Αρχείο κατηγορίας κείμενα

Σκόρπιες σκέψεις…

Πριν δύο χρόνια ξεκίνησα ένα μεταπτυχιακό στην η-μάθηση για να ανανεώσω τις γνώσεις μου σε κομμάτι της επιστήμης που με ενδιαφέρει. Έχοντας αποφοιτήσει το 1992 από την τυπική εκπαίδευση υπήρχαν αρκετές νέες θεωρίες και νέα επιτεύγματα τα οποία δεν είχα χρησιμοποιήσει ποτέ στην πράξη.

Στην περίοδο αυτή, δημιούργησα λογαριασμό στο facebook. Αργότερα ένα Blog, twitter και τέλος ning για να συζητώ εστιασμένα θέματα που με ενδιαφέρουν.

Στην πλατφόρμα κοινωνικής δικτύωσης του facebook, στην αρχή, φίλοι μου ήταν κάποιοι από τους συμφοιτητές μου (με τους περισσότερους έχω μια 15-20 ετία διαφορά στην ηλικία). Έπειτα προστέθηκαν συνάδελφοι, φίλοι του στενότερου προσωπικού μου κύκλου, τα παιδιά μου και οι φίλοι τους, οι οποίοι ήθελαν «προσωπικό» για τα δικτυακά τους παιχνίδια (yoville, farmtown..)! Αρκετοί μάλιστα φίλοι των παιδιών μου, είτε από το Δημοτικό σχολείο είτε από τους προσκόπους που πηγαίνουν, εκτός από λογαριασμό στο facebook έχουν και πάρα πολλούς φίλους όλων των ηλικιών! Μάλιστα, όπως μου ανέφεραν κάνουν διαγωνισμό για το ποιος έχει τους περισσότερους φίλους στο facebook! Είναι ποσοτικό το θέμα;

Για να επανέλθω στο δικό μου λογαριασμό στο facebook, οι δικοί μου φίλοι είναι χωρισμένοι σε ομάδες ηλικιών (8-15, 22-28, 34-45+) και είναι μόνο 71. Παρόλα αυτά, μπαίνοντας στην πλατφόρμα υπάρχουν φορές που πάνω από 100 νέα γεγονότα με περιμένουν να τα «διαβάσω». Όλοι «μιλάμε», φυσικά χωρίς να εξαιρώ και τον εαυτό μου, αλλά υπάρχει χρόνος για να ακουστούμε;

Στα παραπάνω γεγονότα υπάρχουν σχόλια από φίλους σε φωτογραφίες ατόμων που δεν γνωρίζω και των οποίων προσωπικές τους στιγμές μπορώ να δω και να τις μεταφέρω στον υπολογιστή μου. Αισθάνομαι μερικές φορές σαν να κοιτάζω μέσα από μια «κλειδαρότρυπα». Από την άλλη, μόνο για να στείλω «δωράκια» στους φίλους μου, δαπανώ αρκετή ώρα, όπως επίσης και οι φίλοι μου.

Μήπως η κοινωνική δικτύωση μας κάνει να χάνουμε το χρόνο μας και στην πραγματικότητα να γινόμαστε αντικοινωνικοί, ενώ ταυτόχρονα καταργούμε και την ιδιωτικότητα;

Από την άλλη, τόσο στο facebook όσο και στα blogs αυτό που γίνεται κυρίως είναι η αναπαραγωγή απόψεων, βίντεο, παρουσιάσεων…, ένα εργοστάσιο αντιγραφής και επικόλλησης. Σπάνια υπάρχει νέα δημιουργία. Αποτέλεσμα αυτού είναι η δημιουργία απίστευτου όγκου δεδομένων αλλά και η παραγωγή CO2!

Το ψηφιακό μας χνάρι θα αντικαταστήσει, τελικά, το πραγματικό; Ελπίζω πως όχι. Στις εορταστικές αυτές ημέρες, ας προσπαθήσουμε να βρεθούμε με συγγενείς και φίλους μας από κοντά, πίνοντας αληθινό κρασάκι και όχι εικονικό, μέσω εφαρμογών του facebook.

ΥΓ. Φυσικά, και δεν είμαι εναντίον της κοινωνικής δικτύωσης. Απλά, τον τελευταίο καιρό παραβρέθηκα σε συζητήσεις όπου θέματα “αντιπαράθεσης” ήταν οι αριθμοί φίλων στο facebook, οι δημοσιεύσεις που γίνονται και το πλήθος των ατόμων που έχουν επισκεφθεί συγκεκριμένες σελίδες. Μα τελικά, παράσταση δίνουμε, προσπαθούμε να επιβεβαιώσουμε ότι υπάρχουμε και να το τεκμηριώσουμε στο διαδίκτυο; Ας απολαύσουμε και κάποιες στιγμές, εμείς, και όχι ο εικονικός μας αντιπρόσωπος!

Ένα περιβαλλοντικό εικονογραφημένο παραμύθι για παιδιά και μεγάλους (12 σελίδες σε .pdf) από την Υπηρεσία Επίσημων Εκδόσεων των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων.

Ορίστε και ένα εικονογραφημένο φυλλάδιο για παιδιά και μεγάλους (35 σελίδες σε .pdf) από την Υπηρεσία Επίσημων Εκδόσεων των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων.