«Τα κόκκινα μερμήγκια» , του Μάριου Χάκκα.
Ένα διήγημα γεμάτο αλήθειες για τους κομματικούς μηχανισμούς και τη φύση των ανθρώπων. Μια ομολογία καταπέλτης για τις παντός τύπου ομαδοποιήσεις, μαζοποιήσεις, τυποποιήσεις και τελικά απομονώσεις, εξοντώσεις, κακοποιήσεις της ανθρώπινης οντότητας-ιδιαιτερότητας.
Στη φυλακή των πολιτικών κρατουμένων, δημιουργείται μια «δεύτερη» φυλακή για τους συγκρατούμενους που δεν υπακούν τυφλά στους λεγόμενους «καθοδηγητές» του κόμματος. Αυτοί, οι «ανυπάκουοι» είναι φυσικά μετρημένοι, μεμονωμένες περιπτώσεις… Αυτοί, λοιπόν , που έχουν το «θράσος» της διαφορετικής άποψης, απομονώνονται, δέχονται ψυχικό και ενίοτε σωματικό πόλεμο, μέχρι τελικής πτώσεως. Θα επιζήσουν οι πιο συνειδητοποιημένοι. Ο Μάριος Χάκκας παρουσιάζει τον εαυτό του ως έναν από αυτούς.
«Κώνωψ ο ανωφελής» είναι το τελευταίο διήγημα του ίδιου συγγραφέα. Αισθάνεται ως κώνωψ που δεξιοί και αριστεροί προσπαθούν να εξοντώσουν, αφού δεν συντάσσεται με καμία παράταξη, έχει απορρίψει αμφότερους και γι’ αυτό τον θεωρούν βλαβερό και άχρηστο…
Αυτά και άλλα πολλά παθαίνει όποιος ποτέ δεν παραδέχτηκε ότι πέντε ελιές είναι ένα αυγό… (σύμφωνα με την λεπτή ειρωνεία, το πνεύμα και το ιδιότυπο χιούμορ του συγγραφέα).
Βάσω Κ. Ηλιάδη
Τρίκαλα, 13-11-2011
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.