Γράμμα στη δασκάλα

  “Επίτρεψέ μου, αγαπητή φίλη, να αρχίσω αυτό το βιβλίο απευθυνόμενος σε σένα, για να σου εκφράσω τον θαυμασμό μου και να σου εμπιστευθώ τον προορισμό αυτής της σελίδας. Σε αποκαλώ φίλη, αν και κάλλιστα μπορείς να είσαι και φίλος. Αναφέρομαι εξάλλου σε όλους τους δασκάλους. Το γεγονός όμως ότι σε αυτή την περίπτωση επέλεξα το θηλυκό γένος είναι κάτι περισσότερο από μια παρέκκλιση από τα καθιερωμένα.

• Πρώτον, επειδή […] η στοιχειώδης εκπαίδευση έχει ανατεθεί, στην πλειονότητα των περιπτώσεων, στο γυναικείο φύλο (αυτή είναι τουλάχιστον η εντύπωση μου: αν με διαψεύδουν οι στατιστικές, υποκλίνομαι ταπεινά).
• Δεύτερον, για έναν προσωπικό λόγο που γίνεται αρκούντως σαφής στην αφιέρωση του βιβλίου και ίσως ενυπάρχει ως προσφορά αγάπης στην ίδια την πρόθεσή μου να το γράψω.

    Όσον αφορά δε το θαυμασμό, δεν το λέω βέβαια ως υστερόβουλη κολακεία. Αυτό στο οποίο δίνω πρωταρχική σημασία είναι ότι θεωρώ δασκάλες και δασκάλους την πιο αναγκαία, δραστήρια και γενναία επαγγελματική ομάδα, την πιο εκπολιτιστική από εκείνες όπου εργαζόμαστε για να καλύψουμε τις ανάγκες μιας δημοκρατικής πολιτείας“.

(Πηγή: Savater Fernando, 2004, ‘Η αξία του εκπαιδεύειν’, Αθήνα, Ελληνικά γράμματα)