Οι ΔΚ δημιουργούνται από χρήστες που μοιράζονται ένα κοινό ενδιαφέρον και χρησιμοποιούν το διαδίκτυο αντί για τη δια ζώσης επικοινωνία, που για κάποιους λόγους είναι δύσκολη ή αδύνατη. Μέχρι τώρα είχαν έναν μάλλον ‘κλειστό’ χαρακτήρα, αφού για να γίνει κάποιος μέλος της κοινότητας θα έπρεπε να κάνει εγγραφή και να έχει κωδικό πρόσβασης για συμμετοχή σε ασύγχρονες συζητήσεις, σύγχρονες κουβεντούλες κλπ. Ο Rheingold (1993) χρησιμοποίησε τον όρο ‘εικονικές κοινότητες’ για να αναφερθεί στις ομάδες ανθρώπων που συμμετέχουν σε δημόσιες συζητήσεις για εύλογο χρονικό διάστημα αλλά και που αναπτύσσουν σταδιακά συναισθηματικούς δεσμούς, διαμορφώνοντας έτσι δίκτυα ‘ανθρώπινων σχέσεων’. Επειδή οι χρήστες-μέλη χρησιμοποιούν πλέον σύνθετες υπηρεσίες νέου διαδικτύου (web 2.0) για να επικοινωνήσουν σε πραγματικό χρόνο, να συνθέσουν περιεχόμενο, να ανταλλάξουν αρχεία, οι ΔΚ που σχηματίζουν, ακολουθώντας τις εξελίξεις, μετεξελίσσονται σε κοινότητες δεύτερης γενιάς (community 2.0).

Με βάση τους τύπους κοινοτήτων που προτείνει η White (2006), οι ΔΚ μπορεί να είναι ‘κλειστές’ (η πρόσβαση γίνεται με κάποιες προϋποθέσεις-περιορισμούς, π.χ. εγγραφή, κωδικός), θεματικές και ‘ανοικτές’ (χωρίς περιορισμούς). Εκπαιδευτικές ΔΚ στο διεθνές και ελληνικό διαδίκτυο στις οποίες αναγνωρίζουμε χαρακτηριστικά των 3 τύπων είναι η TappedIn, οι Webheads και το moodle@gsn.