«Η Ιστορία ως λογοτεχνικό παίγνιο. Σχόλια για το μυθιστόρημα Ο θίασος των Αθηναίων του Βασίλη Γκουρογιάννη», Φηγός 32 (Α΄ Εξάμηνο 2014), σσ. 166-176.
Μια πρώτη μορφή του άρθρου εκφωνήθηκε ως εισήγηση σε εκδήλωση για το μυθιστόρημα (Καστανιώτης, Αθήνα 1999) που οργανώθηκε στην Αλεξανδρούπολη από τις εκδόσεις Καστανιώτη στις 19 Απριλίου 2002. Η γραφή του Βασίλη Γκουρογιάννη απορροφά βαθιά μέσα της την Ήπειρο. Στο Θίασο των Αθηναίων, παρότι ο τίτλος λειτουργεί κάπως παραπλανητικά ως προς τα τοπογραφικά συμφραζόμενα του μυθιστορήματος, ο Γκουρογιάννης διατηρεί σταθερά το ηπειρωτικό σκηνικό. Η υπόθεση διαδραματίζεται στη Νικόπολη (σημερινή περιοχή Πρέβεζας) και στο ιερό μαντείο της Δωδώνης το έτος 326 μ.Χ. Το ιστορικό πλαίσιο προετοιμάζει τον αναγνώστη για το κλίμα του μυθιστορήματος: εποχή μεταβατική, με έντονες συγκρούσεις ανάμεσα στον χριστιανισμό που καλπάζει προς την εξουσία και στην παλαιά ελληνορωμαϊκή εθνική θρησκεία που πεθαίνει. Σε μια περίοδο που η ελληνική πεζογραφία προκλητικά και αδιέξοδα παγιδεύεται σχεδόν αποκλειστικά στην ερωτική θεματολογία και σε όλες τις πιθανές εκδοχές της, ο Ηπειρώτης λογοτέχνης συγκινείται γόνιμα από τις λεπτές φιλοσοφικές αναζητήσεις. Στο μυθιστόρημα το ιστορικό περιβάλλον αναδομείται με απόλυτη πιστότητα στα ιστορικά τεκμήρια. Η Ιστορία, όπως και στα προηγούμενα βιβλία του, όσο κι αν κυριαρχεί ή μεταπλάθεται με σεβασμό, είναι λογοτεχνική πρόφαση για να συναντήσει την κοινωνική και πολιτική επικαιρότητα.
Κατεβάστε το άρθρο:
Αφήστε μια απάντηση