Feed
Άρθρα
Σχόλια

Το να εξαπολύετε μύδρους κατά πάντων με τόση ευκολία, το να απαξιώνετε σημαντικούς πνευματικούς ανθρώπους αποτελεί στάση ζωής ενάντια στον καθωσπρεπισμό και στην καθεστηκυία τάξη; Μήπως αυτή η επαναστατικότητα, η προκλητικότατα είναι προβοκατόρικη;

Προβοκατόρικη όχι, μη το λες είναι βαριά λέξη και περίπου απαράδεκτη. Ενδεχομένως θα μπορούσε κανείς να την θεωρήσει προκλητική ή προκατασκευασμένη αλλά, αν με ξέρει καλά τι πράμα είμαι, θα δει ότι έχω περισσότερη συνέπεια απ’ ό,τι δείχνει η φάτσα μου. Πότε-πότε ξεπερνώ τα εσκαμμένα και γίνομαι υπέρ το δέον επικριτικός, παρ’ όλα αυτά σε γενικές γραμμές κρατώ τις αρχές μου και τα όσα πιστεύω. Μπορεί να έβλαψα τον εαυτό μου, να έχασα θέσεις και πολλά αλλά, αλλά δεν το μετανιώνω. Όλη μου αυτή η απαρέσκεια προς την Εξουσία με βοηθάει να μένω ταπεινός και έξω από τον χώρο των δρώμενων, χωρίς όμως να είμαι αντικοινωνικό στοιχείο, διότι έχω μια δραστηριότητα αρκετά εκτεταμένη. Είμαι, θα έλεγα, λίγο φρούτο. Δεν είναι εύκολο να καταλάβεις πώς είναι δυνατόν ένας άνθρωπος να είναι τόσο κοινωνικός και ταυτόχρονα να έχει την δύναμη να βρίζει, να μυκτηρίζει, να κριτικάρει. Παρ’ όλο που έχω πάθει πολλά, δεν βάζω μυαλό, δεν αλλάζω και μπορώ να πω, είμαι μάλλον ευχαριστημένος.

Nτ. Χριστιανόπουλος

1 σχόλιο προς “To δικαίωμα του απαρέσκειν”

  1. Ο/Η mark λέει:

    Έξω από τον χώρο των δρώμενων; Ναι.Ταπεινός; Δεν το νομίζω.Στις συνεντεύξεις που δίνει, διακρίνω μια απίστευτη αλαζονεία.Και η απαρέσκεια προς την Εξουσία μπορεί να θεωρηθεί ως δειλία.Δειλία ότι θα του αρέσει (η εξουσία), ότι θα φθαρεί και διαφθαρεί. Γιατί χρειάζεται θάρρος και αρετή να είσαι σε θέση ισχύος και να μην το εκμεταλλευτείς. Ας δεχόταν το χρηματικό βραβείο, ας έβγαζε ένα λόγο για την υποκρισία και τα κουσούρια του συστήματος όπως αυτός τα φαντάζεται και ας χάριζε τα λεφτά σε φιλανθρωπίες, αν είχε τη δύναμη. Όμως όχι, πώς αλλιώς θα μπορούσε να ασκήσει σκληρή κριτική αν δεν έπαιρνε αποστάσεις, αν δε διαχώριζε τον εαυτό του από το κοινωνικό σύνολο. Άλλη μια ένδειξη δειλίας από μέρους του. Το να απαξιώνει άλλωστε κανείς ολοκληρωτικά άλλους ανθρώπους αλλά και ένα σύστημα αξιών, όπως συνήθως πράττει (εκπαίδευση, πολιτική, ομοφυλοφιλία, λογοτεχνία, τέχνη κ.α.), δεν είναι χαρακτηριστικό ταπεινού ανθρώπου αλλά αγγίζει τα όρια, αν μη τι άλλο, της Ύβρις.Τουλάχιστον διαθέτει κάποια αυτογνωσία, περισσότερη από τον κοινό άνθρωπο, αφού τη ξεροκεφαλιά του την παραδέχεται, αλλά και δυστυχώς την αποδέχεται. Τώρα αν είναι ευχαριστημένος και ευτυχισμένος έτσι, καλά κάνει.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αλλαγή μεγέθους γραμματοσειράς
Αντίθεση
Μετάβαση σε γραμμή εργαλείων