που προέρχονται από συσκευές ή συστήματα τα οποία δεν έχουν συντηρηθεί επαρκώς και περιέχουν τα βακτήρια legionella. Ωστόσο, πρέπει να αναφερθεί ότι δε μεταδίδεται από άνθρωπο σε άνθρωπο.

Οι πάσχοντες από τη νόσο εμφανίζουν τα εξής συμπτώματα: αδυναμία (ίσως με συμπτώματα γρίπης), βήχας (αρχικά ξηρός, κατόπιν παραγωγικός), στομαχικές διαταραχές (εμετός, διάρροια), μυϊκούς πόνους, πονοκέφαλο, ρίγος, σύγχυση και λήθαργο. Το ποσοστό θνησιμότητας της νόσου είναι περίπου 5-10%. Η νόσος θεραπεύεται με ενδοφλέβια χορήγηση αντιβιοτικών.

Ολοκληρώνοντας, ας εστιάσουμε στο ότι η χρήση των κλιματιστικών καθώς και όλων των συσκευών και συστημάτων που αναφέρθηκαν παραπάνω πρέπει να γίνεται με σύνεση και λαμβάνοντας αυστηρά μέτρα καθαρισμού, ώστε να αποφευχθούν τέτοιου είδους κίνδυνοι.