Αρχική » πείραμα

Αρχείο κατηγορίας πείραμα

Δεκέμβριος 2024
Δ Τ Τ Π Π Σ Κ
 1
2345678
9101112131415
16171819202122
23242526272829
3031  

Kατηγορίες

Το Internet ζυγίζει όσο μια… φράουλα

Το «βάρος» του διαδικτύου μετρήθηκε σε εκπομπή επιστήμης
Ένας καθηγητής μαθηματικών διαπίστωσε ότι οι ηλεκτρονικές συσκευές ανάγνωσης (τα eBooks) βαραίνουν όσο μεγαλώνει ο όγκος των δεδομένων που αποθηκεύονται σε αυτές. Με βάση τη μέθοδο που χρησιμοποίησε ο μαθηματικός, μια εκπομπή επιστήμης που μεταδίδεται στο Διαδίκτυο υπολόγισε το βάρος ολόκληρου του κυβερνοχώρου και υποστηρίζει ότι το Internet ζυγίζει όσο… μια φράουλα!

Φράουλα και διαδίκτυο

Το ψηφιακό ζύγισμα

Ο Τζον Κουμπιάτοβιτς, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Μπέρκλεϊ στις ΗΠΑ, διαπίστωσε ότι η αποθήκευση βιβλίων σε ψηφιακή μορφή στις συσκευές eBook δεν αυξάνει τον αριθμό των ηλεκτρονίων αυτών των συσκευών. Αυξάνονται όμως τα επίπεδα ενέργειας των ηλεκτρονίων. Η σχέση ανάμεσα στην ενέργεια και τη μάζα (η περίφημη εξίσωση του Αϊνστάιν) σημαίνει ότι η αύξηση των επιπέδων ενέργειας προκαλεί αυτόματα και αύξηση της μάζας.

Τα μέλη της εκπομπής «Vsauce» που προβάλλεται μέσα στη δημοφιλή πύλη βίντεο YouTube αποφάσισαν να ακολουθήσουν την ίδια μέθοδο για να μετρήσουν το βάρος του Internet. Υπολόγισαν τα δεδομένα που βρίσκονται στους 75-100 εκατομμύρια διακομιστές του πλανήτη στους οποίους στηρίζεται ο κυβερνοχώρος.

Κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι το συνολικό βάρος των ηλεκτρονίων που απαιτούνται για να λειτουργούν όλοι αυτοί οι διακομιστές είναι 50 γραμμάρια – όσο περίπου ζυγίζει μια φράουλα. Η μέτρηση έγινε χωρίς να ληφθεί υπόψη η οικιακή χρήση του Internet. Αν συμπεριληφθούν λοιπόν και οι υπολογιστές που εν δυνάμει θα μπορούσαν να είναι συνδεδεμένοι στο Internet από τα σπίτια, το βάρος του κυβερνοχώρου τριπλασιάζεται και αντιστοιχεί σε… τρεις φράουλες.

Πηγή: tovima
Δείτε επίσης για το ίδιο θέμα: dailymail.co.uk

«Πιλότοι» με την δύναμη της σκέψης

«Πιλότοι» με την δύναμη της σκέψης.
Νέο σύστημα επιτρέπει τον έλεγχο υπολογιστή με νοητικές εντολές

pilotoi

Ένα σύστημα ηλεκτροεγκεφαλογραφίας, συνδεδεμένο σε υπολογιστή, επέτρεψε σε εθελοντές να παίζουν ένα βιντεοπαιχνίδι με ελικόπτερα χρησιμοποιώντας «νοητικές εντολές». Παρόμοια συστήματα ελέγχου με τη σκέψη είχαν παρουσιαστεί και παλαιότερα, ωστόσο οι νέοι αλγόριθμοι φτάνουν σε νέα επίπεδα ακρίβειας και επιτρέπουν έλεγχο της κίνησης σε τρεις διαστάσεις.

Ο σκούφος «πιλότος»

Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου της Μινεσότα φόρεσαν στα κεφάλια των εθελοντών ένα «σκούφο» με ηλεκτρόδια, τα οποία κατέγραφαν τη δραστηριότητα των εγκεφαλικών περιοχών που ελέγχουν τις κινήσεις του σώματος. Έπειτα από μερικές εκπαιδευτικές πτήσεις, οι αλγόριθμοι που ανέλυαν τα σήματα από τα ηλεκτρόδια έμαθαν να αντιστοιχίζουν συγκεκριμένες κινήσεις με συγκεκριμένα μοτίβα εγκεφαλικής δραστηριότητας.

Τα αποτελέσματα ήταν θεαματικά, καθώς οι εθελοντές μπορούσαν να κατευθύνουν το ελικόπτερο ώστε να περνά μέσα από δακτύλιους που εμφανίζονταν στην οθόνη στο 85% των περιπτώσεων.
Στο μέλλον, ελπίζουν οι ερευνητές, παρόμοια συστήματα θα μπορούσαν να επιτρέπουν σε παράλυτους ασθενείς να ελέγχουν πρόσθετα άκρα. Η έρευνα δημοσιεύεται στην αμερικανική ηλεκτρονική επιθεώρηση PLoS ONE.

http: tovima

Robocup: Πρωτάθλημα ποδοσφαίρου για ρομπότ

Το παγκόσμιο πρωτάθλημα ποδοσφαίρου ρομπότ Robocup, μπαίνει στην τελική φάση του στην Κωνσταντινούπολη, με τη συμμετοχή και ελληνικής ομάδας.

Με τη συμμετοχή των καλύτερων ποδοσφαιριστών από τον «κόσμο των ρομπότ», το παγκόσμιο πρωτάθλημα ποδοσφαίρου ρομπότ, RoboCup, μπαίνει στην τελική του φάση.

Όπως μετέδωσε και το BBC,οι καλύτεροι ρομπο-επιθετικοί, ρομπο-αμυντικοί και ρομπο-μέσοι από 40 χώρες μεταφέρονται ήδη στην Κωνσταντινούπολη για να μετάσχουν σε ποδοσφαιρικούς αγώνες.
Μάλιστα μεταξύ των 27 ομάδων που μετέχουν στην τελική φάση της Κωνσταντινούπολης είναι και οι «Noxious Kouretes», στην οποία συνεργάζονται το Πολυτεχνείο Κρήτης και τα πανεπιστήμια της Ουαλίας και της Οξφόρδης.
Η κάθε ομάδα χρησιμοποιεί ανθρωπόμορφα ρομπότ “Νao” που κατασκευάζονται από την γαλλική εταιρία «Aldebaran Robotics», κάθε εργαστήριο όμως χρησιμοποιεί την δική του τεχνολογία για την βελτίωσή τους.
Το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα ρομπότ διεξάγεται εδώ και 14 χρόνια και οι οργανωτές του έχουν στόχο να συγκροτήσουν ως το 2050 μια ομάδα ανθρωπόμορφων ρομπότ που θα μπορεί να αναμετρηθεί με τους καλύτερους ποδοσφαιριστές σε όλον τον κόσμο.
Ο διαγωνισμός έχει επίσης στόχο να ενθαρρύνει τους κατασκευαστές ρομπότ να βελτιώσουν ακόμη περισσότερο τις ικανότητές των ανθρωπόμορφων μηχανών. Το μεγάλο πρόβλημα των επιστημόνων προπονητών είναι πάντως να καταφέρουν τα ρομπότ να λειτουργούν ως ομάδα. Στο πλαίσιο αυτό οι μηχανές ανταλλάσσουν ασύρματα πληροφορίες στη διάρκεια του παιγνιδιού. Ταυτόχρονα, τα ρομπότ πρέπει να αγωνίζονται καθαρά, χωρίς να καταφεύγουν σε σκληρά και αντι-αθλητικά χτυπήματα.
Το 2010, περίπου 500 ομάδες από 40 χώρες – περιλαμβανομένων του Ιράν, της Χιλής και της Ταϊβάν – έλαβαν μέρος σε διάφορα τουρνουά του RoboCup. Τα τελευταία χρόνια, τα τουρνουά ρομπότ έχουν επεκταθεί και εκτός του ποδοσφαίρου, περιλαμβάνοντας διαγωνισμούς ρομπότ σε σπιτικές εργασίες και επιχειρήσεις διάσωσης.

Πηγή: enet

Ρομπότ με αίσθηση αφής

Μπορεί να αποτελεί, μέχρι σήμερα, σενάριο ταινίας επιστημονικής φαντασίας, ωστόσο μέρα με την μέρα, η επιστήμη φτάνει όλο και πιο κοντά στη δημιουργία ενός ρομπότ με ανθρώπινες αισθήσεις και εμφάνιση.


Σύμφωνα με δημοσίευμα του BBC, επιστήμονες έχουν καταφέρει να ενσωματώσουν τις αισθήσεις της ακοής και της όρασης στα σημερινά ρομπότ. Παράλληλα, έχουν γίνει σημαντικές πρόοδοι στο να δημιουργηθούν ακόμα πιο εξελιγμένα μοντέλα, πιο χρήσιμα και ικανά, που θα μπορούν να γεύονται, να μυρίζουν αλλά και να αισθάνονται κάθε επαφή, ακόμα και την πιο μικρή. Η πιο πρόσφατη προσπάθεια να κατασκευαστεί ένα τέτοιο μοντέλο, το οποίο θα έχει και την αίσθηση της αφής στις ικανότητές του, πραγματοποιήθηκε στο Τεχνικό Πανεπιστήμιο του Μονάχου.
Πρόκειται για την απόπειρα ομάδας επιστημόνων να κατασκευάσουν τεχνητό δέρμα για ρομπότ, με τις ίδιες ευαισθησίες που έχει το ανθρώπινο δέρμα. Το τεχνητό δέρμα αποτελείται από μικρές εξάγωνες πλάκες 5 εκατοστών, οι οποίες ενώνονται μεταξύ τους και σχηματίζουν ενιαία επιφάνεια. Ωστόσο, το τεχνητό αυτό δέρμα, δεν είναι ευέλικτο, όπως ήταν σε άλλες αντίστοιχες επιχειρήσεις στο παρελθόν. Αποτελείται από άκαμπτες πλάκες τοποθετημένες στη σειρά. Κάθε μικρή πλακέτα, περιέχει τέσσερις υπέρυθρους αισθητήρες που ανιχνεύουν οτιδήποτε κινείται και βρίσκεται στο περιβάλλον, σε μικρότερη ακτίνα από ένα εκατοστό, με στόχο να προσομοιώσει αποτελεσματικά ένα ελαφρύ άγγιγμα. Επιπλέον, το ρομπότ μπορεί να εντοπίζει οποιοδήποτε αντικείμενο βρίσκεται στην κατεύθυνση του, να αλλάζει αυτομάτως πορεία ή ακόμα και να κατευθύνει τα μάτια του με σκοπό να ελέγξει τις τριγύρω συνθήκες.
Καθώς όμως το ανθρώπινο δέρμα έχει και άλλες δυνατότητες, όπως η θερμοκρασία και οι δονήσεις που αντιλαμβάνεται, η ομάδα του Γερμανικού Πανεπιστημίου αποφάσισε να εξελίξει ακόμα περισσότερο την προσπάθειά της. Ενσωμάτωσε στις πλάκες έξι αισθητήρες με τους οποίους επιχειρεί να δώσει στα μηχανήματα αισθητήρες θερμοκρασίας και μετρητές επιτάχυνσης. Έτσι, όπως υποστηρίζουν οι επιστήμονες, τα ρομπότ θα αποκτήσουν και την ικανότητα της αυτοαντίληψης, καταλαβαίνοντας με ακρίβεια την κίνηση των μελών τους.
Οι πλακέτες είναι τοποθετημένες σε μία επίπεδη δομή που σκεπάζει συνολικά το μηχάνημα και μοιάζουν με κηρήθρα. Ωστόσο, παρά την αλληλουχία, κάθε αισθητήρας, λειτουργεί και παρέχει ξεχωριστά δεδομένα, έχει την δική του μνήμη και μπορεί να αντιληφθεί αν υπάρχει κάποιο πρόβλημα στην ομαλή ένωση των πλακιδίων.

Πηγή: tvxs

Έρχονται τα gadgets από γραφένιο

Παράχθηκε για πρώτη φορά το 2004 και έφερε μαζί του την υπόσχεση για επανάσταση στον κόσμο των ηλεκτρονικών: πρόκειται για το γραφένιο, υπεραγώγιμο άνθρακα σε «φύλλα» πάχους ενός ατόμου.

Ωστόσο, μέχρι πρότινος, ανήκε μάλλον στο χώρο της επιστήμης παρά της τεχνολογίας, με περιορισμένες τεχνικές παραγωγής και μόνο θεωρητικές εφαρμογές. Αυτό φαίνεται να αλλάζει, καθώς νέα επιστημονικά επιτεύγματα φαίνονται ικανά να το «βγάλουν» από το εργαστήριο και να το φέρουν σε πραγματικές, καθημερινές συσκευές.
Ερευνητές του Northern Illinois University (NIU) ανέπτυξαν μία πρωτοποριακή μέθοδο παραγωγής γραφενίου: την καύση μαγνησίου σε ξηρό πάγο- πρόκειται για μία απλή, γρήγορη και πιο «πράσινη» μέθοδο, σε σχέση με την υπάρχουσα, η οποία προϋποθέτει τη χρήση χημικών σε πολύ υψηλές θερμοκρασίες. Τα αποτελέσματα της δουλειάς τους δημοσιεύτηκαν στο Journal of Materials Chemistry. Η ομάδα του NIU κατάφερε να παράξει γραφένιο «πολλαπλών φύλλων», πάχους μερικών ατόμων.
Η δεύτερη εφαρμογή υπόσχεται συναρπαστικές νέες τεχνολογικές εφαρμογές. Οι αγώγιμες ιδιότητές του είναι γνωστές, και εδώ και καιρό πολλοί σχεδιαστές chip οραματίζονταν την κατασκευή επεξεργαστών βασισμένων στο γραφένιο. Η ΙΒΜ το 2010 κατασκεύασε έναν ημιαγωγό (τρανζίστορ) από γραφένιο- και πρόσφατα η εταιρεία ανακοίνωσε ότι έχει πάει ακόμα παραπέρα, ενσωματώνοντάς τον σε κύκλωμα μείκτη ευρυζωνικών συχνοτήτων (broadband frequency mixer), που αποτελεί βασικό στοιχείο τηλεοράσεων, τηλεφώνων και ραδιοφώνων.
Η ΙΒΜ θεωρεί την έρευνά της ως κομβικό σημείο για το μέλλον των ασύρματων συσκευών. «Η δουλειά μας αποδεικνύει ότι το γραφένιο μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν τεχνολογία πρακτικής χρήσης, δεν αποτελεί άλλο ένα ‘μοναδικό στοιχείο’» είπε ο Δρ. Γιου Μινγκ Λιν, ένας εκ των επιστημόνων που εργάζονται για τους σκοπούς της έρευνας, τα αποτελέσματα της οποίας δημοσιεύτηκαν στο Science. Σύμφωνα με τα μέλη της ομάδας, το κύκλωμα μπορεί να λειτουργήσει σε υψηλές συχνότητες που φτάνουν ως τα 10GHz, και σε θερμοκρασίες μέχρι και 127 βαθμών Κελσίου.

Η δουλειά της ΙΒΜ εξέπληξε πολλούς: «Ποτέ δεν περίμενα ότι θα προοδεύαμε τόσο πολύ, τόσο γρήγορα» είπε ο Δρ. Κονσταντίν Νοβοσέλφ του πανεπιστημίου του Μάντσεστερ, ο οποίος μαζί με τον Δρα Αντρέ Γκάιμ ανακάλυψε το υπεραγώγιμο, εξαιρετικά ανθεκτικό και διάφανο υλικό το 2004. Οι δύο ρωσικής καταγωγής επιστήμονες απομόνωσαν γραφένιο πειραματιζόμενοι με κολλητική ταινία και γραφίτη, κερδίζοντας βραβείο Νόμπελ.
Κολοσσοί του χώρου της τεχνολογίας, αλλά και μικρά εργαστήρια, αναμένουν με αγωνία το μέλλον του γραφενίου, το οποίο υπόσχεται μικρότερες, γρηγορότερες, θερμικά σταθερότερες και γενικά ισχυρότερες ηλεκτρονικές συσκευές. Η Samsung έχει κάνει μεγάλες επενδύσεις στην έρευνα πάνω στο γραφένιο και η Nokia έχει ανακοινώσει τα σχέδιά της για «εξερεύνηση» των προοπτικών του γραφενίου.
Η Άντρεα Φεράρι, του πανεπιστημίου του Κέμπριτζ, αναφέρει ότι μία οθόνη γραφενίου, εκτός της ευκαμψίας και της ανθεκτικότητάς της, θα μπορούσε να δώσει στον χρήστη την αίσθηση εξαιρετικής αλληλεπίδρασης βάσει αίσθησης. «Πήγαμε από τα κουμπιά στις touch screens, το επόμενο βήμα θα είναι να ενσωματώσουμε την αίσθηση» αναφέρει σχετικά. «Το τηλέφωνό σας θα μπορεί να ‘νιώσει’ ότι το αγγίζετε, να ‘αισθανθεί’ το γύρω περιβάλλον- δεν θα χρειάζεται να πιέσετε κάποιο κουμπί για να το ανοίξετε ή να το κλείσετε, θα μπορεί να αντιληφθεί εάν το χρησιμοποιείτε ή όχι». Επίσης, κατά την Φεράρι, κάποια στιγμή ενδεχομένως να μη χρειάζεται να μεταφέρουμε μαζί μας συσκευές GPS- μαζί με άλλες αντίστοιχα gadgets θα είναι «ραμμένες» στα ρούχα μας.
Πέραν των ηλεκτρονικών συσκευών, το γραφένιο μπορεί να χρησιμοποιηθεί και σε συνθετικά υλικά, βιολογικές/ ιατρικές και οπτικές εφαρμογές.

Πηγή: kathimerini

Ενα ψάρι που το έλεγαν… ρομπότ!

Μέσα στη δροσιά του Εργαστηρίου Συστημάτων Αυτομάτου Ελέγχου της Σχολής Μηχανολόγων Μηχανικών του ΕΜΠ, στην Πολυτεχνειούπολη του Ζωγράφου, ένα μεγαλόσωμο ψάρι κολυμπάει νωχελικά στο πεντακάθαρο νερό μιας δεξαμενής.

Προχωράει ευθεία, στρίβει αριστερά, μετά δεξιά, ελίσσεται μέσα στο νερό, όπως κάνουν όλα τα ψάρια αυτού του κόσμου.
Ομως, γι’ αυτό ειδικά το ψάρι, κάθε κίνησή του παρατηρείται και καταγράφεται από μάτια και κάμερες, για να αποτυπωθεί, να αναλυθεί, να διορθωθεί, αν χρειαστεί. Βλέπετε, το συγκεκριμένο ψάρι μπορεί να μοιάζει μ’ όλα τα άλλα σε συμπεριφορά, αλλά διαφέρει από αυτά στο ότι είναι… ρομπότ!
Η ιστορία του εγχειρήματος ξεκίνησε πριν από 4-5 χρόνια, όταν ένα πρωτόλειο ρομποτικό ψάρι σχεδιάστηκε και αναπτύχθηκε στο πλαίσιο μιας διπλωματικής εργασίας στο πεδίο των Μηχανο-Ηλεκτρονικών (Mechatronics). Τα αποτελέσματα της έρευνας, όμως, αποδείχθηκαν υπέρ το δέον ελκυστικά και ενδιαφέροντα, όσον αφορά στον έλεγχό του και τους σχετικούς αυτοματισμούς, με συνέπεια το εγχείρημα όχι μόνο να συνεχιστεί, αλλά και να αναβαθμιστεί.
Οπως μας εξήγησε ο επικεφαλής του Εργαστηρίου, καθ. Ευάγγελος Παπαδόπουλος, από εκείνο το πρωτόλειο έχουν περάσει πλέον στη δεύτερη γενιά «ψαριού», η οποία περιλαμβάνει και ανασχεδίαση του σώματός του. Με δεδομένο ότι τα κάθε λογής συστήματα «συρρικνώνονται» με το πέρασμα του χρόνου και την πρόοδο της τεχνολογίας, ο όγκος τους για τις ίδιες επιδόσεις (αν όχι καλύτερες) είναι μικρότερος, άρα είτε περισσεύει χώρος για πρόσθετα συστήματα στην «κοιλιά» του είτε το «ψάρι» μπορεί να γίνει μικρότερο. Μάλιστα, η «συρρίκνωση» έχει κι άλλο ένα θετικό αποτέλεσμα, καθώς η μέθοδος «όλα σε ένα» σε συνδυασμό με βελτιώσεις που έγιναν στην ουρά του ψαριού για μικρότερες τριβές κατά την κίνησή της, συνοδεύτηκαν από μικρότερη κατανάλωση, με συνέπεια η αυτονομία της συσκευής να αυξάνει σημαντικά.
Το καινούριο «ψάρι», όμως, θέλει και καινούριο «σπίτι»… Ετσι, κατασκευάστηκε νέα, πολύ μεγαλύτερη δεξαμενή η οποία ενσωματώνει ειδικά φίλτρα (το υδάτινο περιεχόμενό της προέρχεται από γεώτρηση του ΕΜΠ και, όσο να’ ναι, έχει τα άλατά του) και προηγμένα συστήματα καθαρισμού, με ακτινοβολία κατά των μικροοργανισμών. Η δεξαμενή ολοκληρώθηκε με μετακινούμενο στο μήκος της φορείο, πάνω στο οποίο τοποθετούνται κάμερες, για λεπτομερή παρακολούθηση του «ψαριού» και ειδικά της ουράς του, καθώς το πλάτος και η συχνότητα της κίνησής της θεωρούνται καθοριστικά στοιχεία της έρευνας.
Ομως, πέρα από τη ικανοποίηση του ερευνητή και την τεχνογνωσία που αποκτάται, τέτοιες προσπάθειες έχουν κάποιο πρακτικό αποτέλεσμα; Βεβαίως και έχουν, μας διαβεβαιώνει ο καθηγητής, κι όχι ένα, αλλά πολλά! Πρώτα πρώτα, αξίζει να μελετήσουμε τα ψάρια, γιατί είναι πολύ αποδοτικά, σαν «μηχανές», στη φύση. Ενας τόνος, για παράδειγμα, διασχίζει ολόκληρο τον Ατλαντικό έχοντας καταναλώσει μονάχα κάποιες μικροποσότητες άλλων ψαριών, κοντά στις ακτές. Διανύει τεράστιες αποστάσεις καταναλώνοντας ελάχιστη ενέργεια, και μάλιστα αθόρυβα! Ενα οποιοδήποτε πλοίο θα έκαιγε πολλαπλάσια καύσιμα και κυρίως θα έκανε πολύ θόρυβο, με την έλικα. Αν μπορούσαμε να διδαχτούμε από τα ψάρια (η βιομιμητική έχει εξελιχθεί, πλέον, σε κανονική επιστήμη), θα κερδίζαμε πολλά. Βέβαια, η φύση χρησιμοποιεί χημική ενέργεια (αυτή που αποκτάται με τη θρέψη) για την κίνηση των οργανισμών, ενώ εμείς περιοριζόμαστε στην ηλεκτρική και την ηλεκτρομηχανική, που δεν έχουν τις ίδιες αποδόσεις. Αρα, έχουμε δρόμο μπροστά μας…
Από τη άλλη πλευρά, ένα ρομποτικό «ψάρι», που χρησιμοποιεί μονάχα τις κινήσεις της ουράς του για να προχωρήσει και να ελιχθεί, μπορεί άνετα να συνυπάρξει σε ένα περιβάλλον εμβίων όντων χωρίς να τα ενοχλεί, μπορεί να παρακολουθήσει τη συμπεριφορά πληθυσμών ψαριών (π.χ. σε ιχθυοτροφείο), ή να τα «πείσει» (με τα χρώματα ή την εντυπωσιακή εμφάνισή του) να το ακολουθήσουν, κατευθύνοντας ένα κοπάδι εκεί που επιθυμούμε.
Αλλες εφαρμογές μπορεί να υπάρξουν στο χώρο της ψυχαγωγίας (για σκεφτείτε, παιδιά να τηλεχειρίζονται ρομποτικά «ψάρια» σε κάθε λογής υποθαλάσσια παιχνίδια…), στο χώρο της εξερεύνησης (π.χ. σε θαλασσινές σπηλιές, όπου με την ενσωματωμένη κάμερά τους, με sonar ή με άλλους αισθητήρες μπορούν να μεταδώσουν πολύτιμες πληροφορίες) ή της ενάλιας αρχαιολογίας (σε ρόλο ψαριού-βαθυσκάφους).
Τι θέλετε να πετύχετε, τελικά μ’ αυτή την έρευνα -που γίνεται εκ των ενόντων, σαν «εσωτερική παραγωγή», όπως μας διαβεβαίωσαν, αξιοποιώντας κυρίως πόρους και μηχανήματα από άλλα έργα- ρωτήσαμε τον κ. Παπαδόπουλο… «Θέλουμε να στείλουμε το “ψάρι” μας σε μέρη δύσβατα, κάτω από την επιφάνεια του νερού, να καταφέρουμε να του δώσουμε αίσθηση του χώρου και να το κάνουμε να επιστρέψει πίσω, αλώβητο. Μπαίνουν πολλά θέματα που ζητάνε τη λύση τους, γιατί ουσιαστικά προσπαθούμε να ανοίξουμε νέους δρόμους μέσα στο νερό!»

Το εργαστήριο
Το Εργαστήριο Συστημάτων Αυτομάτου Ελέγχου του ΕΜΠ ειδικεύεται στην κατασκευή, το σχεδιασμό, την ανάλυση και τη θεωρία ρομποτικών συστημάτων σε ακραία περιβάλλοντα. Πάνω στους πάγκους του, εκτός από το ρομποτικό ψάρι, εξελίσσονται ένα τετράποδο ρομπότ παντός εδάφους, με χρήσεις στη Γη αλλά και το Διάστημα, ένα ρομπότ απόσυρσης διαστημικών σκουπιδιών-πρόταση στον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος, αλλά και σμήνη από λιλιπούτεια ρομπότ με ενσωματωμένη βελόνη και κίνηση ελεγχόμενη μέσω μηχανισμών δόνησης, για επεμβάσεις ακριβείας και εγχύσεις υγρών σε επίπεδο κυττάρων…

Πηγή: enet

Κυκλώματα από γραφένιο στους υπολογιστές του μέλλοντος

Με επικεφαλής τον ερευνητή στη νανοεπιστήμη και νανοτεχνολογία Φαίδωνα Αβούρη, μια ομάδα ερευνητών του αμερικανικού κολοσσού της πληροφορικής ΙΒΜ, δημιούργησε το πρώτο κύκλωμα υψηλής ταχύτητας από γραφένιο, στο οποίο όλα τα στοιχεία είναι ολοκληρωμένα σε ένα μοναδικό «τσιπάκι». Πρόκειται για παγκόσμια πρωτοπορία, ένα σημαντικό βήμα για τη δημιουργία μιας νέας γενιάς ηλεκτρονικών βασισμένων στο γραφένιο και όχι στο πυρίτιο όπως μέχρι σήμερα, με δυνητικές εφαρμογές από τις ασύρματες επικοινωνίες μέχρι τους ενισχυτές.

Κατά τα τελευταία χρόνια είχε υπάρξει πρόοδος στη δημιουργία συσκευών βασισμένων στο πολύ λεπτό γραφένιο, που θεωρείται το “υλικό του μέλλοντος”, ενώ είχαν κατασκευαστεί μεμονωμένα τρανζίστορ από γραφένιο. Όμως δεν είχε καταστεί δυνατό να ενοποιηθούν (ολοκληρωθούν) τα τρανζίστορ από γραφένιο με άλλα ηλεκτρονικά συστατικά μέσα σε ένα ενιαίο και μοναδικό “τσιπ”, αυτό ακριβώς που κατάφεραν οι ερευνητές της ΙΒΜ. Η δυσκολία βρισκόταν κυρίως στο ότι το γραφένιο δεν κολλάει πολύ καλά στα μέταλλα και τα οξείδια, τα οποία χρησιμοποιούνται στη βιομηχανία παραγωγής ημιαγωγών.
Ο Φαίδων Αβούρης, που έκανε τη σχετική επιστημονική δημοσίευση στο περιοδικό Science, σύμφωνα με τους New York Times και το Physics World, καθοδήγησε μια ομάδα ερευνητών του Κέντρου Ερευνών Γουότσον της ΙΒΜ στη Νέα Υόρκη, ώστε να ξεπεράσουν για πρώτη φορά τις τεχνικές δυσκολίες, ενοποιώντας σε ένα ολοκληρωμένο κύκλωμα ένα τρανζίστορ γραφενίου και ένα ζεύγος πηνίων επαγωγικής αντίστασης πάνω σε μια πλακέτα από καρβίδιο του πυριτίου. Είναι σημαντικό ότι η όλη διαδικασία κατασκευής είναι συμβατή με τις υφιστάμενες συμβατικές μεθόδους παραγωγής ημιαγωγών, πράγμα που διευκολύνει την πρακτική εφαρμογή της νέας τεχνολογίας.
Τα νέα ολοκληρωμένα κυκλώματα από γραφένιο λειτουργούν σε ραδιοσυχνότητες μέχρι 10 GHz και είναι κατ’ εξοχήν κατάλληλα για συστήματα ασύρματων επικοινωνιών. Η ομάδα του Φαίδωνα Αβούρη (Nanometer Scale Science and Technology), στην οποία εργάζεται και ο επίσης ελληνικής καταγωγής ερευνητής Χρήστος Δημητρακόπουλος, ήδη εργάζεται για να τελειοποιήσει το νέο ολοκληρωμένο κύκλωμα από γραφένιο, ενώ σχεδιάζει την ανάπτυξη ακόμα πιο πολύπλοκων κυκλωμάτων για πιο εξελιγμένες συσκευές. Μεταξύ άλλων, οι ερευνητές πιστεύουν ότι είναι δυνατόν, στο μέλλον, να συνδυάσουν γραφένιο και πυρίτιο και να δημιουργήσουν “υβριδικά” κυκλώματα με νέες λειτουργικές δυνατότητες.
Το γραφένιο ανακαλύφθηκε στη δεκαετία του 1970 και βαθμιαία οι επιστήμονες, μέσα από διαδοχικές ανακαλύψεις, έχουν καταφέρει να παρασκευάζουν “φιλμ” αυτού του υλικού με πάχος μόλις ένα άτομο. Το φιλμ συνίσταται σε μια εξαγωνική διάταξη μορίων άνθρακα και έχει ποικίλα πλεονεκτήματα, όπως ότι είναι εύκαμπτο, διαφανές και φθηνό.
Μέχρι στιγμής, το γραφένιο δεν φαίνεται ικανό να αντικαταστήσει τα σημερινά τρανζίστορ CMOS, που αποτελούν τη βάση όλων των μικροεπεξεργαστών και των μνημών των ηλεκτρονικών υπολογιστών και των καταναλωτικών ηλεκτρονικών συσκευών. Το γραφένιο δεν έχει τις ίδιες φυσικές ιδιότητες με τα υλικά των παραδοσιακών ημιαγωγών και δεν μπορεί -ακόμα τουλάχιστον- να πετύχει τα ίδια πράγματα με ένα συμβατικό τρανζίστορ. Όμως η βιομηχανία ημιαγωγών -στην Ευρώπη και την Ασία ακόμη περισσότερο από ό,τι τις ΗΠΑ- το θεωρεί πολλά υποσχόμενο και επενδύει σε αυτό, καθώς, όπως δήλωσε ο Φαίδων Αβούρης, η ενσωμάτωση των συγκριτικά φθηνότερων κυκλωμάτων γραφένιου μπορεί στο μέλλον να μειώσει τις τιμές πολλών ηλεκτρονικών συσκευών.
Ο Φαίδων Αβούρης γεννήθηκε το 1945 στην Ελλάδα και αποφοίτησε από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, ενώ πήρε το διδακτορικό του στην Φυσικοχημεία από το πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν το 1974. Έκανε την μεταδιδακτορική του έρευνα στο πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια-Λος Άντζελες (UCLA) και μετά εργάστηκε ως ερευνητής στα Εργαστήρια Bell της AT&T. Το 1978 μεταπήδησε στην ΙΒΜ, όπου και παραμένει μέχρι σήμερα ως κορυφαίος ερευνητής, επικεφαλής του τομέα νανοεπιστήμης και νανοτεχνολογίας, όπου θεωρείται πρωτοπόρος σε διεθνές επίπεδο. Έχει επίσης διατελέσει καθηγητής στα πανεπιστήμια Κολούμπια και Ιλινόις.
Η θεωρητική (βασική) και πειραματική (εφαρμοσμένη) έρευνά του εστιάζεται στις ηλεκτρικές, οπτικές και οπτοηλεκτρονικές ιδιότητες των νανοσωλήνων άνθρακα και του γραφένιου, έχοντας δημοσιεύσει περισσότερες από 360 επιστημονικές εργασίες πάνω σε αυτά τα θέματα. Το 1998, η ομάδα του στην ΙΒΜ παρουσίασε το πρώτο στον κόσμο μοριακό τρανζίστορ βασισμένο σε νανοσωλήνες άνθρακα, το οποίο βελτίωσε περαιτέρω τα επόμενα χρόνια. Ο Φαίδων Αβούρης έχει ανοίξει το δρόμο για μια ενοποιημένη ηλεκτρονική και οπτοηλεκτρονική τεχνολογία με βάση τα υλικά από άνθρακα. Είναι μέλος πολλών επιφανών επιστημονικών και ακαδημαϊκών ενώσεων και έχει βραβευτεί κατ’ επανάληψη για το έργο του.

Πηγή: enet.gr

CERN: Για πρώτη φορά παγιδεύτηκε αντιύλη για 16 ολόκληρα λεπτά

Οι επιστήμονες είχαν ως τώρα ρίξει φευγαλέες ματιές στην αντιύλη, αυτή τη φορά όμως κατάφεραν να παγιδέψουν και να αποθηκεύσουν σε μια μαγνητική «παγίδα» αντι-άτομα υδρογόνου για 16 ολόκληρα λεπτά, χρονικό διάστημα ρεκόρ. Το επίτευγμα ανοίγει το δρόμο για να πέσει επιτέλους φως στα μυστήρια της αντιύλης.

Τα σωματίδια της ύλης και τα αντι-σωματίδια της αντιύλης είναι ταυτόσημα, εκτός από το γεγονός ότι έχουν αντίθετα ηλεκτρικά φορτία, γι’ αυτό αλληλοεξουδετερώνονται όποτε συγκρούονται, δημιουργώντας ακτινοβολία και ενέργεια. Αν π.χ. ένα κιλό ύλης «συναντηθεί» με ένα κιλό αντιύλης, τότε θα δημιουργηθεί μια τεράστια έκρηξη ισοδύναμης ισχύος 43 μεγατόνων ΤΝΤ, περίπου 3.000 φορές πιο ισχυρή από την ατομική βόμβα που κατέστρεψε την Χιροσίμα. Γι’ αυτό το λόγο, άλλωστε, στην επιστημονική φαντασία αφθονούν τα όπλα αντιύλης.
Τη στιγμή της αρχικής Μεγάλης Έκρηξης (Big Bang) του σύμπαντος, πριν από περίπου 14 δισεκατομμύρια χρόνια, εκτιμάται ότι οι δύο μορφές της ύλης υπήρχαν σε οριακά ίσες ποσότητες. Αν αυτή η ισορροπία είχε διατηρηθεί, τότε το ορατό σύμπαν δεν θα είχε υπάρξει. Για άγνωστους λόγους, η πλάστιγγα έγειρε ελαφρώς υπέρ της συμβατικής ύλης (υπήρχαν δηλαδή πιθανώς εξαρχής ελάχιστα περισσότερα άτομα ύλης σε σχέση με τα άτομα αντιύλης), με αποτέλεσμα αφενός να γεννηθούν τα πάντα γύρω μας και αφετέρου το μισό σύμπαν να εξαφανιστεί στην πορεία και η αντιύλη να είναι πλέον σπάνια σήμερα. Αυτή η ασυμμετρία ύλης-αντιύλης και η αιτία της αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα αινίγματα της σύγχρονης Φυσικής.
Οι ερευνητές της διεθνούς επιστημονικής ομάδας Alpha του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Πυρηνικών Ερευνών (CERN) κατάφεραν, όπως ανακοίνωσαν, για πρώτη φορά να παγιδέψουν 309 άτομα αντιύλης -συγκεκριμένα αντι-υδρογόνου- για 1.000 δευτερόλεπτα (λίγο περισσότερα από 16 λεπτά), διάστημα αρκετό για να αρχίσουν την μελέτη τους. Η σχετική επιστημονική δημοσίευση έγινε στο περιοδικό φυσικής Nature Physics.
Οι επιστήμονες, με επικεφαλής τον Τζέφρι Χανγκστ του πανεπιστημίου Άαρχους της Δανίας, χρησιμοποίησαν τον επιταχυντή υψηλής ενέργειας του CERN για να δημιουργήσουν τα άτομα αντι-υδρογόνου και στη συνέχεια τα έψυξαν σε πολύ χαμηλές θερμοκρασίες. Ο στόχος είναι πλέον να χρησιμοποιήσουν λέιζερ και φασματοσκοπία μικροκυμάτων για να συγκρίνουν τα παγωμένα και ακινητοποιημένα στην μαγνητική «παγίδα» αντι-άτομα με τα συμβατικά άτομα υδρογόνου. Κάθε αντι-άτομο υδρογόνου αποτελείται όχι από ένα πρωτόνιο και ένα ηλεκτρόνιο, αλλά από ένα αντιπρωτόνιο και ένα ποζιτρόνιο (το αντίθετο του ηλεκτρονίου).
Η ίδια ερευνητική ομάδα είχε κατορθώσει πέρυσι το Νοέμβριο, για πρώτη πάλι φορά στον κόσμο, να παγιδέψει 38 άτομα αντι-υδρογόνου επί 172 χιλιοστά του δευτερολέπτου. Τώρα πέτυχε να αυξήσει κατά 5.000 περίπου φορές το χρονικό διάστημα «παγίδευσης» των αντι-ατόμων, καθιστώντας εφικτή την πραγματοποίηση των πρώτων μετρήσεων και πειραμάτων πάνω στην αντιύλη. Είναι η πρώτη φορά ουσιαστικά που οποιοσδήποτε επιστήμων αποπειράται να ρίξει φως στη δομή της αντιύλης. Τα πρώτα αποτελέσματα αναμένονται έως το τέλος του 2011 ή το 2012.
Παράλληλα, συνεχίζουν τις έρευνές τους στην αντιύλη, επίσης στις εγκαταστάσεις του CERN, οι ανταγωνιστικές επιστημονικές ομάδες ATRAP με επικεφαλής τον φυσικό Τζέραλντ Γκαμπριέλσε του πανεπιστημίου Χάρβαρντ, και ASACUSA, με επικεφαλής τον φυσικό Ριούγκο Χαγιάνο του πανεπιστημίου του Τόκιο.
Η ύπαρξη της αντιύλης προτάθηκε για πρώτη φορά από τον διάσημο βρετανό φυσικό Πολ Ντιράκ το 1930, στην προσπάθειά του να συμβιβάσει την κβαντομηχανική με τη θεωρία σχετικότητας και βαρύτητας του Αϊνστάιν.

Πηγή: tvxs.gr

Patricia Kuhl: Η γλωσσική ιδιοφυΐα των μωρών

Στο TEDxRainier, η Patricia Kuhl μοιράζεται εκπληκτικά ευρήματα για το πώς τα μωρά μαθαίνουν τη μια γλώσσα μετά την άλλη — ακούγοντας τους άλλους ανθρώπους γύρω τους και “αναλύοντας στατιστικά” τους ήχους που πρέπει να γνωρίζουν. Έξυπνα πειράματα σε εργαστήρια (και τομογραφίες στον εγκέφαλο) δείχνουν πώς μωρά 6 μηνών χρησιμοποιούν προχωρημένες τεχνικές εξαγωγής συμπερασμάτων για να κατανοήσουν τον κόσμο τους.

Άνοιγμα μενού
Αλλαγή μεγέθους γραμματοσειράς
Αντίθεση