ΛΑΤΙΝΙΚΑ ΓΑ 23/2

Έγινε έλεγχος της μετάφρασης και του χαρακτηρισμού της παραχωρητικής

licet mihi ostendas agmina…:

Δευτ.επιρρημ.παραχωρητική πρ.Δηλώνει μια υποθετική κατάστ-ση,που,κι αν υποθέσουμε ότι ισχύει,πάλι δεν αναιρεί το περιεχόμενο της κύριας που εννοείται με ρήμα το iudicabo.Εισάγεται με τον παραχωρητικό σύνδεσμο (licet).Eκφέρεται με υποτακτική ( ostendas) ως πρόταση επιθυμίας.Χρόνου ενεστώτα,γιατί εξαρτάται από το ρήμα αρκτικού χρόνου iudicabo και σύμφωνα με την ακολουθία των χρόνων δηλώνει το σύγχρονο στο παρόν. Λειτουργεί ως επιρρ. προσδ.της παραχώρησης στην κύρια πρ.εννοείται με ρήμα το iudicabo.

Συνεχίσαμε και ολοκληρώσαμε το 41.

tamquam scopulum:βραχυλογική φράση που δηλώνει παραβολή, κατά παράλειψη του ρήματος της υποθετικής-παραβολικής πρότασης.
Ολοκληρωμένη η πρόταση: tamquam verbum insolens atque inauditum scopulus sit.

Σύμφωνα με το σχολικό βιβλίο τα tamquam,sicut k quasi μπορεί να χρησιμοποιούνται με ουσιαστικά ή μετοχές:

dum obvia turba quasi moriturum eum miseratur/ 20= dum…quasi moriturus esset

postes ianuae tamquam sanctum templum venerati sunt/ 34=tamquam postes sanctum templum essent

nostrae: γενική ενικού, θηλυκό, α’ πρόσωπο της κτητικής αντωνυμίας (για πολλούς κτήτορες) noster, nostra, nostrum = δικός μας, δική μας, δικό μας.

tamquam: παραβολικός σύνδεσμος = όπως, σαν.

scopulum: αιτιατική ενικού, αρσενικό, του ουσιαστικού β’ κλίσης scopulus -i = σκόπελος

fugias: β’ ενικό υποτακτικής ενεργητικού ενεστώτα, του ρήματος fugio, fugi, fugitum, fugĕre 3* = αποφεύγω (ανήκει στα 15 ρήματα σε –io που κλίνονται σαν το capio).

insolens: αιτιατική ενικού, ουδέτερο, του τριγενούς και μονοκαταλήκτου επιθέτου γ’ κλίσης insolens, -ns, -ns (γεν. insolentis) = ασυνήθιστος, -η, -ο (στην πραγματικότητα, πρόκειται για σύνθετη λέξη, που αποτελείται από την πρόθεση in και τη μετοχή ενεστώτα του ρήματος soleo, solitus sum, solēre αποθ. 2) rarr; Παραθετικά: Σ.Β. insolentior, -ior, -ius, Υ.Β. insolentissimus, -a, -um.

inauditum: αιτιατική ενικού, ουδέτερο, του επιθέτου β’ κλίσης inauditus, -a, -um = πρωτάκουστος, -η, -ο (στην πραγματικότητα, πρόκειται για σύνθετη λέξη, που αποτελείται από την πρόθεση in και τη μετοχή παθητικού παρακειμένου του ρήματος audio, audivi, auditum, audīre 4) → Παραθετικά: Σ.Β. inauditior, -ior, -ius, Υ.Β. ―.


ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΑ:

quod honesta et bona et modesta sit: δευτερεύουσα επιρρηματική αιτιολογική πρόταση, που λειτουργεί ως επιρρηματικός προσδιορισμός της αιτίας στο placere της κύριας πρότασης.Εισάγεται με τον αιτιολογικό σύνδεσμο quod και εκφέρεται με υποτακτική, γιατί βρίσκεται σε πλάγιο λόγο. Συγκεκριμένα, εκφέρεται με υποτακτική ενεστώτα (sit), γιατί εξαρτάται από ρήμα αρκτικού χρόνου (dicis) μέσω του απαρεμφάτου placere και δηλώνεται το σύγχρονο στο παρόν.

Sic ergo vive/sic loquere : κύρια πρόταση επιθυμίας, γιατί εκφέρεται με προστακτική.

ut viri antiqui (vivebant): δευτερεύουσα επιρρηματική απλή παραβολική πρόταση του τρόπου,ελλειπτική,το ίδιο και η ut viri aetatis nostrae (loquuntur): δευτερεύουσα επιρρηματική απλή παραβολική πρόταση του τρόπου.

ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΚΑ:

  • antiquitas ·antiquus, -a, -um: πρβλ. αντίκα, αντικέρ
  • dilucide < dilucidus,-a,-um < di + lumen, lux: προέλευση από το πρωτοινδ. lewk- (λευκός, λαμπερός) πρβλ. λυκαυγές, λύχνος, λούστρο λευκός, λυκόφως (όσα προέρχονται από τη *λύκη = πρωινό φως, χαραυγή)
  • intellegenter (επίρρ.) < intellegens < intellego (inter + lego = καταλαβαίνω, κατανοώ): πρβλ. ιντελιγκέντσια (επιλέγω, συλλογή, λογισμός)
  • modeste < modestus < modus = μέτρο: πρβλ. μόδα, μοντέλο, μοντελισμός
  • plane < planus, -a, -um = ομαλός, καθαρός, σαφής: πρβλ. πλάνη (= ξυλουργικό εργαλείο), πλανίζω, πλάνισμα
  • primus ≃ πρώτος: πρβλ. πριμοδότηση, πρεμιέρα, πρίγκιπας, πρίμος (αέρας)
  • mater ≃ μήτηρ: μητέρα, μητρικός, μήτρα, μητριαρχία
  • homo: πρβλ. ουμανισμός, ουμανιστής
  • volo ≃ βούλομαι > voluntas = βούληση: πρβλ. βολονταρισμός (= βουλησιαρχία)
  • pectus: πρβλ. πέτο
  • inauditus (in + auditus)
  • bonus > μπόνους· πρβλ. μπουνάτσα, μπο(υ)ναμάς
  • verbum: ἐρῶ < Fερέω· ῥῆμα, ρήτορας, απόρρητος· πρβλ. βερμπαλισμός (η χρήση εντυπωσιακών εκφραστικών σχημάτων), βερμπαλιστής
  • colo: πρβλ. κουλτούρα
  • placeo: πρβλ. πλασέμπο (εικονικό φάρμακο που παράγει στον ασθενή την αυθυποβολή της βελτίωσης της κατάστασής του)

ΜΕΛΕΤΗ:

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΤΟΥ 41

ΑΣΚΗΣΗ V,σελ.119