Στα σχολεία της Ραφήνας υπάρχει μια Βιβλιοθήκη που όμοιά της δεν πρέπει να υπάρχει άλλη στην Αττική.
Είναι η Δανειστική Βιβλιοθήκη του Γυμνασίου-Λυκείου Ραφήνας που μετά από πολλές περιπέτειες κατέληξε στον χώρο όπου παλαιότερα λειτουργούσε η μηχανή προβολής του ΣΙΝΕ “ΠΑΝΟΡΑΜΑ”.
Ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Το Γυμνάσιο-Γενικό Λύκειο Ραφήνας λειτούργησε για πρώτη φορά το 1992 στον χώρο όπου βρίσκεται σήμερα.
Πρωτολειτούργησε στο παλιό Γυμνάσιο, αυτό που φτιάχτηκε με πρωτοβουλία των κατοίκων της Ραφήνας και του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου (ΕΑΜ) αμέσως μετά την αποχώρηση των Γερμανών κατακτητών.
Τρία χρόνια αργότερα, το 1995, λειτούργησε για πρώτη φορά ο Χειμερινός Κινηματογράφος “ΣΙΝΕ ΠΑΝΟΡΑΜΑ” στην Αίθουσα Εκδηλώσεων του Γυμνασίου-Λυκείου Ραφήνας.
Ο κινηματογράφος λειτούργησε μέχρι το 2011.
Γνώρισε μεγάλες δόξες και τιμές.
Το πάθος ενός ανθρώπου για τον Κινηματογράφο, του Δημήτρη Σεισόπουλου, και η υποστήριξη του νεοσύστατου Δήμου Ραφήνας πρόσφεραν στους κατοίκους της πόλης ένα ανεκτίμητο δώρο.
Όπως συμπληρώνει η Βαρβάρα Λιόνη που για χρόνια κρατούσε το Κυλικείο του σχολείου και του Κινηματογράφου:
“Ένα ευχαριστώ πρέπει να πούν στον κο Δημήτρη Σεισόπουλο”
Για χρόνια ο Κινηματογράφος αυτός αποτελούσε μια Όαση Πολιτισμού στην πόλη της Ραφήνας που οι χειμώνες ποτέ δεν ήταν ιδιαίτερα γόνιμοι πολιτιστικά.
Και τι δεν είδαμε όλα αυτά τα χρόνια.
Από το “Απέραντο Γαλάζιο” του Λυκ Μπεσόν μέχρι τον “Μπομπ Σφουγκαράκη”.
Από το “Peppermint” του Κώστα Καπάκα μέχρι τον Μίστερ Μπιν.
Από τον “Good Bye Lenin!” μέχρι το “Μόνος στο Σπίτι”.
Ταινίες για όλα τα γούστα, για μικρούς κια για μεγάλους.
Ταινίες λαϊκές και ταινίες σινε-φιλ.
Με τον καιρό άρχισε η παρακμή.
Ο κόσμος λιγόστευε.
Η Δημοτική Αρχή σταδιακά δεν τποστήριζε τον Κινηματογράφο με την ίδια ζέση.
Κάποιοι γκρίνιαζαν πως τα σχολεία δεν πρέπει να διατίθενται για άλλες χρήσεις.
Στο τέλος ο Κινηματογράφος έπαψε να θερμαίνεται.
Κάπως έτσι το ΣΙΝΕ “ΠΑΝΟΡΑΜΑ” έκλεισε τον κύκλο του.
