Ο ρατσισμός, δεν είναι μόνο φυλετικός, έχει λάβει πολλές εκφράσεις και εκδηλώνεται με πολλές μορφές μέσα στις σχολικές αίθουσες,οι οποίες όμως,αποτελούν και καθρέπτη της κοινωνίας μας.Εξάλλου,αποτελεί μία από τις βασικότερες αιτίες της βίας στο σχολείο,καθώς οι διακρίσεις είναι εμφανείς με βάση την εξωτερική εμφάνιση,το επίπεδο των σχολικών επιδόσεων,τα κιλά,την κοινωνική θέση,την σεξουαλική προτίμηση και οτιδήποτε άπτεται της διαφορετικότητας.Αναζητώντας συχνά τις αιτίες του φαινόμενου,δε βλέπουμε αυτό που βρίσκεται μπροστά στα μάτια μας: ζούμε σε μία ανταγωνιστική κοινωνία και όλο αυτό το ατομικιστικό πνεύμα μεταφέρεται αυτούσιο στο σχολείο.Παράλληλα οι γενικεύσεις,οι αφορισμοί,οι προκαταλήψεις που κυριαρχούν στην ελληνική κοινωνία διαμορφώνουν τις αντίστοιχες ομαδοποιήσεις και αψιμαχίες στο σχολικό περιβάλλον.

Έτσι, τα αποτελέσματα είναι εμφανή:επιθετικότητα,στερεότυπα και παρατσούκλια,αδιαφορία για την αξία του ανθρώπινου όντος,στείρος ανταγωνισμός,έλλειψη πλουραλισμού και ανεκτικότητας.Κάθε φορά λοιπόν που ως γονιός κάποιος θα εκφράσει μία άποψη πρέπει να σκεφτεί πόσο αυτή μπορεί να επηρεάσει την ψυχολογία και νοοτροπία του παιδιού του.Τα τελευταία χρόνια παρουσιάζονται όλο και πιο συχνά περιστατικά βίας και παραβατικότητας σε Γυμνάσια, Λύκεια αλλά πλέον και σε Δημοτικά σχολεία. Οι οικονομικές ανισότητες, οι καινούριες μορφές ψυχαγωγίας, ο ρατσισμός, η έλλειψη του χρόνου των γονέων και τα λάθος πρότυπα είναι κάποιες από τις αιτίες που ευνοούν παραβατικές συμπεριφορές.Η άσκηση βίας έχει σαν αποτέλεσμα την αντίδραση και την εκδικητική συμπεριφορά, με αποτέλεσμα η βία να προκαλεί τη βία, και όταν μιλάμε για βία δεν εννοούμε μόνο τη σωματική, αλλά και τη ψυχολογική και λεκτική βία, μορφές που κάποιες φορές είναι πιο επιβλαβείς για το παιδί από τη σωματική, επηρεάζουν τη ψυχοσύνθεσή του και σημάδια δεν επουλώνονται εύκολα. Γονείς και εκπαιδευτικοί γίνονται έρμαια των καταστάσεων, μη γνωρίζοντας το πώς θα το αντιμετωπίσουν χωρίς να προκαλέσουν περαιτέρω προβλήματα, όπως το στιγματισμό του παιδιού και την άδικη επίρρηψη ευθυνών, με αποτέλεσμα ξεσπάσματα θυμού μεταξύ παιδιών και οικογενειών. Πολλοί εκπαιδευτικοί έρχονται αντιμέτωποι με έντονες αντιπαραθέσεις και επιθέσεις από τους ίδιους τους γονείς, ιδίως σε σχολεία που υπάρχει μία ποικιλομορφία στο σύνολο των παιδιών. Οι γονείς όπως και οι εκπαιδευτικοί πρέπει να είναι σε συνεχή επικοινωνία και συνεργασία για να μπορεί ο ένας να βοηθήσει στον άλλον με κοινό στόχο την βελτίωση της συμπεριφορά των παιδιών αυτών.

(Πηγή: www.paidorama.com)