ΛΑΤΙΝΙΚΑ ΓΑ 20/2

Συνεχίσαμε την επεξεργασία του κειμένου 40 ως το τέλος.

ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΕΣ ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ ΣΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ 40:

meminero: συντελ. μέλλοντας του ελλειπτικού ρήματος memini που σχηματίζει κανονικά τους συνταλικούς χρόνους και έχει και προστακτική ενεστώτα memento – mementote.

  1. etiamsi (etiam + si = ακόμη κι αν): παραχωρητικός σύνδεσμος, ακολουθεί τη σύνταξη του si, αν και συντάσσεται συχνότερα με υποτακτική παρά με οριστική

  2. insto, institi, (instatum), instāre: Μετοχή Μέλλοντα: instaturus, -a, -um

  3. senex, senis (ουσιαστικό =γέρος): γενική πληθυντικού senum (ως επίθετο σχηματίζει παραθετικά στον συγκριτικό βαθμό: senior -ior -ius και σημαίνει γηραιός)

  4. solus: ονομαστική ενικού αρσενικού γένους του αντωνυμικού επιθέτου solus, -a, -um = μόνος, -η, -ο. (γεν. solius, δοτ. soli)

    Quintus: ονομαστική ενικού του ουσιαστικού Quintus -i, β΄ κλίση, αρσενικό = ο Κόιντος (ως κύριο όνομα δεν διαθέτει πληθυντικό).

    Mucius: ονομαστική ενικού του ουσιαστικού Mucius –ii(i), β΄ κλίση, αρσενικό = ο Moύκιος (ως κύριο όνομα δεν διαθέτει πληθυντικό).

    Scaevola: ονομαστική ενικού του ουσιαστικού Scaevola -ae, α΄ κλίση, αρσενικό = ο Σκαιόλας (ως κύριο όνομα δεν διαθέτει πληθυντικό).

    augur: ονομαστική ενικού του ουσιαστικού augur, auguris, γ΄ κλίση, αρσενικό = ο οιωνοσκόπος.

    interrogatus: ονομαστική ενικού αρσενικού γένους της μετοχής παρακειμένου παθητικής φωνής του ρήματος interrogo, interrogavi, interrogatum, interrogāre 1 = ερωτώ, ζητώ τη γνώμη κάποιου (στη Σύγκλητο).

    noluit: γ΄ενικό οριστικής παρακειμένου του ανωμάλου ρήματος nolo, nolui, – , nolle = δεν θέλω.

    quin etiam: επιδοτικός σύνδεσμος = κι επιπλέον, ακόμη.

    cum: χρονικός σύνδεσμος (ιστορικός – διηγηματικός) = όταν.

    minitans: ονομαστική ενικού αρσενικού γένους της μετοχής ενεστώτα του ρήματος minitor, minitatus sum, minitāri 1 αποθετικό = απειλώ.

  5. conservatam esse: απαρέμφατο παρακειμένου παθητικής φωνής του ρήματος conservo, conservavi, conservatum, conservāre 1 = σώζω.

ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΑ:

«Licet mihi ostendas agmina militum: Δευτερεύουσα παραχωρητική πρόταση, εκφράζει μια υποθετική κατάσταση που, κι αν δεχτούμε ότι αληθεύει, δεν αναιρεί το περιεχόμενο της κύριας πρότασης.

Ostendo ως δεικτικό είναι δίπτωτο+αιτιατική+δοτική,εδώ mihi είναι έμμεσο και agmina είναι άμεσο αντικείμενο.

quibus curiam circumsedisti: Δευτερεύουσα αναφορικήεπιθετική προσδιοριστική πρόταση στο agmina, εισάγεται με την αναφορική αντωνυμία quibus,που είναι ουδετέρου γένους.

αφαιρετική οργανική του μέσου στο circumsedisti.

Στην ημιπερίοδο licet …circumsedisti διαπιστώνουμε ότι έχουμε δύο δευτερεύουσες προτάσεις. Θα εννοήσουμε ως κύρια την πρόταση «numquam tamen ego hostem iudicabo Marium», που παρατίθεται στην επόμενη περίοδο, ενώ θα έχουμε υπ’ όψιν μας ότι παρατίθενται οι δύο παραχωρητικές προτάσεις για λόγους έμφασης.
licet mortem miniteris: Δευτερεύουσα επιρρηματική παραχωρητική πρόταση,ενώ etsi senex et corpore infirmo sum: Δευτερεύουσα επιρρηματική εναντιωματική πρόταση η οποία εκφράζει μια πραγματική κατάσταση παρά την οποία ισχύει το περιεχόμενο της κύριας πρότασης. ΠΡΟΣΟΧΗ: Διαφορά εναντιωματικών-παραχωρητικών: αντίθεση προς πραγματική-υποθετική κατάσταση αντίστοιχα.

a Mario: εμπρόθετος προσδιορισμός του ποιητικού αιτίου στο conservatam esse (εμπρόθετο, γιατί είναι έμψυχο).

ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΝΑΝΤΙΩΜΑΤΙΚΗΣ:

α.Δευτ. επιρρημ.εναντιωματική πρ..Δηλώνει μια πραγματική κατάσταση,παρά την οποία ισχύει το περιεχόμενο της κύριας με ρήμα το meminero.Εισάγεται με τον εναντιωματικό etsi .Eκφέρεται με οριστική sum,γιατί δηλώνει το πραγματικό.Χρόνου ενεστώτα,γιατί αναφέρεται στο παρόν.Λειτουργεί ως επιρρ. προσδ. της εναντίωσης στην κύρια πρ.με ρήμα το meminero.

ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΠΑΡΑΧΩΡΗΤΙΚΗΣ licet mortem miniteris:

β.Δευτ.επιρρημ.παραχωρητική πρ.Δηλώνει μια υποθετική κατάσταση,που,κι αν υποθέσουμε ότι ισχύει,πάλι δεν αναιρεί το περιεχόμενο της κύριας με ρήμα το iudicabo.Εισάγεται με τον παραχωρητικό σύνδεσμο (licet).Eκφέρεται με υποτακτική(miniteris),γιατί δηλώνει το υποκειμενικό.Χρόνου ενεστώτα,γιατί εξαρτάται από το ρήμα αρκτικού χρόνου iudicabo και σύμφωνα με την ακολουθία των χρόνων δηλώνει το σύγχρονο στο παρόν. Λειτουργεί ως επιρρ. προσδ.της παραχώρησης στην κύρια πρ.με ρήμα το iudicabo.

MEΛΕΤΗ: Μελετήστε στις σελ.115-116 τις εναντιωματικές προτάσεις και τους χαρακτηρισμούς τους και την μετάφραση του 40.