Σταμάτης Μαυροειδής, “Περιοδικώς”, εφ. Η Αυγή, 15 Φεβρουαρίου 2001.
Εξώπολις. Έξω από την πόλη ή, αν όχι έξω, σίγουρα στις παρυφές της. Εκεί όπου η ησυχία και η σιωπή λειτουργούν ακόμη και όπου ο νους δεν πολτοποιείται. Εκεί όπου η μνήμη, εκτός από τους γνωστούς και καταξιωμένους, ανασύρει και τους αγνώστους, τους ελάχιστα προσιτούς στο ευρύ αναγνωστικό κοινό. Μια τέτοια περίπτωση, σύμφωνα με το καινούργιο τείχος του λογοτεχνικού περιοδικού της Αλεξανδρούπολης “Εξώπολις” είναι ο Νικόλαος Φαρδύς από τη Σαμοθράκη, που φέτος συμπληρώνονται εκατό χρόνια από τον θάνατο του. Λησμονημένος ο Φαρδύς, αποτελεί, κατά το περιοδικό πάντα, μια εξαιρετικά σημαντική φυσιογνωμία λογίου του τέλους της τουρκοκρατίας στον ελλαδικό χώρο. Να ευχηθούμε να γίνει το συνέδριο που προαναγγέλλεται ώστε τα κείμενα του αγνώστου αυτού λογίου να γίνουν προσιτά σε κάθε ενδιαφερόμενο. Από το παρόν τεύχος του “Εξώπολις” ξεχωρίζουν τέσσερα θεωρητικά κείμενα από τον χώρο της πολιτικής φιλοσοφίας, της νεοελληνικής φιλολογίας και των πολιτισμικών σπουδών.
Ο Π. Νούτσος αναλύει τη σχέση του Καστοριάδη με τον Στίνα, ο φιλόλογος Θ. Κούγκουλος σχολιάζει την ποιητική παρουσία της αυτόχειρος ποιήτριας και γλύπτριας από την Αλεξανδρούπολη Ιωάννας Φιλιππίδου, ο θρησκειολόγος Lumbala Kabasele μελετά τη λατρεία στη Σαμοθράκη της αρχαιότητας και ο φιλόλογος Δ. Κατσαρής ερευνά το λαογραφικό και φιλοσοφικό υπόβαθρο της νεκρώσιμης ακολουθίας.
Αφήστε μια απάντηση