ΛΑΤΙΝΙΚΑ ΓΑ 6/2

Έγινε επανάληψη στις τελικές προτάσεις και χαρακτηρισμός της ut eo uteretur του 36:

Δευτ.επιρρηματ.τελική πρ. Εισάγεται με τον τελικό σύνδ.ut,γιατί είναι καταφατική Εκφέρεται με υποτακτική, όπως όλες οι τελικές, γιατί ο σκοπός στη λατινική θεωρείται μια υποκειμενική κατάσταση,Συγκεκριμένα εκφέρεται με υποτακτική πρτ (uteretur), γιατί εξαρτάται από ιστορικό χρόνο (attulissent) και αναφέρεται στο παρελθόν. Ισχύει ιδιομορφία ως προς την ακολουθία των χρόνων(συγχρονισμός κύριας και δευτερεύουσας τελικής πρότασης)(ή ο σκοπός είναι ιδωμένος τη στιγμή που εμφανίζεται στο μυαλό του ομιλητή και όχι τη στιγμή της πιθανής πραγματοποίησής του). Λειτουργεί ως επιρρηματικός προσδιορισμός του τελικού αιτίου στην προσδιοριζόμενη πρόταση με ρήμα το attulissent.

Στην συνέχεια παραδόθηκαν οι συμπερασματικές και χαρακτηρίσαμε την ut salvi esse nequeamus του 37:

Δευτ. επιρρηματική συμπερασματική πρ. Εισάγεται με τον συμπερασματικό σύνδεσμο ut που συνοδεύεται από την αρνητική λέξη nequeamus, επειδή είναι αποφατική. Εκφέρεται με υποτακτική, όπως όλες οι συμπερασματικές προτάσεις, επειδή στη λατινική το αποτέλεσμα θεωρείται μια υποκειμενική κατάσταση. Συγκεκριμένα, εκφέρεται με υποτακτική ενεστώτα γιατί εξαρτάται από ρήμα αρκτικού χρόνου (deducta est) και σύμφωνα με την ιδιομορφία των συμπερασματικών ως προς την ακολουθία των χρόνων δηλώνει το σύγχρονο στο παρόν( συγχρονισμός κύριας και δευτερεύουσας πρότασης)(ή το συμπέρασμα είναι ιδωμένο τη στιγμή που εμφανίζεται στο μυαλό του ομιλητή και όχι τη στιγμή της πιθανής πραγματοποίησής του).Λειτουργεί ως επιρρηματικός προσδιορισμός του αποτελέσματος στην κύρια πρ.με ρήμα το deducta est.

Στη συνέχεια λύθηκε η άσκηση II της σελ.94.

Μπήκαμε στο 38 ως το materteram.

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ ΕΠΙ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ ΧΧXVIII

  1. uxor: ομοιόπτωτος προσδιορισμός, παράθεση στο Caecilia.

  2. more: αφαιρετική οργανική του τρόπου.

  3. filiae: δοτική προσωπική χαριστική.

  4. nocte: αφαιρετική του χρόνου [αφαιρ. nocte & noctu].

  5. congruens: επιθετική μετοχή ως επιθετικός προσδιορισμός στο vox [Ανάλυση σε:quae congruebat. Οι αρχικοί χρόνοι του ρήματος είναι congruo, congrui, -, congruĕre. Ο συγκριτικός και υπερθετικός βαθμός είναι congruentior, -ior, -ius / congruentissimus, -a, -um αντίστοιχα].

  6. mora: αφαιρετική της αιτίας και συγκεκριμένα του εξωτερικού αναγκαστικού αιτίου στη λέξη fessa [ρήματα ή επίθετα που δηλώνουν σωματική ή ψυχική ταλαιπωρία, αρρώστια ή κόπωση συντάσσονται με αφαιρετική της αιτίας, απρόθετη ή εμπρόθετη].

  7. standi: γενική γερουνδίου ως συμπλήρωμα (γενική αντικειμενική) στο mora. Οι αρχικοί χρόνοι του ρήματος sto είναι sto,steti,statum,stare.

  8. fessa: επιρρηματικό κατηγορούμενο του τρόπου ή αιτιολογική μετοχή συνημμένη στο Υ puella

  9. cum filia :εμπρόθετος προσδιορισμός της κοινωνίας (επειδή το ρήμα δεν είναι κίνησης) στο persedebat.

  10. dum more prisco omen nuptiale petit filiae sororis: δευτερεύουσα επιρρηματική χρονική πρόταση, ως επιρρηματικός προσδιορισμός του χρόνου στο περιεχόμενο της κύριας πρότασης με ρήμα το fecit. Εισάγεται με τον χρονικό σύνδεσμο dum και εκφέρεται με οριστική (petit: ιστορικός ενεστώτας), διότι η πράξη ενδιαφέρει μόνο από καθαρά χρονική άποψη. Πιο συγκεκριμένα, εκφράζει, σε σχέση με την πρόταση την οποία προσδιορίζει, το σύγχρονο στο παρελθόν και μάλιστα τη συνεχιζόμενη πράξη, στη διάρκεια της οποίας συμβαίνει η πράξη της κύριας πρότασης. (Έχουμε λατινισμό, αφού γίνεται χρήση της σύνταξης dum + οριστική ενεστώτα,παρόλο που η εξάρτηση είναι ιστορικού χρόνου(fecit),o ενεστώτας αυτός ισοδυναμεί και μεταφράζεται με ιστορικό χρόνο (οριστική χρόνου παρατατικού).

  11. ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΑ: prisco k nuptiale δεν έχουν παραθετικά.
  12. το nox-ctis έχει αφαιρετική ενικού nocte k noctu.

ΜΕΛΕΤΗ:1)Nα μελετήσετε την θεωρία και τους χαρακτηρισμούς των αιτιολογικών,τελικών,συμπερασματικών και του ιστορικού cum.

2) Να χαρακτηρίσετε τις παρακάτω δευτερεύουσες:

sed etiam ut victor obsequatur iis-37

cum se ipsum captum venisse eos existimasset-34

cum ante vestibulumdona posuissent-34