Δεν μπορούμε να ξεφύγουμε από τον εαυτό μας.
Όσο ανοίγουμε τους ορίζοντες μας και περιορίζουμε τις ακάλυπτες ανάγκες μας, τόσο πιο ελεύθεροι γινόμαστε, άρα και πιο ευτυχισμένοι πιο γεμάτοι και επομένως πιο έτοιμοι για τα επόμενα.
Πάντα θα υπάρχει περιθώριο “για μια μπυρίτσα” .
Υπάρχουν άνθρωποι, στιγμές, γεγονότα, απόψεις, γνώμες στιγμής, που μας έκαναν να πάρουμε το δρόμο που διαλέξαμε. Δεν φταίνε οι επιλογές μας για όσα μας δυσαρεστούν . Εμείς τις επιλέξαμε. Αυτές ήταν, ό, τι ήσαν , ποια η ευθύνη τους;
Να σηκωνόμαστε και να πηγαίνουμε παρακάτω.
Πάντα θα βρίσκουμε το χώρο, …”για τη μπυρίτσα”.
Καλή βδομάδα
ΥΓ.
Τις ευχές μου για τους νεόνυμφους , Γιώργος και Δέσποινα, τον Ηρακλή (κουμπάρο), την νεοφώτιστη Αθηνά και την “συντέκνισσα”.
Τους ευχαριστώ.
