Του ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ Ι. ΚΑΛΑΜΑΤΑ
Δεδομένου ό,τι οι μαθητές/τριες συχνά έρχονται αντιμέτωποι/ες με μεγάλα θρησκευτικά ερωτήματα – άλλωστε οι προσλαμβάνουσες σήμερα εικόνες (από τα ΜΜΕ και το Διαδίκτυο) για ζητήματα όπου οι θρησκείες είναι παρούσες – είναι αναγκαίος ο πλούσιος και κριτικός θρησκευτικός γραμματισμός τους, γεγονός που θα τους βοηθήσει να γνωρίσουν καλύτερα γνήσιες κι όχι κίβδηλες μορφές θρησκευτικής πίστης.
Γι’ αυτόν το λόγο, σ’ ότι αφορά στη γιγαντιαία σήμερα εξάπλωση της Νέας Θρησκευτικότητας, της οποίας, βέβαια, οι αρχές εντοπίζονται στη δεκαετία του 1960, [Καπετανάκης, (2014)], κρίνεται σκόπιμη και εφικτή, κυρίως για τις δύο πρώτες τάξεις του Λυκείου, η με παιδαγωγική, θρησκειολογική και θεολογική βαρύτητα ενασχόληση με αυτόν το νέο τύπο θρησκευτικότητας.
Λαμβάνοντας υπόψιν τα παραπάνω, επιλέγονται δύο σημαντικοί συγγραφείς, ο πρώτος από το χώρο της Συγκριτικής Λογοτεχνίας (George Steiner), και ο δεύτερος από το χώρο της Θρησκειολογίας (Δημήτρης Μπεκριδάκης), των οποίων τα παρουσιαζόμενα εδώ κείμενα αποτελούν άριστη θεώρηση και αποτίμηση του φαινομένου της νέας θρησκευτικής συνείδησης.
ΚΑΠΕΤΑΝΑΚΗΣ Γ., (2014), Θρησκευτική αγωγή στο ελληνικό Λύκειο, Αθήνα: Manifesto, σ. 24.
Δ. ΜΠΕΚΡΙΔΑΚΗΣ, Η επανεμφάνιση της θρησκείας σε συνθήκες παγκοσμιοποίησης…