Του Α. Ι. ΚΑΛΑΜΑΤΑ
Στους τελευταίους τρεις στίχους του ποιήματός της «Εχθρική συμφιλίωση» γράφει η Κική Δημουλά: «Κοιμήθηκα. / Σίγουρα θα σ’ το πρόφτασε κι αυτό / η φαρμακόγλωσσα ενοχή μου». Αν και η ποίηση δεν σχολιάζεται, τολμώ εδώ να χρησιμοποιήσω ετούτους τους στίχους για όσα πριν λίγες μόλις ώρες είπε ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπός μας κ.κ. Ιερώνυμος για το μάθημα των Θρησκευτικών (μτΘ), περιστοιχισμένος από μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου της Πανελλήνιας Ένωσης Θεολόγων (ΠΕΘ): http://intv.gr/arxeio/eidiseis/item/diloseis-makariotatou-arxiepiskopou-athinon-kai-pasis-ellados-k-k-ieronymou-kai-peth-gia-ta-thriskeftika Χαρακτήρισε τα νέα προγράμματα σπουδών «απαράδεκτα και επικίνδυνα», με εμφανή στο video τα χαμόγελα όσων ήταν δίπλα του.
Με τη δική μου, όμως, ταπεινή ματιά του θεολόγου καθηγητή, που διδάσκει το μτΘ στο Λύκειο ας μου επιτραπούν δύο σύντομα σχόλια. Πρώτον: στην από εφέτος εφαρμογή τους τα νέα προγράμματα του μτΘ, μολονότι επί μια πενταετία δέχθηκαν σφοδρότατη αρνητική κριτική – διερωτώμαι εδώ· άραγε όσοι τα κατηγορούν τα έχουν μελετήσει; – δείχνουν έναν άλλο τρόπο μάθησης και διδασκαλίας, συμβατό με τις παιδαγωγικές επιστήμες, όχι μόνο από πλευράς Διδακτικής Μεθοδολογίας, αλλά και από πλευράς Εκπαιδευτικής Ψυχολογίας. Δεύτερον: σ’ ότι αφορά στο περιεχόμενο τους, για το οποίο η παραπληροφόρηση στην κυριολεξία δεν έχει τελειωμό, διερωτώμαι που ακριβώς βρίσκεται εκείνη η περιβόητη «πολυθρησκειακή και θρησκειολογική λαίλαπα», που κάποιοι βλέπουν και κάποιοι δεν βλέπουν. Εκτός κι αν Θρησκειολογία είναι να πεις σ’ ένα μαθητή του Δημοτικού, Γυμνασίου και του Λυκείου ότι, «ξέρεις οι μουσουλμάνοι, όπως και εμείς οι χριστιανοί, κάνουν κι αυτοί προσκυνηματικά ταξίδια, στην ιερή τους πόλη, τη Μέκκα κι αυτό το λένε χατζ». Αν αυτό είναι Θρησκειολογία και αλλοίωση της χριστιανικής πίστης, συγχωρέστε μου την τοποθέτηση, μάλλον κάτι δεν πάει καλά με το ρόλο εμάς των θεολόγων εντός του εκπαιδευτικού χώρου.
Και κάτι ακροτελεύτιο. Σήμερα για δεύτερη διδακτική ώρα από την αρχή του σχολικού έτους, μπήκα σε τμήμα της Β΄ Λυκείου για να διδάξω το υπόλοιπο της 1ης θεματικής ενότητας για την Αποκάλυψη, των «επικίνδυνων και απαράδεκτων» νέων προγραμμάτων του μτΘ. Ολόκληρο το διδακτικό μου πακέτο περιλάμβανε υλικό από τον οδηγό του εκπαιδευτικού που έχει θέσει στη διάθεσή μας το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής, δηλαδή: απόσπασμα από το βιβλίο του Ν. Μπερντιάεφ, Αλήθεια και Αποκάλυψη, σε ωραία μετάφραση του Χρήστου Μαλεβίτση· περιλάμβανε ένα ποίημα του Οδυσσέα Ελύτη, το «Ακινδύνου, Ελπιδοφόρου, Ανεμπόδιστου» από Τα ελεγεία της Οξώπετρας, με εκείνο τον πανέμορφο στίχο «Λάμπει μέσα μου κείνο που αγνοώ. Μα ωστόσο λάμπει»· περιλάμβανε το ποίημα της Κικής Δημουλά Αθώο το αναπόδεικτο, από την ποιητική της συλλογή Χαίρε ποτέ· και με δική μου πρωτοβουλία περιλάμβανε απόσπασμα από την εισαγωγή που έχει γράψει ο Γιώργος Σεφέρης μεταγράφοντας στη δημοτική γλώσσα την Αποκάλυψη του Ιωάννη, με παράλληλη προβολή εικόνων από τα λευκώματα Πάτμος, εκδ. Ιερά Μονή Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου Πάτμου, και Η Αποκάλυψη του Ιωάννη. Τοιχογραφίες σε μοναστήρια της Ορθοδοξίας, έργο του Μιχαήλ Ένεφ, εκδ. Παρατηρητής. Αν αυτά Μακαριώτατε είναι «επικίνδυνα και απαράδεκτα», ειλικρινά λυπάμαι βαθύτατα.
Υ. Γ. Ωστόσο, πρέπει εδώ να ακουστεί ένα μεγάλο δ υ σ τ υ χ ώ ς. Τα νέα προγράμματα του μτΘ εφαρμόζονται σε μια εποχή που ο χώρος της εκπαίδευσης σαρώνεται από αλλοπρόσαλλες ιδεοληπτικές πολιτικές που μας πάνε χρόνια πίσω. Και μέσα στον ορυμαγδό των ισοπεδωτικών αλλαγών – αξιοσημείωτη είναι εδώ η αναφορά στα όσα τραγικά συμβαίνουν με το μάθημα των Αρχαίων Ελληνικών – συμπαρασύρεται χωρίς να το θέλει και το μτΘ. Για όσους, όμως, δεν γνωρίζουν τα πράγματα, θα πρέπει να μάθουν ότι τα νέα προγράμματα του μτΘ εκπονήθηκαν εδώ και πέντε – έξι χρόνια και μερικά εξ αυτών δουλεύτηκαν πιλοτικά σε σχολεία της πατρίδας μας.
Γιώργος Βακιρτζής, Φως στο χώρο, (λάδι σε μουσαμά)