Η διδακτική του Ολοκαυτώματος
“Οι εισηγητές προτείνουν η διδασκαλία να προσαρμόζεται στην ηλικία των μαθητών και να μην καλλιεργεί συναισθηματική ταύτιση. Η αφόρμηση μπορεί να είναι η καθημερινή ζωή, όχι οι αριθμοί και οι στατιστικές ή οι εικόνες αγριότητας. Ονόματα ανθρώπων, κατοικίες, καταστήματα, σχολεία, παιχνίδια, ασχολίες πριν και κατά τη διάρκεια του Β Παγκοσμίου πολέμου. Πώς συνεχίστηκε η ζωή τα χρόνια του Γ Ράιχ για τους Εβραίους στην Ευρώπη; Έπειτα έρχεται η πραγματικότητα του Ολοκαυτώματος. Σε έναν απάνθρωπο κόσμο αν και πώς επιβίωσε η ελπίδα, η πίστη, η αξιοπρέπεια, η παράδοση, η ταυτότητα; Μέσα από εικόνες, αποσπάσματα από ημερολόγια, βιβλία, ιστορικά ακριβείς ταινίες και ντοκιμαντέρ μπορεί κανείς να μιλήσει, χωρίς να δώσει απαντήσεις, στους μαθητές για διλήμματα: Στο γκέτο, ο γιατρός είχε ινσουλίνη όχι για όλους τους ασθενείς. Σε ποιους θα έδινε; Στους βαριά άρρωστους, που δεν είχαν ελπίδα να ζήσουν, ή αυτούς θα τους θυσίαζε για τους λιγότερο άρρωστους; Ο στόχος είναι να κατανοήσουν οι μαθητές τις δυσκολίες της επιβίωσης εκείνη την περίοδο, να συνειδητοποιήσουν το γεγονός ότι κάποιοι άνθρωποι καλούνταν να κάνουν επιλογές σε έναν κόσμο ουσιαστικά χωρίς δυνατότητα επιλογής.”
Διαβάστε όλο το κείμενο.
”
Αφήστε μια απάντηση