“Ο Άγιος Μάξιμος επέδρασε ουσιαστικά στην ιστορική μοίρα της οικουμένης. Με τους αγώνες του εναντίον των αιρέσεων εμπόδισε τον εξανατολισμό του ελληνικού πνεύματος. Συνέτριψε τον ωριγενισμό που επέτρεπε την απορρόφηση του Λόγου από την κάρμα. Συνέτριψε τον μονοθελητισμό που επέτρεπε τη σύγκραση της Ορθοδοξίας με τον Ισλαμισμό. Έδωσε μια γνωσιολογία όπου λογικισμός και μέθεξη συλλειτουργούν και δεν αναιρούν το ένα τ΄ άλλο. Για να επιτύχει αυτό το τόλμημα, απέσπασε από τα χέρια του μονοφυσιτισμού τα αρεοπαγιτικά κείμενα και τα ερμήνευσε αποδίδοντάς τα στην Ορθοδοξία. Κατόρθωσε, μάλιστα, και έγιναν δεκτά ως μέρη της εκκλησιαστικής γραμματείας με ειδική απόφαση της συνόδου του Λατερανού, εισφέροντας πολύτιμο υλικό στον μυστικισμό Ανατολής και Δύσεως”.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΔΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ, (²1987), Μεσαίωνας. Ελληνικός και Δυτικός, Αθήνα: Εποπτεία, σ. 92.

Μάξιμος ο Ομολογητής· χείρ Μανουήλ Πανσέληνου