Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δημοσίευσε το πολυαναμενόμενο προσχέδιο της πράσινης ταξινόμησης που αφορά στο φυσικό αέριο (μεθάνιο) και στην πυρηνική ενέργεια. Η ταξινόμηση επιχειρεί να προσδιορίσει το περιεχόμενο της βιώσιμης οικονομικής δραστηριότητας, για να διαμορφώσει τον κατάλογο που θα καθοδηγεί τις χρηματοπιστωτικές αγορές στη διαδικασία επιλεξιμότητας για χρηματοδότηση. «Mission accomplished»! Ο κόπος των ισχυρών lobbies των εταιρειών και ορισμένων κρατών, δεν πήγε χαμένος: στο προσχέδιο η Επιτροπή εκτιμά ότι στον χώρο του φυσικού αερίου (ΦΑ) και της πυρηνικής ενέργειας καταγράφονται «ταχείες τεχνολογικές» εξελίξεις σε βαθμό που τα παραγόμενα τοξικά απόβλητα σταθμών ηλεκτροπαραγωγής, μπορούν να αποβάλλονται χωρίς «σημαντική βλάβη» για το περιβάλλον. Συνεπώς, η αδειοδότηση έως το 2045 για την κατασκευή νέων πυρηνικών εγκαταστάσεων ηλεκτροπαραγωγής θα μπορεί να αναγνωριστεί ως «πράσινη επένδυση». Η συμπερίληψη του ΦΑ στον κατάλογο ήταν πιο δύσκολη. Επιλέχτηκε η συμβιβαστική λύση να θεωρηθεί το ΦΑ ως «μεταβατική» επένδυση, συμβατή με τους όρους της ταξινομίας, για τις άδειες μέχρι 31 Δεκεμβρίου 2030, υπό την προϋπόθεση τήρησης «αυστηρών κριτήριων», όπως ο περιορισμός παραγωγής εκπομπών CO2 μέχρι 270ge/KWh, κατά μέσο όρο για περίοδο 20ετιας. Ο περιορισμός εκπομπών αφορά μονάδες υψηλής απόδοσης που τροφοδοτούνται από μείγμα ΦΑ και ΑΠΕ (ανανεώσιμο αέριο από βιομάζα ή υδρογόνο) και μόνο με την προϋπόθεση ότι αντικαθιστούν ορυκτά καύσιμα (πχ. άνθρακα, πετρέλαιο). Το μείγμα αυτό θα πρέπει να περιέχει τουλάχιστον 30% ανανεώσιμο αέριο, ενώ το 2030 το ποσοστό αυτό θα πρέπει να ανέλθει στο 55% . Για την περίοδο μετά το 2030 στο προσχέδιο δεν γίνεται μνεία για την πλήρη διακοπή χρήσης του ορυκτού αερίου (ΦΑ). Προβλέπεται ότι κάθε μονάδα που θα κατασκευαστεί, πριν το 2030, προκειμένου να καλυφθούν τα κενά της διακεκομμένης παραγωγής των ΑΠΕ (έλλειψη ηλιοφάνειας και ανέμων) για να χαρακτηριστεί πράσινη, μπορεί να εκπέμπει μέχρι και 550ge/KWh .Χρήσιμο να διευκρινιστεί ότι μια τέτοια μονάδα είναι χαμηλής αποδοτικότητας και κατ’ επέκταση χαμηλότερου κόστους κατασκευής. Με αυτό τον τρόπο πριμοδοτείται έμμεσα, πλην σαφώς, η κατασκευή μονάδων ΦΑ για την εξισορρόπηση του δικτύου, αντί να κατευθύνονται οι πόροι σε μονάδες αποθήκευσης, που επιτελούν το ίδιο έργο, χωρίς να εκπέμπουν CO2. Τα χειροτέρα, όμως, έρχονται μετά το 2030: το κείμενο προβλέπει ότι το ΦΑ θα θεωρείται «πράσινο» εάν θα συλλέγεται και «θάβεται» στη γη το παραγόμενο από την καύση του CO2, δηλαδή μέσω της αμφιλεγόμενης τεχνολογίας CCS (carbon capture and storage). Με αυτό τον τρόπο για τις πολυεθνικές το ΦΑ θα παραμείνει στο κέντρο του ενεργειακού συστήματος, ενώ μέσω της τεχνολογίας CCS και της χρήσης ΦΑ, θα εκλείψουν σταδιακά, στην Ευρώπη, οι περιοχές αποθήκευσης των εκπομπών. Τάνκερς γεμάτα υγροποιημένο CO2, θα το μεταφέρουν για ενταφιασμό σε άλλες αναπτυσσόμενες και φτωχότερες χώρες, με ανύπαρκτους ή ελάχιστους ελέγχους. «Περιβαλλοντικές βόμβες» θα σεργιανίζουν σε όλα τα πλάτη της γης. Ένα «γενναιόδωρο δώρο για τις επερχόμενες γενεές… Η Επιτροπή υπερέβην κάθε ενδοιασμό, θεωρώντας την ανάπτυξη και την έρευνα πυρηνικών αντιδραστήρων IV γενιάς, συμβατή με την ταξινομία, επισημαίνοντας ότι δεν είναι ακόμη «εμπορικά βιώσιμοι», υπονοώντας έτσι ότι οι αντιδραστήρες ΙΙΙ γενιάς και ίσως και οι παλαιότερης τεχνολογίας είναι. Η Επιτροπή θέτει σαν μοναδική προϋπόθεση να ικανοποιούν τους κανόνες ασφάλειας του Euratom, ενώ τα κράτη μέλη οφείλουν να «διευκρινίσουν» πως προτίθενται να διαχειριστούν τα πυρηνικά απόβλητα, με ό,τι αυτό σημαίνει… Το μέγιστο της παραδοξολογίας η πρόταση της Επιτροπής το πλησιάζει όταν θεωρεί ότι η πυρηνική τεχνολογία μπορεί να ικανοποιήσει τις προδιαγραφές της κυκλικής οικονομίας, μόνο και μόνο επειδή η διαχείριση των πυρηνικών αποβλήτων μπορεί να διασφαλίσει την επαναχρησιμοποίηση ή την ανακύκλωση στο τέλος του κύκλου ζωής τους! Η εξόρυξη του ουρανίου, η χρήση και το θάψιμο του στα έγκατα της γης μετά την εκμετάλλευση του, κάθε άλλο παρά «κυκλικότητα» αναδεικνύει. (βλέπε στο site της Εποχής, https://www.epohi.gr/article/41049/oi-deinosayroi-ton-pyrhnikon-htypane-…). Σύμφωνα με στοιχεία του 2020 (πίνακας), το μέσο συνολικό κόστος παραγωγής μιας MWh από πυρηνική ενέργεια είναι έως και τέσσερις φορές μεγαλύτερο από την αντίστοιχη που παράγεται από Φ/Β η αιολική ενέργεια! Επιπλέον οι χρόνοι κατασκευής ενός πυρηνικού εργοστασίου είναι πολύ χρονοβόροι (10-20 χρόνια), δηλαδή ασύμβατοι με τα δεσμευτικά χρονικά όρια της συμφωνίας του Παρισιού. Με τις μεθόδους αυτές, ακόμα και εάν επιφέρουν κάποια μείωση των εκπομπών, δεν πρόκειται να μειωθεί η συνολική μείωση ενέργειας, που διασφαλίζεται μόνο με την εφαρμογή της αρχής της κυκλικής οικονομίας, δηλαδή δεν πρόκειται να αρθούν οι αιτίες της κλιματικής κρίσης που βιώνουμε και οι επιπτώσεις της στο περιβάλλον και στην βιοποικιλότητα» : F.M. Butera, Πολυτεχνείο του Μιλάνου.
Πηγή: ΑΠΕ. ΜΠΕ.
Κάτω από : Τεχνολογία | Με ετικέτα: Περιβάλλον
