Έξι χιλιόμετρα βορειοδυτικά της Σπάρτης, σ’ έναν βραχώδη λόφο βρίσκεται το κάστρο του Μυστρά με την ερειπωμένη σήμερα καστροπολιτεία του. Ο λόφος, με την απότομη και κωνοειδή μορφή του, λόγω της στρατηγικής του θέσης, αποτελούσε από μόνος του σπουδαίο φυσικό οχυρό.
Το κάστρο χτίστηκε το 1249, από τον φράγκο κατακτητή της Πελοποννήσου Γουλιέλμο Β΄ Βιλλεαρδουίνο. Μετά την ήττα των Φράγκων στη μάχη της Πελαγονίας το 1259, το κάστρο του Μυστρά περνά στους Βυζαντινούς και από το 1262 γίνετε έδρα στρατηγού (Σεβαστοκράτορας). Από τότε ουσιαστικά άρχισε η κυρίως ιστορική περίοδός του, που διήρκεσε δύο αιώνες. Το 1308 το σύστημα της διοικήσεως μεταβάλλεται και οι στρατηγοί γίνονται μόνιμοι διοικητές και κατά τα μέσα του 14ου αιώνα ο Μυστράς καθίσταται πρωτεύουσα της Βυζαντινής Πελοποννήσου και δημιουργείτε το Δεσποτάτο του Μωρέως. Το 1460 ο Μυστράς παραδίνεται στους Οθωμανούς και από τότε αρχίζει η παρακμή του. Η καστροπολιτεία είχε συνεχόμενη πορεία έως και το 1953. Από το 1989 με απόφαση της Unesco, ο Μυστράς εγγράφεται ως πολιτιστικό αγαθό στον κατάλογο της Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς. Στο χώρο της καστροπολιτείας σώζονται 7 βυζαντινοί ναοί και ένα εν ενεργεία μοναστήρι.
