Ο Όμηρος αναφέρει αγώνες ρίψης λίθων από τους στρατιώτες των Αχαιών κατά την πολιορκία της Τροίας, αλλά δεν αναφέρει τίποτα σχετικά με το βάρος τους. Η πρώτη μαρτυρία για τη ρίψη βαρών (ή λίθων) αναφέρεται στα Σκωτσέζικα χάιλαντς. Τον 16ο αιώνα, ο βασιλιάς Ερρίκος ο Η΄ της Αγγλίας αναφέρεται ως εξαιρετικά ικανός στη ρίψη βαρών και σφαίρας.
Οι πρώτες εκδηλώσεις που μπορούν να παρομοιαστούν με τη σύγχρονη σφαιροβολία αναφέρονται μεταξύ στρατιωτών που συναγωνίζονταν ποιος θα πετάξει πιο μακριά βλήματα κανονιού. “Κανονικά” αγωνίσματα σφαιροβολίας αναφέρονται στις αρχές του 19ου αιώνα στη Σκωτία, ενώ το 1866 αποτέλεσαν ένα από τα αγωνίσματα των Αγώνων Βρετανών Ερασιτεχνών (British Amateur Championships).
Στην τουρκοκρατούμενη Ελλάδα λίγο πριν την Ελληνική Επανάσταση του 1821 αλλά και κατά τη διάρκεια αυτής, η σφαιροβολία αποτελούσε το κυρίαρχο αγώνισμα μεταξύ των Κλεφτών το λεγόμενο “λιθάρι“, απ΄ όπου και οι ακόλουθοι στίχοι κλέφτικων τραγουδιών:
-
-
-
- Μεσ΄ του βάλτου το πηγάδι, ρίχνουν κλέφτες το λιθάρι
- το πετούν οι Αρβανίτες και περνούν τους Μωραΐτες
- – Καραχάλιο παληκάρι, έλα ρίξε το λιθάρι
- κι αν περάσεις εν΄ αχνάρι, μια ΄σημένια στο ζωνάρι
- κι αν περάσεις στην πηλάλα, χάρισμά σου και μια πάλα.
- —————————————————
- “Σήμερα Δήμο μ΄ Πασχαλιά, σήμερα ν΄ πανηγύρι
- τα παληκάρια στο χορό, τ΄ αγόρια στο λιθάρι.
-
-
Πάρα πολύ ωραίο!