ailiadi's blog

"Ποίηση, ζωγραφική, ιστορία, πολιτισμός ως έννοιες αδιαπραγμάτευτες"

Μήνυμα της διευθύντριας για τους επισκέπτες της ιστοσελίδας μας

Κάτω από: ΓενικάΑΜΑΛΙΑ ΗΛΙΑΔΗ στις 9:19 μμ στις 18 Ιανουαρίου, 2019  Με ετικέτα

Μήνυμα της διευθύντριας για τους επισκέπτες της ιστοσελίδας μας

Αγαπητές και αγαπητοί επισκέπτες της ιστοσελίδας μας, ως διευθύντρια του 5ου Γενικού Λυκείου Τρικάλων σας καλωσορίζω, εκ μέρους των συναδέλφων καθηγητών αλλά και των μαθητών του σχολείου μας.
Οι δυσκολίες των καιρών, τις οποίες όλοι βιώνουμε, μας θέτουν σε περίσκεψη και μας καλούν να επαναπροσδιορίσουμε στόχους, αρχές, ρόλους. Ατσαλώνουν όμως παράλληλα τη θέλησή μας να εργαζόμαστε άοκνα για την πρόοδο και την ψυχοπνευματική ολοκλήρωση των μαθητών/τριών μας.
Σε πείσμα κάθε αντιξοότητας, αγωνιζόμαστε για μια παιδεία άρτια, για ένα σχολείο συνεργατικό, δημιουργικό, ευέλικτο, ανοικτό στην κοινωνία, πηγή γνώσης αλλά και χαράς.
Ονειρευόμαστε και επιθυμούμε το δημόσιο σχολείο στο ύψος και το επίπεδο που του αξίζει και είμαστε πρόθυμοι να υπηρετούμε καθημερινά αυτόν τον σκοπό. Εξακολουθούμε να πιστεύουμε ότι ως εκπαιδευτικοί ασκούμε λειτούργημα,
το οποίο υπηρετούμε με επίγνωση, συναίσθηση της ευθύνης μας αλλά και ικανοποίηση, τέτοια που γεννά μόνο η επιτέλεση κάθε υψηλού αυτόβουλου χρέους.

Οι σκέψεις και οι προβληματισμοί μας για το τρίπτυχο: γονείς, σχολείο, κοινωνία με επικέντρωση στη σημασία της βαθμολογίας και της συμπεριφοράς» μας κατευθύνουν στο συμπέρασμα πως  τα εκπαιδευτικά προβλήματα  δεν είναι τόσο απλά όσο, ίσως  συνήθως, φαίνονται. Και το πιο απλό παιδαγωγικό πρόβλημα, όταν εξεταστεί στις ουσιώδεις παραμέτρους του, φαίνεται πολύπλοκο γιατί εμπλέκονται σ’ αυτό πολλοί παράγοντες (μεταβλητές), που ενεργούν τουλάχιστο σε τέσσερα επίπεδα: φυσικό, κοινωνικό, πνευματικό, συγκινησιακό. Γι’ αυτό δεν υπάρχουν πάντα «έτοιμες λύσεις» για κάθε συγκεκριμένο πρόβλημα που παρουσιάζεται στην εκπαιδευτική διαδικασία σε κάθε τάξη.

Δεν πρέπει να δίνουμε μεγάλη σημασία με την έννοια της απόλυτης βαρύτητας στη βαθμολογία,  ως το μοναδικό κριτήριο και δείκτη της προσωπικής αξίας ενός μαθητή. Άλλωστε δεν είναι όλοι οι παράγοντες-συντελεστές της εκπαιδευτικής διαδικασίας μετρήσιμοι και για ορισμένα σοβαρά προβλήματα που αφορούν τα παιδιά, οι βαθμοί δεν τα «αποκαλύπτουν» όλα.

Οι γονείς  που πληροφορούνται από τους δασκάλους και τους καθηγητές για τα παιδιά τους ότι είναι «καλά παιδιά», έστω κι αν οι βαθμοί τους δεν τους ικανοποιούν εντελώς , είναι άξιοι συγχαρητηρίων γιατί μετέδωσαν στα παιδιά τους ήθος , ουσιαστική ευγένεια και τρόπους. Αντίθετα, δεν δικαιούνται να είναι υπερήφανοι και επηρμένοι, όσοι ακούνε παράπονα για τη συμπεριφορά των παιδιών τους, ακόμη κι αν έχουν είκοσι στρογγυλό! Βέβαια, οι βαθμοί δείχνουν γνώσεις, ικανότητες, δεξιότητες, εργατικότητα. Συχνά παραπέμπουν σε ιδιαίτερη εξυπνάδα… και ποιος μπορεί να ισχυριστεί ότι αυτά δεν είναι ευκταία και κοινωνικώς αποδεκτά.

Όμως ας σκεφτούμε ότι πρόκειται για εφήβους σε αυτή την  ηλικιακή φάση! Για μαθητές/τριες, εφήβους 15 μέχρι 18 ετών.

Προβληματισμός χρειάζεται έντονος για τα παιδιά που δεν ξέρουν να συνυπάρχουν, που δεν έχουν μάθει πως η κοινωνική και, κατ΄επέκταση,  η σχολική ζωή έχει κανόνες. Που δεν ξέρουν ακόμη πως χωρίς αγάπη, ευγένεια, αμοιβαία υποχώρηση  και κατανόηση δεν μπορούν να ζήσουν αρμονικά, ούτε με συνομηλίκους ούτε με μεγαλύτερους.

Επιπροσθέτως, η άσκοπη αμφισβήτηση του σχολείου γενικά και αόριστα, οι απλουστευμένες αρνητικές κρίσεις και η απόρριψη του σχολείου και των καθηγητών, την οποία τα παιδιά οσμίζονται στην οικογενειακή ατμόσφαιρα, μεταπλάθοντάς την σε στείρα άρνηση, αποτελούν ανασταλτικούς παράγοντες για την πρόοδο και την εξέλιξη του εφήβου στο χώρο του σχολείου και ενδεχομένως και στην κατοπινή ζωή στην ευρύτερη κοινωνία.

Ο «δάσκαλος» των παιδικών και εφηβικών μας χρόνων αποτελεί συνήθως μια γλυκόπικρη και πολύτιμη ανάμνηση. Ενίοτε προβάλλει στη μνήμη μας ως ένα πρόσωπο με ιδιαίτερη αξία, πλάι στους γονείς μας και τα άλλα αγαπημένα μας πρόσωπα. Εκείνο που τον τοποθετεί στη θέση αυτή δεν είναι ίσως τόσο τα  ξεχωριστά προσόντα, οι  αρετές και ικανότητες της προσωπικότητάς του, αλλά το περιεχόμενο και το είδος της προσφοράς του, όταν αυτή είναι ένα έργο πραγματικά ουσιαστικό. Η αξία της προσφοράς του αναγνωρίζεται και σήμερα, εποχή που όλα κρίνονται και πολλά αμφισβητούνται.

 

 Αμαλία Κ. Ηλιάδη, φιλόλογος-ιστορικός, Δ/ντρια 5ου Λυκείου Τρικάλων



Δεν υπάρχουν σχόλια »

Χωρίς σχόλια ακόμα.

RSS κανάλι για τα σχόλια του άρθρου.

Αφήστε μια απάντηση