Η Λουτροπηγή είναι χωριό του Ν. Καρδίτσας, στο κέντρο του νότιου ορεινού συγκροτήματος του νομού, βρίσκεται νοτιοανατολικά της Καρδίτσας και σε απόσταση 45 χλμ. Ανήκει διοικητικά στον Δήμο Σοφάδων της Περιφέρειας Θεσσαλίας (πρόγραμμα Καλλικράτης) και είναι χτισμένη στις πλαγιές των Αγράφων σε υψόμετρο 750 μέτρων. Ο πληθυσμός της Λουτροπηγής σύμφωνα με την απογραφή του 2011 είναι 310 μόνιμοι κάτοικοι. Το χωριό μέχρι το 1927 ονομαζόταν Σμόκοβο (σλάβικη λέξη, που σημαίνει φιδότοπος), οπότε μετονομάστηκε σε Λουτροπηγή.
Η Λουτροπηγή είναι γνωστή στο πανελλήνιο από τα περίφημα Λουτρά Σμοκόβου (κατάλληλα για ρευματικές, αρθριτικές, δερματικές και γυναικολογικές παθήσεις καθώς και σε περιπτώσεις βρογχικού κατάρρου, λαρυγγίτιδας και φαρυγγίτιδας) που βρίσκονται μέσα σε μια καταπράσινη ρεματιά σε υψόμετρο 450 μέτρων και απέχουν 6 χιλιόμετρα από το χωριό Λουτροπηγή , αλλά και από την τεχνητή λίμνη Σμοκόβου που εγκαινιάστηκε το 2002 και καταλαμβάνει έκταση περίπου 8,5 τ.χλμ
Το Δημοτικό Σχολείο Λουτροπηγής ιδρύθηκε από την Κοινότητα Σμοκόβου, νυν Λουτροπηγής, το έτος 1860 όταν η Θεσσαλία βρισκόταν ακόμη υπό την Τουρκική Κυριαρχία και συντηρούνταν μέχρι το έτος 1882 από εισφορές εύπορων ομογενών εγκατεστημένων στην Κωνσταντινούπολη (Αδελφάτο Κωνσταντινουπόλεως).
Οι πρώτοι Κοινοτικοί Γραμματοδιδάσκαλοι, που καταγράφονται ότι υπηρέτησαν και δίδαξαν στο σχολείο πριν το 1882 ήταν οι Δημ. Καρκατζιούγκας, Ιωαν. Καρκατζιούγκας, Ιωαν. Θεόπουλος και Γεωρ. Πιπίλας.
Λειτούργησε κατ’ αρχάς ως 1/ξιο μισθοδοτούμενο από το Αδελφάτο Κωνσταντινουπόλεως.
Από το έτος 1882, αμέσως μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλίας το Σχολείο λειτούργησε ως Δημόσιο 1/ξιο και τοποθετήθηκε γι’ αυτό το σκοπό Δημόσιος Λειτουργός.
Κατά το έτος 1952 το Σχολείο προήχθη από 1/ξιο σε 3/ξιο. Η απόφαση δημοσιεύτηκε στο υπ’ αριθ. 295/10-10-1952Φ.Ε.Κ.. Η προαγωγή του Σχολείου κοινοποιήθηκε δια της υπ’ αριθ. 2416/30-3-1953 απόφαση του Επιθεωρητού Α΄ Εκπαιδευτικής Περιφέρειας Καρδίτσας.
Το Δημοτικό Σχολείο στεγάστηκε στην αρχή σε κτίριο που παραχωρήθηκε από την Κοινότητα.
Κατά το έτος 1888 με αρωγή των ομογενών του Αδελφάτου της Κωνσταντινούπολης στο χώρο του Κοινοτικού Διδακτηρίου ανεγέρθη νέο Διδακτήριο τύπου 1/ξιο.
Κατά το μήνα Μάιο του έτους 1934 με συνδρομή της Κοινότητας και του κράτους (Κρατική αρωγή 75.000 Δραχμών) ανεγέρθη στον ίδιο χώρο(παρά τη δημόσια οδό και προ της Κοινοτικής πλατείας) νέο Διδακτήριο, τύπου 2/ξιο, λιθόκτιστο μετ’ ασβέστου, αποπερατώθηκε εντός του θέρους του ίδιου έτους και η χρήση του άρχισε το φθινόπωρο του ίδιου έτους. Ο χώρος του υπάρχοντος διδακτηρίου δεν ήταν επαρκής και δεν είχε δική του αυλή. Γι’ αυτό το σκοπό χρησιμοποιείτο η Κοινοτική πλατεία.
Κατά το έτος 1952 έγινε επισκευή του 2/ξιου Διδακτηρίου, το οποίο σταμάτησε τη λειτουργία του κατά τη διάρκεια της εχθρικής κατοχής του 1941- 1944 και του εμφυλίου 1946-1949.
Από τους καταστρεπτικούς σεισμούς στις 30- 4-1954 και 4-5-1954 το Διδακτήριο υπέστη μικροζημιές οι οποίες και επισκευάστηκαν πλήρως(Διατέθηκε κρατική ενίσχυση 1.500 Δραχμών).
Μας είναι άγνωστος ο αριθμός των παιδιών που φοιτούσαν αρχικά στο Δημοτικό Σχολείο της Λουτροπηγής, σύμφωνα δε με πληροφορίες των παλαιοτέρων ξεπερνούσε τους 100 μαθητές.
Στο Σχολείο αυτό εκατοντάδες μαθητές έμαθαν τα πρώτα τους γράμματα που παρά τις δυσκολίες της εποχής, αρκετοί έγιναν επιστήμονες με σημαντική κοινωνική και πνευματική προσφορά. (Το παλιό διδακτήριο που βρίσκεται στην Κοινοτική πλατεία ανακαινίσθηκε και σήμερα χρησιμοποιείται ως ιατρείο, αίθουσα πολλαπλών χρήσεων και κοινοτικό κατάστημα ).
Το νέο διδακτήριο το οποίο λειτουργεί ως σήμερα, ανεγέρθη στη θέση ¨Αλεξανδρή Αλώνι¨ ή ¨ Μπαλκόνι του Αιόλου¨(έτσι ονόμασε το μέρος από το 2002 ο δάσκαλος Αγγέλης Βασίλης λόγω τον δυνατών ανέμων που φυσάνε στο σημείο) κατά το μήνα Ιούνιο του 1970 και αποπερατώθηκε εντός του Απριλίου του επόμενου έτους 1971. Για την κατασκευή του χρησιμοποιήθηκε πέτρα, τσιμέντο, τούβλα, άμμος, αμμοχάλικο και ασβέστης. Η χρήση του έγινε τον Μάιο του 1971(εγκαίνια 8-5-1971). Το δαπανηθέν ποσό της ανεγέρσεως ανήλθε σε 1.000.000 δραχμές και το διέθεσε ο Ο.Σ.Κ.. Το διδακτήριο περιλαμβάνει 3 αίθουσες διδασκαλίας (η μία χρησιμοποιείται από το Ν/Γ), 1 μεγάλο προθάλαμο που οδηγεί στις αίθουσες, 1 γραφείο διδασκόντων, 1 αίθουσα Η/Υ και αφοδευτήρια εντός του διδακτηρίου. Το σχολείο διαθέτει κεντρική θέρμανση. Τα τελευταία χρόνια έχει γίνει συντήρηση του κτιρίου, αλλαγή σκεπής, έχουν γίνει επισκευές στα αφοδευτήρια, αλλαγή κουφωμάτων και βάψιμο.
Η σχολική αυλή είναι 2.400τ.μ., διαθέτει γήπεδο μπάσκετ, παιδική χαρά (με μεταλλικά παιχνίδια), και υπάρχει σχολικός κήπος 800 τ.μ. δεντροφυτευμένος με αμυγδαλιές.
Το σχολείο διαθέτει 2 φωτοτυπικά, 3 τηλεοράσεις, 1 βίντεο, 1 CD/DVD player, 5 Η/Υ και βιντεοπροβολέα, 1 Fax , σύγχρονο εξοπλισμό γραφείου και αιθουσών. Όμως πολλά από τα βιβλία, τα εποπτικά μέσα διδασκαλίας, χάρτες, όργανα και υλικά εργαστηρίου έχουν καταστραφεί.
Ο αριθμός των μαθητών στο Δημοτικό Σχολείο για το σχολικό έτος 2009-2010 ανέρχεται στους 11, λειτουργεί ως 2/θεσιο και υπηρετούν σ’ αυτό οι δάσκαλοι Αγγέλης Βασίλειος , Κατσιαβάρας Μιχαήλ και η καθηγήτρια Αγγλικής φιλολογίας Πολυγένη Αθηνά.
Ο αριθμός των κατ’ έτος εγγραφών κυμαίνεται από 1-3 παιδιά.
1/θέσιο Νηπιαγωγείο Λουτροπηγής
Στην τρίτη αίθουσα του Δημοτικού Σχολείου λειτουργεί το συστεγαζόμενο Ν/Γ (τα νήπια μοιράζονται όλους τους χώρους που χρησιμοποιεί το Δημοτικό Σχολείο) , φοιτούν σήμερα 4 νήπια και υπηρετεί σ’ αυτό για το σχολικό έτος 2009-2010 η Νηπιαγωγός Παρασκευά Αναστασία.
΄Ερευνα του Δ/λου Βασιλείου Αγγέλη
