Η ιστορία του μικρού παιδιού που ζει μέσα μου!
Προσπαθώ να θυμηθώ καλές, όμορφες, γλύκες και ήρεμες στιγμές της παιδικής μου ζωής Σκοντάφτω όμως συνεχώς σε άσχημες, σκούρες, τραυματικές εμπειρίες!
H ένταση που έζησα σαν παιδί μέσα στο σπίτι, διαμάχες των γονέων, τα αρνητικά και ανεπιθύμητα γεγονότα ζωής, οι χρόνιες αντιξοότητες στα πλαίσια της οικογένειάς, κωδικοποιούνται στη μνήμη μου ως αρνητικά γνωστικά σχήματα, με βάση τα οποία αξιολογείς τον εαυτό μου ως ανάξιο, τους άλλους ως αδιάφορους και σκληρούς απέναντί μου και τις σχέσεις με τους άλλους ανθρώπους ( φίλους, δασκάλους) ως απρόβλεπτες και επιβλαβείς.
Αισθανόμουν συχνά φόβο, μοναξιά, αδικία, ταραχή, σύγχυση… Μία μόνιμη τάση για να προφυλαχτώ, να κρυφτώ, να τρέξω μακριά, να ξεφύγω, συνεχίζει. Το μυαλό, η φαντασία μου μια ζωή έφτιαχνε καταφύγια.
Το γεγονότα μέσα στην οικογένεια μου δημιουργούν ένα ανυπόφορο αίσθημα αδικίας.
Ήταν η απώλεια του μέλλοντος , τα ανεκπλήρωτα όνειρα και το παράλογο που με θύμωναν.
Aπο τις συνθήκες έπρεπε να προσαρμοστώ σε νέους ρόλους, (προστάτης οικογένειας, υποστήριξη μητέρας) όλα αυτά σε συνδυασμό με τις αλλαγές λόγο μετακομίσεων, στο σχολικό περιβάλλον, το γειτονικό περίγυρο και τις φιλικές σχέσεις, με κλόνιζαν.
Το πρώτο διάστημα η απομάκρυνση του ενός γονιού, έφερε ανακούφιση και ηρεμία στο σπίτι από τις συχνές εντάσεις και διαμάχες που μέχρι τότε ζούσα, αναγκάστηκα να παρακαλάω να αποχωρίσει ο πατέρας. Διαβάστε όλο το άρθρο »
