Γράφει ο Α. Ι. ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ

Όσοι γονείς, στο σχολείο των παιδιών τους, αρνούνται  να φοιτήσουν προσφυγόπουλα, είναι προφανές ότι εις το έπακρον υιοθετούν την περιβόητη ρήση του Sartre «η κόλασή μου είναι οι άλλοι».  Ετούτη η έκφραση σημαίνει ότι την κόλαση των ανθρώπων δεν τη συνιστά η τιμωρία, αντίθετα ο κολασμός τους είναι οι «άλλοι». Και μιας και ομιλώ για κόλαση καλό είναι να υπενθυμίσω ότι στον αντίποδα του Sartre, ο κορυφαίος Ρώσος συγγραφέας Φ. Ντοστογιέβσκυ, μέσα από την ίδια σχεδόν προοπτική, για την κόλαση έκαμε πιο πληρέστερη διατύπωση, δίνοντας και θεολογική χροιά. Στο κλασικό έργο του Αδελφοί Καραμάζοβ γράφει: «κόλαση είναι το μαρτύριο τού να μην αγαπάει κανείς», γεγονός που σε μια ευθεία γραμμή μας συνδέει με τον άγιο Ισαάκ τον Σύρο: «εγώ δε λέγω, ότι οι εν τη γεέννη κολαζόμενοι τη μάστιγι της αγάπης μαστίζονται».

Όσοι, λοιπόν, γονείς υψώνουν τοίχος μίσους ενάντια σε μικρά παιδιά προσφύγων, και στο δικαίωμά τους στο αγαθό της παιδείας, καλό είναι να κατανοήσουν ότι η παντελής παραίτηση από κάθε εγωπαθή κυριαρχικότητα συνιστά και αναζήτηση της ομορφιάς που σώζει τον κόσμο, για να ξαναθυμηθούμε τον Ντοστογιέβσκυ.

ΝΙΚΟΣ ΓΑΒΡΙΗΛ ΠΕΝΤΖΙΚΗΣ, Λειτουργία στο Πρωτάτο.