4,2 εκατομμύρια άνθρωποι πεθαίνουν κάθε χρόνο από την έκθεση στην ατμοσφαιρική ρύπανση Το 99% του παγκόσμιου πληθυσμού αναπνέει μολυσμένο αέρα που ξεπερνά τα διεθνώς εγκεκριμένα όρια, με αρνητικές επιπτώσεις για την υγεία, δήλωσαν ιατροί επιστήμονες του ΟΗΕ, παράλληλα με την έκθεση του οργανισμού για την κλιματική αλλαγή που δημοσιεύτηκε τη Δευτέρα. Σημειώνοντας ότι τα ορυκτά καύσιμα είναι υπεύθυνα για τις περισσότερες από τις επιβλαβείς εκπομπές που συνδέονται με οξεία και χρόνια ασθένεια, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας ( ΠΟΥ ) ζήτησε απτά μέτρα για τον περιορισμό της χρήσης τους. Η υπηρεσία του ΟΗΕ προέτρεψε επίσης περισσότερες κυβερνήσεις να προχωρήσουν σημαντικές αναθεωρήσεις στους δείκτες ποιότητας του αέρα, συμπεριλαμβανομένων των σωματιδίων -γνωστά ως PM2.5- που μπορούν να εισέλθουν στην κυκλοφορία του αίματος, μαζί με το διοξείδιο του αζώτου (NO2), ένα άλλο κοινό αστικό ρύπων και πρόδρομων σωματιδίων και του όζοντος.

Χαμηλότερο επίπεδο

«Έχει αναγνωριστεί ότι η ατμοσφαιρική ρύπανση έχει αντίκτυπο σε πολύ χαμηλότερο επίπεδο από ό,τι πιστεύαμε προηγουμένως », δήλωσε η Δρ. Sophie Gumy, Τεχνική Υπεύθυνη στο Τμήμα Περιβάλλοντος, Κλιματικής Αλλαγής και Υγείας του ΠΟΥ. «Έτσι, με όλα τα νέα στοιχεία που έχουν προκύψει τα τελευταία 15 χρόνια από την τελευταία ενημέρωση των κατευθυντήριων γραμμών για την ποιότητα του αέρα του ΠΟΥ, οι περισσότερες από τις τιμές των επιπέδων των κατευθυντήριων γραμμών έχουν μειωθεί . Έτσι (για) τα σωματίδια έχει μειωθεί κατά δύο, και για το διοξείδιο του αζώτου έχει μειωθεί κατά τέσσερις». Σύμφωνα με τον ΠΟΥ, οι χώρες χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος εξακολουθούν να παρουσιάζουν μεγαλύτερη έκθεση σε ανθυγιεινά επίπεδα σωματιδίων σε σύγκριση με τον παγκόσμιο μέσο όρο, αλλά τα πρότυπα διοξειδίου του αζώτου «είναι διαφορετικά, παρουσιάζοντας μικρότερη διαφορά μεταξύ χωρών υψηλού και χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος».

Αόρατος κίνδυνος

Τα στοιχεία του οργανισμού δείχνουν ότι 4,2 εκατομμύρια άνθρωποι πεθαίνουν από την έκθεση στην εξωτερική ατμοσφαιρική ρύπανση, επιπλέον των 3,8 εκατομμυρίων των οποίων οι θάνατοι συνδέονται με τον οικιακό καπνό που παράγεται από ρυπογόνες σόμπες και καύσιμα. Και με βάση τη μαθηματική μοντελοποίηση του ΠΟΥ για τα διαθέσιμα δεδομένα ατμοσφαιρικής ρύπανσης από το 80 τοις εκατό των αστικών περιοχών του κόσμου, δείχνει ότι σχεδόν κάθε ένας από εμάς αντιμετωπίζει αυξημένο κίνδυνο καρδιακών παθήσεων, εγκεφαλικού, πνευμονοπάθειας, καρκίνου και πνευμονίας. Όσο καταθλιπτική και επικίνδυνη κι αν είναι αυτή η κατάσταση, η υπηρεσία υγείας του ΟΗΕ επιμένει ότι η δυναμική αυξάνεται για καλύτερη ποιότητα αέρα παντού την τελευταία δεκαετία. Απόδειξη αυτού είναι το γεγονός ότι περισσότερες από 6.000 πόλεις σε 117 χώρες παρακολουθούν τώρα την ποιότητα του αέρα , σε σύγκριση με 1.100 πόλεις σε 91 χώρες πριν από μια δεκαετία. Η επίτευξη καθαρότερου αέρα είναι επίσης ένας από τους 17 Στόχους Βιώσιμης Ανάπτυξης και ένας αυξανόμενος αριθμός υπηρεσιών του ΟΗΕ έχουν εγκρίνει ψηφίσματα που καλούν τα κράτη μέλη να αντιμετωπίσουν τις επιπτώσεις στην υγεία του αέρα γεμάτο αιθαλομίχλη.

Αύξηση των επενδύσεων στην περιβαλλοντική τεχνολογία παγκοσμίως καταδεικνύει έρευνα της PwC. Σύμφωνα με την έρευνα «State of Climate Tech 2021», που διεξήγαγε η PwC κατά το β’ εξάμηνο 2020 και το α’ εξάμηνο 2021, σημειώθηκε έντονη εισροή επενδύσεων από επιχειρησιακά (venture capital – VC) και ιδιωτικά κεφάλαια (private equity – PE) σε περιβαλλοντικές τεχνολογίες (climate tech), η οποία άγγιξε τα 87,5 δισ. δολ., με περισσότερα από 60 δισ. δολ. να καταγράφονται μόνο στο πρώτο μισό του 2021. Πρόκειται για μια αύξηση της τάξης του 210% σε σύγκριση με τα 28,4 δισ. δολ. που επενδύθηκαν το προηγούμενο δωδεκάμηνο, ενώ, σταδιακά διαμορφώνεται η τάση για κατεύθυνση 14 cents από κάθε δολάριο επενδυτικού κεφαλαίου στο climate tech. Η μελέτη αποτυπώνει ωστόσο ότι υπολείπονται επενδύσεις σε τεχνολογίες που παρουσιάζουν καλύτερες επιδόσεις και οι οποίες μπορούν να συμβάλλουν πιο αποτελεσματικά στη μείωση των παγκόσμιων εκπομπών CO2. Συγκεκριμένα, μεταξύ των 15 τεχνολογικών λύσεων που εξετάζει η έρευνα, οι πέντε που αντιπροσωπεύουν πάνω από το 80% του δυναμικού μείωσης των εκπομπών CO2 μέχρι το 2050 συγκέντρωσαν μόλις το 25% της επένδυσης στην περιβαλλοντική τεχνολογία στο διάστημα απο το 2013 ως το πρώτο εξάμηνο του 2021. Αυτές είναι : Ηλιακή ενέργεια, αιολική ενέργεια, τεχνολογία αποβλήτων τροφίμων, παραγωγή πράσινου υδρογόνου και εναλλακτικές τροφές/πρωτεΐνες χαμηλών εκπομπών. Το climate tech περιλαμβάνει τις τεχνολογίες που στοχεύουν στη μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου. Έπειτα από μια ταχεία ανάπτυξη μεταξύ 2013 και 2018, οι επενδύσεις στον συγκεκριμένο τομέα παρέμειναν στάσιμες μέχρι το 2020, καθώς οι μακροοικονομικές τάσεις και η παγκόσμια πανδημία λειτούργησαν ανασταλτικά. Παρόλα αυτά, οι επενδύσεις ανέκαμψαν ραγδαία το πρώτο εξάμηνο του 2021, χάρη σε μια μεγαλύτερη στροφή προς τα κριτήρια ESG στις ιδιωτικές αγορές, στους νέους κανονισμούς και πρότυπα, και στη δέσμευση χιλιάδων εταιρειών να υιοθετήσουν στρατηγικές για την επίτευξη κλιματικής ουδετερότητας.

Σύμφωνα με την έρευνα της PwC:

– Το μέσο μέγεθος συναλλαγής στο climate tech (περιβαλλοντικές τεχνολογίες) σχεδόν τετραπλασιάστηκε κατά το πρώτο εξάμηνο του 2021, στα 96 εκατ. δολ. από τα 27 εκατ. δολ. το προηγούμενο έτος

– Περίπου 1600 επενδυτές δραστηριοποιήθηκαν κατά το πρώτο εξάμηνο του 2021, έναντι λιγότερων από 900 ενεργούς επενδυτές το πρώτο εξάμηνο του 2020, καθώς η ευρύτερη επενδυτική κοινότητα εξοικειώνεται με τις ευκαιρίες στο climate tech

– Οι SPAC (εταιρείες εξαγορών ειδικού σκοπού) κατάφεραν να τονώσουν περαιτέρω την ανάπτυξη του climate tech, αντλώντας 25 δισ. δολ. το πρώτο εξάμηνο του 2021, δηλαδή πάνω από το ένα τρίτο της συνολικής χρηματοδότησης

– Η αυτοκίνηση και οι μεταφορές εξακολουθούν να λαμβάνουν τη μερίδα του λέοντος της χρηματοδότησης, καθώς η ηλεκτροκίνηση, η μικροκινητικότητα και άλλα καινοτόμα μοντέλα μεταφοράς προσελκύουν το επενδυτικό ενδιαφέρον. Ο δύσκολος αυτός τομέας άντλησε σχεδόν 58 δισ. δολ. μεταξύ του δεύτερου εξαμήνου του 2020 και του πρώτου εξαμήνου του 2021, αντιστοιχώντας στα δύο τρίτα της συνολικής χρηματοδότησης

– Η αυτοκίνηση και οι μεταφορές, η βιομηχανία, η μεταποίηση και η διαχείριση πόρων, καθώς και οι χρηματοοικονομικές υπηρεσίες κατέγραψαν την ταχύτερη ανάπτυξη σε ετήσια βάση μεταξύ του δεύτερου εξαμήνου του 2019 και του πρώτου εξαμήνου του 2021, με αύξηση πάνω από 260% έκαστη, αγγίζοντας τα 58 δισ. δολ., 6,9 δισ. δολ. και 1,2 δισ. δολ. Αντίστοιχα. Αύξηση των επενδύσεων καταγράφεται σε όλους τους τεχνολογικούς τομείς που αξιολογήθηκαν, με βασική εστίαση σε λύσεις τεχνολογίας που δύνανται να μειώσουν τις εκπομπές κατά 20%. Σημειώνεται επίσης ότι, παρά τη γενική ανάπτυξη, ο αριθμός των πρώιμων επενδύσεων VC έχει παραμείνει σε γενικές γραμμές στάσιμος από το 2018. Το γεγονός αυτό αντικατοπτρίζει μεν την ωριμότητα του climate tech ως στοιχείου του ενεργητικού μιας εταιρείας, υπογραμμίζει όμως και την ανάγκη για χρηματοδότηση περισσότερων startups με την προοπτική να εξελιχθούν σε «unicorn» και «gigacorn». Στην πρώτη γραμμή των επενδύσεων στο climate tech είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες, που προσελκύουν σχεδόν 65% των επενδύσεων VC ύψους 56,6 δισ. δολ. μεταξύ β’ εξαμήνου 2020 και α’ εξαμήνου 2021. Κατά την ίδια περίοδο οι επενδύσεις στην Κίνα εκτιμώνται στα 9 δισ. δολ., ενώ στην Ευρώπη το σύνολο άγγιξε τα 18,3 δισ. δολ., χάρη σε μια σχεδόν 500% (494%) αύξηση στους τομείς Κινητικότητας και Μεταφορών, έναντι του προηγούμενου δωδεκαμήνου. Ο Δημήτρης Σακίπης, ESG Leader της PwC Ελλάδας δηλώνει: «Τον τελευταίο χρόνο αυξάνονται οι πιέσεις σε παγκόσμιο επίπεδο για την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης και την επίτευξη κλιματικής ουδετερότητας. Είναι σαφές ότι η τεχνολογία μπορεί να παίξει καταλυτικό ρόλο στην προώθηση της καινοτομίας που θα επιταχύνει την απαλλαγή από τον άνθρακα. Το οικοσύστημα VC funds σε συνδυασμό με το παγκόσμιο τεχνολογικό ταλέντο δημιουργούν τις κατάλληλες συνθήκες για τη συντονισμένη καταπολέμηση της κλιματική αλλαγής».

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Τη δεκαετία του ’80 η απειλή της ανθρωπότητας ήταν η τρύπα του όζοντος. Έχουμε πολλά χρόνια να ακούσουμε για αυτή. Ας δούμε τι απέγινε. Aν είσαι 35+, θα θυμάσαι πως τη δεκαετία του ’80 η απειλή της ανθρωπότητας ήταν η τρύπα του όζοντος. Για την ακρίβεια, η πλήρης καταστροφή της στιβάδας του όζοντος. Αλλά τότε, ως παιδιά αυτό που είχαμε εμπεδώσει ήταν πως υπάρχει μεγάλος κίνδυνος να πάθουμε καρκίνο του δέρματος. Βασικά, υπήρχε μεγάλος κίνδυνος να αλλάξει η ζωή στον πλανήτη. Η στιβάδα του όζοντος είναι περιοχή της στρατόσφαιρας της Γης που απορροφά το μεγαλύτερο μέρος (98%) της επικίνδυνης -για τη ζωή- υπεριώδους ακτινοβολίας του Ήλιου. Έχει τεράστια δύναμη, αλλά είναι και εξόχως ευαίσθητη.

Περιέχει υψηλή συγκέντρωση όζοντος (Ο3) και προστατεύει τη ζωή του πλανήτη, από τις βλάβες που προκαλούν τα αυξημένα επίπεδα υπεριώδους ακτινοβολίας -πχ κατάρρευση οικοσυστημάτων, καρκίνο του δέρματος, καταρράκτη και εξασθένιση του ανοσοποιητικού συστήματος. Κράτα πως θα τελείωνε η ζωή όπως τη ξέρουμε. Eπισήμανση που έγινε το 1985. Η αλήθεια ωστόσο, είναι πως το 1974 δυο επιστήμονες από το University of California, οι Mario Molina και Sherwood Rowland ανακάλυψαν την απειλή που προκαλεί μια συγκεκριμένη χημική ουσία στη στιβάδα του όζοντος. Ανακάλυψαν και ότι υπήρχε ένα όριο στο πόσο χλώριο μπορούσε να απορροφήσει η στιβάδα, όπως και ότι όταν έφτανε η ιστορία στα όρια της, δεν θα υπήρχε στιβάδα. Χρειάστηκε να περάσουν 11 χρόνια, για να επαναλάβουν τον κίνδυνο επιστήμονες του Cambridge. Αυτήν την φορά ήταν πιο άμεσος, καθώς είχαν ανακαλύψει ‘τρύπα’. Παρατηρήθηκε μείωση -σε πάχος- αυτού του στρώματος, με το πιο λεπτό σημείο να έχει διαμορφωθεί πάνω από το Νότιο Πόλο -για την ιστορία, το πρόβλημα παραμένει πιο έντονο εκεί μέχρι σήμερα. Είχε εξαφανιστεί το 40% της στιβάδας και είχε αρχίσει να δημιουργείται τρύπα. Έγινε γνωστή ως ‘τρύπα του όζοντος’. Πιο ορθά ήταν ‘τρύπα’ στο στρώμα του όζοντος. Διαπιστώθηκε πως κάθε χρόνο η συνθήκη γινόταν χειρότερη. Η ατμοσφαιρική χημικός, Dr. Susan Solomon, η οποία είχε ηγηθεί του ταξιδιού επιστημόνων στην Ανταρκτική, το 1986 που είχε ως στόχο να ερευνήσει την αιτία της δημιουργίας αυτής της ‘τρύπας’, δήλωσε στο Vox ότι “ήταν κάτι πολύ μεγαλύτερο από ό,τι μπορούσαμε να φανταστούμε ποτέ. Κάναμε μετρήσεις, όχι μόνο για το όζον, αλλά και για άλλα χημικά που θα μας βοηθούσαν να καταλάβουμε τι έχει γίνει”. Διαπιστώθηκε πως ο κύριος λόγος της δημιουργίας αυτής της ‘τρύπας’ ήταν χημικές ουσίες, με το χλώριο να είναι στο Νο1. Για την ακρίβεια, στο Νο1 ήταν το συστατικό που δημιούργησε ο άνθρωπος και λέγεται χλωροφθοράνθρακες (ή ChloroFluoroCarbons -CFCs). Στο έδαφος αυτή η ουσία είναι αβλαβής. Όταν όμως, φτάνει στην στρατόσφαιρα, ο ήλιος τη διαλύει σε χλώριο. Όταν αυτό ενώνεται με το όζον, δημιουργούνται το οξυγόνο και το μονοξείδιο του χλωρίου. Τα ελεύθερα άτομα του οξυγόνου απομακρύνουν το άτομο του χλωρίου και ουσιαστικά του επιτρέπουν να καταστρέψει περισσότερα μόρια του όζοντος (διαπιστώθηκε πως ένα άτομο χλωρίου καταστρέφει περισσότερα από 100.000 μόρια του όζοντος). Γεγονός που προκαλεί αλυσιδωτή αντίδραση. “Η μεγάλη σε διάρκεια ζωή των χλωροφθορανθράκων είναι μέρος του προβλήματος” εξηγεί η Dr. Solomon, “ζουν για από 50 έως 150 χρόνια στην ατμόσφαιρα. Πράγμα που σημαίνει ότι οι απελευθερώσεις ενός χρόνου, συσσωρεύονται πάνω σε εκείνες των προηγούμενων, αυτό ‘χτίζεται’”. Τότε ο πλανήτης χρησιμοποιούσε πολλούς χλωροφθοράνθρακες. Υπήρχαν στις συσκευασίες αερολυμάτων (ήταν τα προωθητικά), τους εισπνευστήρες για τον έλεγχο του άσθματος, τα ψυγεία των σπιτιών, στο ψυκτικό των κλιματιστικών, στις συσκευασίες που παίρναμε τα μπέργκερ ή άλλα φαγητά στο σπίτι μας -και ήταν σαν φτιαγμένες από αφρό. Ένα ρόλο στην εμφάνιση της ‘τρύπας’ έπαιξαν και τα καυσαέρια, με τα αέρια απόβλητα των εργοστασίων.

“Υπήρχαν τρεις λόγοι που έδωσαν αποτέλεσμα, όπως λέει η ειδικός. Επρόκειτο για κάτι που αφορούσε τον καθένα προσωπικά, ήταν κάτι αντιληπτό (ορατό) και οι λύσεις ήταν πρακτικές. Στα του προσωπικού κομματιού, όλοι αντιλαμβάνονταν την προειδοποίηση πως τα εγκαύματα από τον ήλιο, θα οδηγούσαν σε καρκίνους του δέρματος. Οι πάντες κατανοούσαν ότι αυτό δεν είναι καλό πράγμα -καθώς όλοι καταλαβαίνουν τι είναι καρκίνος. Σε ό,τι αφορά το ορατό του πράγματος, δείξαμε δορυφορικές μετρήσεις στις οποίες φαινόταν η καταστροφή ξεκάθαρα. Τέλος, οι λύσεις ήταν εύκολες και έτσι ήταν και πρακτικές. Μπορούσαμε εύκολα να βρούμε ουσίες να αντικαταστήσουμε τους χλωροφθοράνθρακες. Ήταν κάτι που καταφέραμε, σε διάστημα μικρότερο του ενός χρόνου”. Αυτό που ένωσε τα τρία P (Personal, Perceptible και Practical) ήταν ο κόσμος, στον οποίον απευθύνθηκαν οι επιστήμονες μέσω συνεντεύξεων Τύπου, προκειμένου να ενημερώσουν για όσα συνέβαιναν και αυτά που έρχονταν. Ο κόσμος πίεσε τους ηγέτες κάθε χώρας και έτσι ήλθε το Πρωτόκολλο του Μόντρεαλ. Έτσι ήλθε η πρώτη φορά που οι ηγέτες όλου του πλανήτη ενώθηκαν για να αποτρέψουν -άμεσα- μια περιβαλλοντική καταστροφή. Μάλιστα, το έκαναν με ταχύτατες διαδικασίες -τις πιο γρήγορες που το είχαν κάνει ποτέ. Για να αντιμετωπιστεί το φαινόμενο που βάσει εκτιμήσεων θα κατέστρεφε τελείως τη στιβάδα όζοντος έως το 2050, υπεγράφη στις 16/9 του 1987 (όταν τα επίπεδα όζοντος είχαν μειωθεί κατά 50%) από 46 χώρες το ‘πρωτόκολλο του Μόντρεαλ‘. Τέθηκε σε εφαρμογή την Πρωτοχρονιά του 1999. Στόχος ήταν η σταδιακή μείωση στη χρήση των χημικών ουσιών που έκαναν τη ζημιά έως ότου να μη χρησιμοποιούνται πουθενά -όπως αποκάλυψε έρευνα που είχε γίνει δυο χρόνια νωρίτερα. Οι χώρες που είχαν συμφωνήσει να κάνουν κάτι, κατήργησαν σταδιακά έως 99% τη χρήση χλωροφθοράνθρακες οικιακής χρήσης και προέκυψαν ελεγκτικοί μηχανισμοί χρήσης στη βιομηχανία. Το καλοκαίρι του 2009 η εφαρμογή έγινε οικουμενική, με την υπογραφή και των 196 χωρών-μελών του ΟΗΕ. Σήμερα, τριάντα χρόνια μετά την εφαρμογή του Πρωτοκόλλου του Μόντρεαλ, η τρύπα του όζοντος έχει σταματήσει να μεγαλώνει. Επίσης, έχει αρχίσει η αποκατάσταση και έως το 2065 εκτιμάται πως θα έχει γίνει η πλήρης αποκατάσταση. Πρέπει ωστόσο, να γίνουν και άλλα. Οι χλωροφθοράνθρακες αντικαταστάθηκαν από υδροφθοράνθρακες (HFCs) που δεν καταστρέφουν το όζον, αλλά συμβάλλουν στο φαινόμενο του θερμοκηπίου και την κλιματική αλλαγή. Και για αυτό προστέθηκαν στο Πρωτόκολλο, το 2016. Έκτοτε επίσης, μειώνεται η χρήση τους. Αυτό όμως, ήταν ένα μέρος του προβλήματος. Το μεγαλύτερο είναι η κλιματική αλλαγή. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη περιβαλλοντική πρόκληση της ανθρωπότητας που απαιτεί γρήγορες και μεγάλες αλλαγές. “Πλέον οι κάτοικοι των περισσότερων περιοχών του πλανήτη, αντιλαμβάνονται και ανησυχούν για τον προσωπικό αντίκτυπο της κλιματικής αλλαγής” λέει η Dr. Solomon, “επίσης, φαίνεται να πως βλέπουν τον κίνδυνο και όλοι προσπαθούμε να βρούμε πρακτικές λύσεις. Δεν είναι αλήθεια ότι δεν μπορούμε να αντιστρέψουμε την κατάσταση που δημιουργήσαμε. Πρέπει να συνεχίσουμε να προσπαθούμε και αν το κάνουμε όπως πρέπει, θα έχουμε το περιβάλλον που απαιτούμε”.

​πηγή: The Magazine

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δημοσίευσε το πολυαναμενόμενο προσχέδιο της πράσινης ταξινόμησης που αφορά στο φυσικό αέριο (μεθάνιο) και στην πυρηνική ενέργεια. Η ταξινόμηση επιχειρεί να προσδιορίσει το περιεχόμενο της βιώσιμης οικονομικής δραστηριότητας, για να διαμορφώσει τον κατάλογο που θα καθοδηγεί τις χρηματοπιστωτικές αγορές στη διαδικασία επιλεξιμότητας για χρηματοδότηση. «Mission accomplished»! Ο κόπος των ισχυρών lobbies των εταιρειών και ορισμένων κρατών, δεν πήγε χαμένος: στο προσχέδιο η Επιτροπή εκτιμά ότι στον χώρο του φυσικού αερίου (ΦΑ) και της πυρηνικής ενέργειας καταγράφονται «ταχείες τεχνολογικές» εξελίξεις σε βαθμό που τα παραγόμενα τοξικά απόβλητα σταθμών ηλεκτροπαραγωγής, μπορούν να αποβάλλονται χωρίς «σημαντική βλάβη» για το περιβάλλον. Συνεπώς, η αδειοδότηση έως το 2045 για την κατασκευή νέων πυρηνικών εγκαταστάσεων ηλεκτροπαραγωγής θα μπορεί να αναγνωριστεί ως «πράσινη επένδυση». Η συμπερίληψη του ΦΑ στον κατάλογο ήταν πιο δύσκολη. Επιλέχτηκε η συμβιβαστική λύση να θεωρηθεί το ΦΑ ως «μεταβατική» επένδυση, συμβατή με τους όρους της ταξινομίας, για τις άδειες μέχρι 31 Δεκεμβρίου 2030, υπό την προϋπόθεση τήρησης «αυστηρών κριτήριων», όπως ο περιορισμός παραγωγής εκπομπών CO2 μέχρι 270ge/KWh, κατά μέσο όρο για περίοδο 20ετιας. Ο περιορισμός εκπομπών αφορά μονάδες υψηλής απόδοσης που τροφοδοτούνται από μείγμα ΦΑ και ΑΠΕ (ανανεώσιμο αέριο από βιομάζα ή υδρογόνο) και μόνο με την προϋπόθεση ότι αντικαθιστούν ορυκτά καύσιμα (πχ. άνθρακα, πετρέλαιο). Το μείγμα αυτό θα πρέπει να περιέχει τουλάχιστον 30% ανανεώσιμο αέριο, ενώ το 2030 το ποσοστό αυτό θα πρέπει να ανέλθει στο 55% . Για την περίοδο μετά το 2030 στο προσχέδιο δεν γίνεται μνεία για την πλήρη διακοπή χρήσης του ορυκτού αερίου (ΦΑ). Προβλέπεται ότι κάθε μονάδα που θα κατασκευαστεί, πριν το 2030, προκειμένου να καλυφθούν τα κενά της διακεκομμένης παραγωγής των ΑΠΕ (έλλειψη ηλιοφάνειας και ανέμων) για να χαρακτηριστεί πράσινη, μπορεί να εκπέμπει μέχρι και 550ge/KWh .Χρήσιμο να διευκρινιστεί ότι μια τέτοια μονάδα είναι χαμηλής αποδοτικότητας και κατ’ επέκταση χαμηλότερου κόστους κατασκευής. Με αυτό τον τρόπο πριμοδοτείται έμμεσα, πλην σαφώς, η κατασκευή μονάδων ΦΑ για την εξισορρόπηση του δικτύου, αντί να κατευθύνονται οι πόροι σε μονάδες αποθήκευσης, που επιτελούν το ίδιο έργο, χωρίς να εκπέμπουν CO2. Τα χειροτέρα, όμως, έρχονται μετά το 2030: το κείμενο προβλέπει ότι το ΦΑ θα θεωρείται «πράσινο» εάν θα συλλέγεται και «θάβεται» στη γη το παραγόμενο από την καύση του CO2, δηλαδή μέσω της αμφιλεγόμενης τεχνολογίας CCS (carbon capture and storage). Με αυτό τον τρόπο για τις πολυεθνικές το ΦΑ θα παραμείνει στο κέντρο του ενεργειακού συστήματος, ενώ μέσω της τεχνολογίας CCS και της χρήσης ΦΑ, θα εκλείψουν σταδιακά, στην Ευρώπη, οι περιοχές αποθήκευσης των εκπομπών. Τάνκερς γεμάτα υγροποιημένο CO2, θα το μεταφέρουν για ενταφιασμό σε άλλες αναπτυσσόμενες και φτωχότερες χώρες, με ανύπαρκτους ή ελάχιστους ελέγχους. «Περιβαλλοντικές βόμβες» θα σεργιανίζουν σε όλα τα πλάτη της γης. Ένα «γενναιόδωρο δώρο για τις επερχόμενες γενεές… Η Επιτροπή υπερέβην κάθε ενδοιασμό, θεωρώντας την ανάπτυξη και την έρευνα πυρηνικών αντιδραστήρων IV γενιάς, συμβατή με την ταξινομία, επισημαίνοντας ότι δεν είναι ακόμη «εμπορικά βιώσιμοι», υπονοώντας έτσι ότι οι αντιδραστήρες ΙΙΙ γενιάς και ίσως και οι παλαιότερης τεχνολογίας είναι. Η Επιτροπή θέτει σαν μοναδική προϋπόθεση να ικανοποιούν τους κανόνες ασφάλειας του Euratom, ενώ τα κράτη μέλη οφείλουν να «διευκρινίσουν» πως προτίθενται να διαχειριστούν τα πυρηνικά απόβλητα, με ό,τι αυτό σημαίνει… Το μέγιστο της παραδοξολογίας η πρόταση της Επιτροπής το πλησιάζει όταν θεωρεί ότι η πυρηνική τεχνολογία μπορεί να ικανοποιήσει τις προδιαγραφές της κυκλικής οικονομίας, μόνο και μόνο επειδή η διαχείριση των πυρηνικών αποβλήτων μπορεί να διασφαλίσει την επαναχρησιμοποίηση ή την ανακύκλωση στο τέλος του κύκλου ζωής τους! Η εξόρυξη του ουρανίου, η χρήση και το θάψιμο του στα έγκατα της γης μετά την εκμετάλλευση του, κάθε άλλο παρά «κυκλικότητα» αναδεικνύει. (βλέπε στο site της Εποχής, https://www.epohi.gr/article/41049/oi-deinosayroi-ton-pyrhnikon-htypane-…). Σύμφωνα με στοιχεία του 2020 (πίνακας), το μέσο συνολικό κόστος παραγωγής μιας MWh από πυρηνική ενέργεια είναι έως και τέσσερις φορές μεγαλύτερο από την αντίστοιχη που παράγεται από Φ/Β η αιολική ενέργεια! Επιπλέον οι χρόνοι κατασκευής ενός πυρηνικού εργοστασίου είναι πολύ χρονοβόροι (10-20 χρόνια), δηλαδή ασύμβατοι με τα δεσμευτικά χρονικά όρια της συμφωνίας του Παρισιού. Με τις μεθόδους αυτές, ακόμα και εάν επιφέρουν κάποια μείωση των εκπομπών, δεν πρόκειται να μειωθεί η συνολική μείωση ενέργειας, που διασφαλίζεται μόνο με την εφαρμογή της αρχής της κυκλικής οικονομίας, δηλαδή δεν πρόκειται να αρθούν οι αιτίες της κλιματικής κρίσης που βιώνουμε και οι επιπτώσεις της στο περιβάλλον και στην βιοποικιλότητα» : F.M. Butera, Πολυτεχνείο του Μιλάνου.
Πηγή: ΑΠΕ. ΜΠΕ.