"Βοηθείστε να κρύψω τη Γη, την κυνηγά η ανθρωπότης…"

ΔΙΟΤΙ τι μπορεί να πει κάποιος παρακολουθώντας από τους δέκτες της μικρής οθόνης, αυτή τη συμφορά;
ΤΙ να πεις για το μοιρολόι της φύσης;
ΤΙ να πεις για τη μάνα με τα 4 παιδιά της, που βρήκαν αγκαλιά το θάνατο στη μαύρη ράχη της Αρτέμιδας;
ΤΙ να πεις για τους δεκάδες ακόμη συμπατριώτες μας που κάηκαν μαζί με την πατρίδα τους;
Α, ΝΑΙ, μπορείς να πεις για το οργανωμένο σχέδιο των εμπρηστών!
ΟΧΙ όμως για το οργανωμένο σχέδιο της … ανοργανωσιάς της Πολιτείας…
ΝΑΙ, μπορείς να μιλήσεις για τις ηρωικές προσπάθειες των Πυροσβεστών.
ΟΧΙ όμως για την έλλειψη ανθρώπων και μέσων, για την απουσία συντονισμού, τις παιδιάστικες κόντρες σοβαρών ανθρώπων…
ΝΑΙ, μπορείς να μιλήσεις για την αυτοθυσία των πιλότων
ΟΧΙ, όμως για τους πολιτικούς, που, αφού άφησαν ανοχύρωτη τη χώρα, περιφέρονται προσφέροντας “τσάι και συμπάθεια”…

Σχόλιο από την εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ (27082007)