Αξιοπρεπής, χωρίς τη φθορά του γήρατος ή της αρρώστιας, ευχαριστημένος για την επερχόμενη έκδοση των ποιημάτων του, χαρούμενος για τις καθημερινές ηλεκτρονικές του συνομιλίες με φίλους, ο αγαπημένος δάσκαλος Νικήτας Παρίσης έφυγε από κοντά μας ξαφνικά.
Πολλοί θα πουν, πρώτα φιλόλογος κι έπειτα συγγραφέας. Εμείς λέμε δάσκαλος, με όλη τη γενναιοδωρία που διατρέχει αυτή τη λέξη όπως ενσαρκωνόταν στο πρόσωπο και τη στάση του.
Γιατί μέσα από το συγγραφικό του έργο, επιστημονικό και λογοτεχνικό, δίδασκε κάθε αναγνώστη, μας εκπαίδευε στη σοβαρή έρευνα, την προσεκτική ερμηνεία και τη δική του λεπταίσθητη γραφή, ακόμα και στα επιπολής κινούμενα κοινωνικά δίκτυα.
Γιατί διδασκαλία στην ακρίβεια και την καθαρότητα ήταν και η αναζήτηση της τέλειας λέξης που θα εξέφραζε επακριβώς την ολοκληρωμένη του σκέψη.
Γι’ αυτό, όσοι δουλέψαμε μαζί του, όσοι τον συναναστρεφόμασταν τακτικά ξαναβαφτιζόμασταν στην αφοσίωσή του στη γλώσσα και τη λογοτεχνία. Και αναζητούσαμε όλο και συχνότερα αυτή την επαφή, που στο εξής θα μας λείπει.
Νομοτελειακά, δάσκαλε.
Μεγειά το μπλογκ μικρή!
Eυχαριστώ! Καλή δύναμη, co-blogger