ΚΑΜΠΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΚΑΡΔΙΤΣΑ

Έρχονται τα Χριστούγεννα και στην πατρίδα μας οι κάτοικοι τιμούν αυτή τη γιορτή με πολλά έθιμα που παντρεύουν τη χριστιανική παράδοση με τα αρχαιοελληνικά ήθη. Πιο κάτω μπορείτε να διαβάσετε για ένα τέτοιο χαρακτηριστικό χριστουγεννιάτικο έθιμο.

Το τάισμα της βρύσης

Τα μεσάνυχτα της παραμονής των Χριστουγέννων πραγματοποιείται το «τάισμα της βρύσης» σε χωριά της κεντρικής Ελλάδας.

Οι κοπέλες πηγαίνουν στην πιο κοντινή βρύση για να κλέψουν το άκραντο, δηλαδή το αμίλητο, νερό.

Σε όλη τη διαδρομή παραμένουν σιωπηλές. Όταν πάρουν το νερό, αλείφουν τη βρύση με βούτυρο και μέλι με την ευχή όπως τρέχει το νερό να τρέχει και η προκοπή στο σπίτι, και όπως γλυκό είναι το μέλι, έτσι γλυκιά να είναι και η ζωή τους.

Για να έχουν καλή σοδειά, την ταΐζουν με διάφορα προϊόντα, όπως βούτυρο, ψωμί, τυρί, όσπρια ή κλαδί ελιάς. Μάλιστα, όποια κοπέλα φτάνει πρώτη στη βρύση θα είναι η πιο τυχερή όλο τον χρόνο.

Έπειτα, ρίχνουν στη στάμνα ένα βατόφυλλο και τρία χαλίκια, κλέβουν το νερό από τη βρύση και γυρίζουν στο σπίτι τους πάλι αμίλητες, μέχρι να πιούνε όλοι από το άκραντο νερό.

Με το ίδιο νερό ραντίζουν τις τέσσερις γωνίες του σπιτιού και σκορπίζουν τα τρία χαλίκια στο σπίτι. Στη λαϊκή παράδοση ο βάτος φέρνει αισιοδοξία και καλά μαντάτα, και διώχνει τα ξόρκια.

Σας ευχόμαστε Καλά Χριστούγεννα και Καλές Γιορτές!

Θέμα της εργασίας μας υπήρξε ο ρατσισμός ή αλλιώς η μη αποδοχή της διαφορετικότητας. Αποδεχόμενοι ότι ο ρατσισμός αποτελεί μια νοσηρή μορφή συμπεριφοράς, προσπαθήσαμε μέσα από συζητήσεις, ανάγνωση κειμένων, παρακολούθηση ταινιών και βιωματικά παιχνίδια, να προσεγγίσουμε τις διαστάσεις της ρατσιστικής συμπεριφοράς και τις συνέπειες για το άτομο και την κοινωνία. Κάποιες φορές δραματοποιήσαμε μικρές σκηνές ρατσισμού για να μπούμε στο ρόλο του θύτη και του θύματος∙ άλλες φορές αποδώσαμε εικαστικά τα συναισθήματά μας ή την άποψή μας για τον ρατσισμό∙ κάποιες άλλες τραγουδήσαμε στίχους για τη διαφορετικότητα. Προσπαθήσαμε να μπούμε στη θέση του ανθρώπου που γίνεται θύμα ρατσιστικής συμπεριφοράς, διηγηθήκαμε τις εμπειρίες μας, ορίσαμε τις μορφές του ρατσισμού, τις αιτίες που τον προκαλούν και τις λύσεις που προτείνουμε για τον περιορισμό του. Και συμφωνήσαμε πως η δική μας η γενιά πρέπει να είναι σαφώς κατά του ρατσισμού με όποιο πρόσωπο κι αν εμφανίζεται αυτός.
Ρατσισμός
«Ρατσισμός, (ο) κοινωνική πολιτική διακρίσεων, που βασίζεται στο δόγμα της ανωτερότητας μιας φυλήε, εθνικής ή κοινωνικής ομάδας και στην καλλιεργημένη αντίληψη των μελών της ότι οφείλουν να περιφρουρήσουν την αμιγή σύσταση, την καθαρότητα της ομάδας τους , καθώς και τον κυρίαρχο ρόλο τους έναντι των υπολοίπων φυλετικών, εθνικών, κοινωνικών κλπ ομάδων, που θεωρούνται από αυτά κατώτερες»
(πηγή : ΛΕΞΙΚΟ ΝΕΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ Γ. ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗ)

Οι χρόνοι διακρίνονται σε μονολεκτικούς και περιφραστικούς τύπους:
Α) Μονολεκτικοί τύποι
(σχηματίζονται με μια λέξη)
-ενεστώτας
-παρατατικός
-αόριστος
Β) Περιφραστικοί τύποι
(σχηματίζονται με δύο ή με τρεις λέξεις)
-εξακολουθητικός μέλλοντας
-συνοπτικός μέλλοντας
-συντελεσμένος μέλλοντας
-παρακείμενος
-υπερσυντέλικος

Το κάθε ρήμα διαθέτει:
-θέμα
-κατάληξη
Π.χ. διαβάζ – ω
Το κάθε ρήμα διαθέτει δύο θέματα από τα οποία σχηματίζονται όλοι οι χρόνοι:
Α) το ενεστωτικό θέμα (διαβαζ-) από το οποίο σχηματίζονται όλοι οι μη συνοπτικοί χρόνοι (ενεστώτας, παρατατικός, εξακολουθητικός μέλλοντας)
Π.χ. διαβάζω, διάβαζα, θα διαβάζω
Β) το αοριστικό θέμα (διαβασ-) από το οποίο σχηματίζονται όλοι οι συντοπτικοί και συντελεσμένοι χρόνοι (αόριστος, συνοπτικός μέλλοντας, παρακείμενος, υπερσυντέλικος, συντελεσμένος μέλλοντας)
Π.χ. διάβασα, θα διαβάσω, έχω διαβάσει, είχα διαβάσει, θα έχω διαβάσει

Ο Καβάφης υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της νεοελληνικής ποίησης και ένας ποιητής που είχε τόσο φανατικούς υποστηρικτές όσο και κατηγορηματικούς επικριτές. Θα πούμε, απλώς, ότι ο Καβάφης αποστασιοποιήθηκε από τη σολωμική παράδοση που ήταν κυρίαρχη και διαμόρφωσε ένα εντελώς προσωπικό ύφος. Διαφοροποιήθηκε από τη γλωσσική παράδοση, απομακρύνθηκε από τον «παρανασσισμό» , απογύμνωσε την ποίησή του από τον λεκτικό πλούτο , τον λυρισμό και την ομοιοκαταληξία. Με λίγα λόγια αποστασιοποιήθηκε από την έως τότε παράδοση, την οποία, συχνά μάλιστα, φαίνεται να αντιμετωπίζει με ειρωνική διάθεση.
Ο Καβάφης, λοιπόν, φάνηκε να δίνει μικρότερη σημασία στη μορφή και μεγαλύτερο βάρος στο περιεχόμενο της ποίησης του. Στον τομέα αυτό διακρίνεται η ποίησή του για τον φιλοσοφικό στοχασμό, για την καταφυγή στο παρελθόν και στις μνήμες, για την καταφυγή στην ιστορία (και μάλιστα όχι στην ένδοξη, λαμπρή ιστορία, αλλά στην ιστορία της παρακμής, των άγνωστων, ασήμαντων προσώπων) , για τον αισθητισμό, για τον εξομολογητικό τόνο. Ο έρωτας αλλά και ο θάνατος, το όραμα αλλά και η απελπισία δίνουν το παρόν στην ποίησή του. Η αναγκαιότητα της εθνικής ελληνικής συνείδησης είναι επίσης παρούσα στο έργο του. Κάποιες φορές η απελπισία, οι απογοητεύσεις, η πίκρα εκφράζονται με τη μορφή ενός καθολικού μηδενισμού.
Το σύνολο του ποιητικού έργου του Καβάφη συνηθίζεται να χωρίζεται σε τρεις κατηγορίες: α) τα ιστορικά, β) τα φιλοσοφικά ή διδακτικά και γ) τα ηδονικά ή αισθησιακά ποιήματα.

Καλημέρα.

http://www.slideshare.net/conference/content-people-summit-2016-08

 

Είναι κοινά αποδεκτό πως η σχολική μονάδα αποτελεί ένα ζωντανό και συνεχώς μεταβαλλόμενο οργανισμό. Με δεδομένη την παρουσία μαθητών και εκπαιδευτικών, στο πλαίσιο της σχολικής πραγματικότητας αναπτύσσονται σχέσεις διαπροσωπικές, επαγγελματικές, παιδαγωγικές τις οποίες ο καθένας καλείται να διαχειριστεί για το όφελος όλης της σχολικής μονάδας και για τη βελτίωση πρώτα του ιδίου και, στη συνέχεια , ολόκληρου του σχολικού οργανισμού.
Στο πλαίσιο αυτής της πραγματικότητας, ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο διαδραματίζει ο διευθυντής της σχολικής μονάδας. Ο διευθυντής μιας σχολικής μονάδας, αποτελεί τον φορέα εκείνο που συγκεντρώνει στα χέρια του πολλές και διαφορετικές αρμοδιότητες και καλείται να συνδυάσει πολυδιάστατες και αντίθετες απαιτήσεις για να πετύχει στο μεγαλύτερο δυνατό βαθμό την εύρυθμη λειτουργία της σχολικής μονάδας.ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Στην εργασία αυτή θα μας απασχολήσει αρχικά πώς διατυπώνεται , βιβλιογραφικά, ο ρόλος του σωστού και αποτελεσματικού διευθυντή στο πλαίσιο της σχολικής μονάδας∙ ποιες είναι οι αρμοδιότητές του και πώς αναμένεται να διαχειρίζεται τα προβλήματα της καθημερινής σχολικής πραγματικότητας προκειμένου να καταφέρει να διατηρεί τη σωστή λειτουργία της σχολικής μονάδας; Παράλληλα, καθώς συνεργάζεται με εκπαιδευτικούς και διοικεί εκπαιδευτικούς και μαθητές, καλείται να διατηρεί ένα καλό και φιλικό κλίμα , υψηλού παιδαγωγικού επιπέδου, προκειμένου να οδηγούνται μαθητές και εκπαιδευτικοί στην αυτοβελτίωση και –κατά συνέπεια- στη βελτίωση ολόκληρης της σχολικής μονάδας.
Η παρούσα εργασία χωρίζεται σε τρία βασικά μέρη:
-στο Α΄ μέρος γίνεται η περιγραφή του ρόλου του ιδανικού διευθυντή όπως αυτός παρουσιάζεται μέσα από την υπάρχουσα πλούσια βιβλιογραφία. Για να καταστεί δυνατή η ερμηνεία και η αποσαφήνιση του ρόλου που καλείται να ενσαρκώσει ο διευθυντής μιας σχολικής μονάδας, θα γίνει πρώτα η προσπάθεια να επεξηγηθεί επαρκώς η έννοια της λέξης “διευθυντής” και στη συνέχεια η έννοια της λέξης “ηγέτης”. Πρόκειται για δύο διαφορετικούς όρους που για πολλές δεκαετίες απασχολούν την επιστήμη της παιδαγωγικής. Με την αποσαφήνισή τους, θα καταστεί δυνατός ο προσδιορισμός του ρόλου ενός διευθυντή – ηγέτη στο πλαίσιο της σχολικής μονάδας καθώς και οι διαστάσεις που μπορεί να πάρει ένας τέτοιος ρόλος.
-το Β΄ μέρος, μέσα από συστηματική έρευνα και με ερευνητικό εργαλείο μας το ερωτηματολόγιο, γίνεται η ανάλυση των απαντήσεων των εκπαιδευτικών μέσα από το ερωτηματολόγιο που συμπλήρωσαν και επιχειρείται η ανίχνευση του βαθμού σύγκλισης που υπάρχει ανάμεσα στον καθημερινό σχολικό διευθυντή, όπως αυτός παρουσιάζεται μέσα από τις απαντήσεις των εκπαιδευτικών, και τον ιδανικό ηγέτη – διευθυντή. Επιχειρείται επίσης η ανίχνευση του βαθμού στον οποίο οι εκπαιδευτικοί κατέχουν την έννοια του ηγέτη διευθυντή και της καθολικότητας που ο όρος αυτός ενέχει σε σχέση με εκείνον του διευθυντή – διοικητή.
-στο Γ΄ μέρος συνοψίζονται τα συμπεράσματα που προκύπτουν από την έρευνά μας και ο προβληματισμός για τη σημασία του ρόλου του διευθυντή στη διαμόρφωση της σχολικής κουλτούρας.

Ο διευθυντής ως ηγέτης στο πλαίσιο της σχολικής μονάδας

Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι η διερεύνηση του ρόλου

1. που ενσαρκώνει ο σχολικός διευθυντής
2. στο πλαίσιο της καθημερινής σχολικής πραγματικότητας και ο βαθμός στον οποίο ο ρόλος αυτός προσεγγίζει την έννοια του ηγέτη – διευθυντή όπως αυτός περιγράφεται μέσα από την πλούσια βιβλιογραφία.
3. Επιπλέον , ανιχνεύεται ο βαθμός στον οποίο οι εκπαιδευτικοί κατέχουν την έννοια του ηγέτη – διευθυντή ως όρο καθολικό που περιλαμβάνει όλες τις επιμέρους διαστάσεις ενός σχολικού διευθυντή.
4. Αρχικά, γίνεται εκτενής αναφορά στην έννοια του ηγέτη – διευθυντή και στις διαστάσεις που λαμβάνει στο πλαίσιο της σχολικής πραγματικότητας. Στη συνέχεια, ακολουθεί η ανάλυση της ποσοτικής έρευνας που διεξήχθη μέσω ερωτηματολογίου που απαντήθηκε από 105 εκπαιδευτικούς πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης του Νομού Καρδίτσας. Διερευνάται η εικόνα του διευθυντή μέσα από τα μάτια των εκπαιδευτικών και κατά πόσο προσεγγίζει την έννοια του ηγέτη – διευθυντή. Τέλος, ανιχνεύεται κατά πόσο οι εκπαιδευτικοί γνωρίζουν την έννοια του ηγέτη – διευθυντή και ακολουθούν τα συμπεράσματα της έρευνας με επισημάνσεις για βελτίωση των συνθηκών που συμβάλλουν στη διαμόρφωση του ιδανικού ηγέτη – διευθυντή.