ailiadi's blog

"Ποίηση, ζωγραφική, ιστορία, πολιτισμός ως έννοιες αδιαπραγμάτευτες"

«Η μόνη ελπίδα» Αμαλία Κ. Ηλιάδη, φιλόλογος-ιστορικός, (Μεταπτυχιακό Δίπλωμα Βυζαντινής Ιστορίας απ΄ το Α.Π.Θ.), Δ/ντρια 3ου Γυμνασίου Τρικάλων

«Η  μόνη  ελπίδα»

Αμαλία Κ. Ηλιάδη, φιλόλογος-ιστορικός, (Μεταπτυχιακό Δίπλωμα Βυζαντινής Ιστορίας απ΄ το Α.Π.Θ.), Δ/ντρια 3ου Γυμνασίου Τρικάλων

Η  πολιτική και οικονομική σταθερότητα  αποτελεί  στην  παρούσα κρίσιμη χρονική συγκυρία, στην ταραγμένη περίοδο που ζούμε, το  κεντρικό  ζητούμενο  ενός συνετού πολίτη που ακριβοδίκαια ζυγίζει στην πλάστιγγα της καθημερινότητάς του δικαιώματα και υποχρεώσεις απέναντι στον εαυτό του και το κοινωνικό σύνολο, προσπαθώντας να   διασφαλίσει  την  ομαλότητα, την  κοινωνική  ειρήνη  και  την ασφαλή βιοτή του. Η  ανησυχία  είναι  έκδηλη  στο  κοινωνικό σώμα  για  το  τι  μπορεί  μελλοντικά  να  προκύψει,  αν δεν  επικρατήσουν  η  σύνεση  και  η  μετριοπάθεια  απέναντι στη βία, λεκτική και σωματική.

Η  απόφαση  για  αλλαγή  του  υφιστάμενου  Κώδικα  Ποινικής  Δικονομίας  με  τις  διατάξεις  περί  εγκληματικών, ρατσιστικών-φασιστικών οργανώσεων κινείται  προς  την  κατεύθυνση  της  αποπομπής  τρομοκρατικών και βίαιων πολιτικών μορφωμάτων  από  το  πολιτικό  σύστημα. Μήπως όμως ένα μεγάλο μέρος, αν όχι το μεγαλύτερο της ελληνικής κοινωνίας στην τρέχουσα περίσταση, θεωρεί το υφιστάμενο πολιτικό σύστημα περισσότερο εγκληματικό, ίσως και πιο τρομοκρατικό από αυτές; Που, ταυτιζόμενο απόλυτα με τη βία της εξουσίας στο θυμικό και βουλητικό των πολιτών, που αν και πιο βελούδινη από τη βία των δρόμων, αλλοιώνοντας ανθρώπινες συνειδήσεις, καταστρέφει ανθρώπινες ζωές;

«Οφείλουμε  να  κινηθούμε  γρήγορα  για  να  απομονώσουμε  τις  ομάδες  εκείνες  που  προτρέπουν  σε  βία, αλλά  και  όσους  τη  χρησιμοποιούν  για  να  επιβάλλουν  τις  απόψεις  τους»  λένε  χαρακτηριστικά  υψηλόβαθμα  κυβερνητικά  στελέχη. Το  πολιτικό κλίμα  ήδη  είναι  τεταμένο  και  κανείς  δεν  μπορεί  να  προβλέψει  τι  θα  γίνει  το   επόμενο  διάστημα.   Ήδη  πολώνεται  επικίνδυνα, ενώ  αρκετοί  κάνουν λόγο  για εμφυλιοπολεμικές  συνθήκες.

Αναμφισβήτητα,  όποιος πολιτισμένος άνθρωπος-πολίτης καταφεύγει στην ωμή λεκτική και σωματική βία για οποιονδήποτε λόγο, χάριν   πολιτικών ή θρησκευτικών ιδεολογιών, αθλητικών  ανωνύμων  εταιριών-χουλιγκανισμών, κατοχής κτημάτων  ή  ζώων, χρήζει, κατά τους ειδικούς,   ψυχιατρικής  παρακολούθησης.

Παράλληλα, μια μέτρια ικανότητα στην  πολιτική  ανάλυση οδηγεί, σχεδόν συνειρμικά, κάθε καλόπιστο, σκεπτόμενο πολίτη στην ακόλουθη υπόθεση:  Έστω  ότι η κυβέρνηση επιβάλλει  την  ποινική  καταστολή  με  τη συλλογική  ευθύνη (γνωστή  μέθοδος στους «παροικούντες την Ιερουσαλήμ» εκ  Νυρεμβέργης). Τι άραγε  προκύπτει ως υπόθεση εργασίας για το άμεσο μέλλον: Χωρίς ουσιαστικά, πρακτικά μαθήματα δημοκρατίας, δηλαδή χωρίς αναθεώρηση του Συντάγματος, χωρίς ουσιαστικό εκδημοκρατισμό του  πολιτεύματος  με  περισσότερες  εξουσίες  στο  εκλογικό σώμα,  χωρίς δίκαιη κατανομή των φόρων, χωρίς  δημιουργία  ανάπτυξης-πρωτογενούς πλεονάσματος, χωρίς  δουλειές  και  ελπίδα  στον  κόσμο, χωρίς ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και βιώσιμο ασφαλιστικό σύστημα, χωρίς αυστηρό έλεγχο με όρους και προϋποθέσεις στη μετανάστευση, χωρίς όραμα και στρατηγική και με μεγάλη εγκληματικότητα  (βρισκόμαστε  στις  πρώτες  θέσεις  παγκοσμίως  στη  βαριά  εγκληματικότητα, σε  επίπεδο  Ν. Αφρικής  και  παλιού  Σικάγου),  δεν εξαφανίζεται  η  δυναμική  της βίας.

Η  πολιτική  και  η  οικονομική  κρίση  της  Ελλάδος    απασχολεί  και    εξοργίζει το λαό της.  Είναι  ντροπή  για  τους  Ευρωπαίους  να  μας  συμπεριφέρονται  σαν  να  είμαστε  σκουπίδια.  Είναι  ντροπή  να  χρησιμοποιείται  η  χώρα  μας  για  να  βγάζουν  οι  Ευρωπαίοι  τα  κόμπλεξ  τους.  Από  την  άλλη, δυστυχώς,   δεν  αντιλαμβανόμαστε, πολιτικοί και πολίτες,  ότι  βρισκόμαστε  σε  έναν  μοντέρνο  πόλεμο  κι  ότι  ο  εχθρός  είμαστε  εμείς  οι  ίδιοι  που  δεν  γνωρίζουμε  τις  αξίες  και  τα  προτερήματά  μας. Στις δύσκολες αυτές περιστάσεις δεν  χρειάζεται   πεσιμισμός . Η  μόνη  ελπίδα  είναι  ένα  καινούργιο  σύνταγμα  όπου  θα  ανταμείβονται  οι  αρετές, οι  αξίες  και  η  μόρφωση, που  ονομάζω  «καινούργιες  τεχνολογίες».  Είναι  ο  μόνος  τρόπος  για  να  σταματήσει  η  υλιστική  χιονοστιβάδα που μας  κάνει να  έχουμε  περισσότερη  αγωνία  για  την  επιβίωσή  μας  και  άρα περισσότερες  ανάγκες.  Η  έλλειψη  παιδείας  και  η  αποκοπή  από  την  Ιστορία  μας αποτελούν  τους  κορυφαίους  παράγοντες  της  εθνικής  υστερήσεως. Έχουμε  απολέσει  τη   σχέση  με  την  Ιστορία  που  είναι  η  μεγαλύτερη  αξία  της  ανθρωπότητας  και  όταν  χάνει  κανείς  αυτόν  τον  δεσμό, γίνεται  έρμαιο τυχάρπαστων από οπουδήποτε κι αν αυτοί προέρχονται.



Δεν υπάρχουν σχόλια »

Χωρίς σχόλια ακόμα.

RSS κανάλι για τα σχόλια του άρθρου.

Αφήστε μια απάντηση