“Στην ταραγμένη ελληνική πραγματικότητα, ιδίως αυτή των τελευταίων χρόνων, είναι ακατόρθωτο να διατηρήσει ο εκπαιδευτικός την εσωτερική του συνοχή. Η εσωτερική του συγκρότηση είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να έχει νόημα η αξιολόγηση του έργου του. Ένας εκπαιδευτικός σε εσωτερική σύγκρουση βιώνει μια διχαστική κατάσταση ανάμεσα σε αυτό που ο ίδιος επιθυμεί να είναι και να διδάσκει, και εκείνο που είναι από τον νόμο υποχρεωμένος να πράξει. Αυτή η ρήξη δημιουργεί τέτοια ανισορροπία, που δύσκολα την αγνοεί κανείς αν θέλει να ασκεί ευσυνείδητα το επάγγελμά του.”
Διαβάστε το υπόλοιπο κείμενο.
Νέα Παιδεία (2015), τ. 153
Αφήστε μια απάντηση