Λήψη αρχείου

Η ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΚΑΙ ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ

Η Σμύρνη μάνα φλέγεται

ΔΗΜΗΤΡΗ ΦΩΤΙΑΔΗ, «ΕΝΘΥΜΗΜΑΤΑ»

Ολιγόλεπτη επετειακή εκπομπή του Β΄ Προγράμματος της Ελληνικής Ραδιοφωνίας όπου διαβάζονται αποσπάσματα από λογοτεχνικά κείμενα και μαρτυρίες σχετικά με την Μικρασιατική Καταστροφή και τον ξεριζωμό των Ελλήνων της Μικράς Ασίας. Μεταδόθηκε ζωντανά στο πλαίσιο αφιερώματος με αφορμή την 65η επέτειο της Μικρασιατικής Καταστροφής που ετοιμάστηκε για την εβδομάδα 12 με 18 Σεπτεμβρίου 1987.

Στη συγκεκριμένη ηχογράφηση, που αποτελεί μία από τις πέντε εκπομπές που μεταδόθηκαν, ακούγεται απόσπασμα από το έργο του ΔΗΜΗΤΡΗ ΦΩΤΙΑΔΗ «Ενθυμήματα» (1981). Διαβάζει η ΜΑΓΙΑ ΛΥΜΠΕΡΟΠΟΥΛΟΥ.

Εδώ τραγουδάμε και χορεύουμε: Σόλων Λέκκας, Αργυλέ μου γιατί σβήνεις

ΟΙ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΙΣ ΚΥΔΩΝΙΩΝ ΚΑΙ ΜΟΣΧΟΝΗΣΙΩΝ (19^ος αι. – 1922)[1]

Του ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ Ι. ΚΑΛΑΜΑΤΑ

Summary

Based on the existing bibliography, I outline the two Metropolis of the Asia Minor Hellenism Kydonies and Moshonisia in the last two centuries. To be more specific I examine the formation of the ecclesiastic condition of these Metropolis from the beginning of the 19^th century up to 1922.  I also try to present the ecclesiastic and ethnic work of following Metropolites (tans) Dionysios A, Bartholomeos A, Kallinikos A, Meletios A, Kyrillos B, Paisios B, Iakovos A and Amvrosios Plianthidis at the Metropolis of Moschonisia and of Gregorios the so called Watchmaker (Orologas) in Kydonies. As we well know, after the Asia Minor disaster, these Metropolis lost their followers, but they were still considered active and belonged to the Ecumenical Patriarchate and still exist as far as the practice of the Metropolis are concerned. The Metropolites (-tans) who are chosen are considered active members of the Mother Church.

Εισαγωγικά

Η εκκλησιαστική ιστορία των Μητροπόλεων του Μικρασιατικού Ελληνισμού συνιστά λίαν ενδιαφέρον κεφαλαίο της Εκκλησιαστικής Ιστορίας και ειδικότερα της Ιστορίας του Οικουμενικού Πατριαρχείου, που εν πολλοίς μέχρι σήμερα παραμένει ανεξερεύνητο. Και αυτό συμβαίνει για δύο κυρίως λόγους. Πρώτον, διότι η διαμορφωθείσα διοικητική εκκλησιαστική κατάστασή τους, κατά τους τρεις τελευταίους αιώνες, πέρασε από πολλές διακυμάνσεις. Και δεύτερον, διότι κάποιες πτυχές έρευνάς τους, αν και κατά το παρελθόν διερευνήθηκαν με σημαντικές μελέτες, η συνολική ανάλυση και έκθεση της εκκλησιαστικής τους κατάστασης, μέχρι σήμερα λείπει εισέτι. Συνέχεια →