Η Μεγάλη Παρασκευή είναι η ημέρα κορύφωσης του Θείου Δράματος το τελετουργικό της οποίας χαρακτηρίζεται από τον στολισμό και την περιφορά του Επιταφίου του Κυρίου.

Επιτάφιος

Από τα ξημερώματα τις ίδιας μέρας ετοιμάζεται ο επιτάφιος και τελείται ολονυχτία στις περισσότερες εκκλησίες της Ελλάδας. Το μεσημέρι της ίδιας μέρας ο Χριστός αποκαθηλώνεται και τοποθετείται στον Επιτάφιο όπου θα γίνει η περιφορά του το βράδυ.

Το έθιμο του στολισμού του Επιταφίου θέλει τις νέες γυναίκες κυρίως, της κάθε ενορίας, να ξενυχτούν στολίζοντας τον ξυλόγλυπτο επιτάφιο με κάθε λογής ανοιξιάτικα λουλούδια. Συνήθως τα λουλούδια μαζεύονται από το πρωί της Μεγάλης Πέμπτης από τους κήπους και τις αυλές των σπιτιών στα χωριά καθώς και αγριολούλουδα από τα χωράφια.

Τα λουλούδια του Επιταφίου και οι συμβολισμοί τους

Πασχαλιές, ζουμπούλια, ανεμώνες, μαργαρίτες, άσπρα, μωβ, κίτρινα και μπλε λουλουδάκια του αγρού, κρίνοι, τριαντάφυλλα, άνθη λεμονιάς και βιολέτες, αποτελούν τα “στολίδια” που Επιταφίου που επιλέγονται κάθε χρόνο από την ελληνική ύπαιθρο ή από επαγγελματίες ανθοδέτες.

Πίσω από τα χρώματα των λουλουδιών κρύβονται συμβολισμοί: έτσι το κόκκινο συμβολίζει το αίμα, το μωβ το πένθος και το λευκό την αγνότητα.

Περιφορά επιταφίου: Έθιμα και παραδόσεις ανά την Ελλάδα

Στην Αθήνα, στα γραφικά σοκάκια της Πλάκας, η συνάντηση των Επιταφίων γίνεται μέσα σε κλίμα κατάνυξης, υπό τους ήχους των εγκωμίων του επιτάφιου θρήνου «η ζωή εν τάφω», «άξιον εστί» και «αι γενεαί πάσαι».

Οι επιτάφιοι του ναού του Σωτήρος, της Αγίας Αικατερίνης αλλά και της Παναγίας της Γρηγορούσης συναντιούνται στα γραφικά σοκάκια κοντά στην οδό Κυδαθηναίων, με τους πιστούς να παρακολουθούν την περιφορά.

Στην Ύδρα, στην περιοχή Καμίνι, εκατοντάδες πιστοί αλλά και οι επισκέπτες του νησιού παρακολουθούν το έθιμο της δέησης. Ο επιτάφιος μπαίνει στη θάλασσα υπό τους ήχους του «ω γλυκύ μου έαρ» δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα κατανυκτική. Με αυτόν τον τρόπο ευλογούνται τα νερά και γίνεται δέηση υπέρ των ναυτικών που ταξιδεύουν, για ήσυχα ταξίδια και καλό γυρισμό.

Στην Ουρανούπολη της Χαλκιδικής το στόλισμα του Επιταφίου είναι έργο πολύμηνης προσπάθειας. Εδώ και οχτώ χρόνια οι γυναίκες της περιοχής, χρησιμοποιώντας 70.000 πέρλες και 30.000 λουλούδια, στολίζουν τον επιτάφιο, «πατώντας» πάνω σε σχέδια της βυζαντινής παράδοσης. Σχέδια από τοιχογραφίες της Θεολογικής σχολής της Χάλκης αλλά κυρίως μοναστηριών της Αθωνικής Πολιτείας κοσμούν τον επιτάφιο της περιοχής κάθε χρόνο, αναδεικνύοντας, έτσι, την παράδοση που χάνεται στα βάθη του Βυζαντίου.

Στην Πύλο, πίνουν ξίδι και καπνιά για να δείξουν την αγάπη τους στο Χριστό, που τον πότισαν ξύδι.

Στο Μελιγαλά Μεσσηνίας, το βράδυ της Μεγάλης Παρασκευής, ανάβουν “φουνταρίες”. Κάθε νοικοκυρά, όταν σημαίνει η καμπάνα για τον Επιτάφιο, ρίχνει μπροστά στην πόρτα του σπιτιού της δύο – τρία μάτσα κληματόβεργες και τους βάζει φωτιά. Μέχρι να βγει ο Επιτάφιος, οι κληματόβεργες έχουν πλέον γίνει θράκα. Την ώρα που o παπάς περνά έξω από το δρόμο του σπιτιού της, η νοικοκυρά ρίχνει πάνω στη θράκα μια χούφτα μοσχολίβανο και ο παπάς κάνει εκεί παραστάσιμο.

Στη Σπάρτη, όταν γυρίσουν τον Επιτάφιο, τον ξεστολίζει ο καντηλανάφτης, ο οποίος παίρνει τα κεριά και τα φυλάει. Την άλλη μέρα, τα βάζει ο παπάς σε ένα δίσκο με τα σταυρολούλουδα και τα μοιράζει στις γυναίκες. Τα λουλούδια αυτά, οι γυναίκες τα κρατούν ως φυλαχτό και όταν αρρωστήσει ένα παιδάκι βάζουν στα κάρβουνα λίγο νερό και μερικά σταυρολούλουδα και το λιβανίζουν.

Στις Μέτρες της Θράκης, η πομπή του Επιταφίου, σταματά έξω από ένα παρεκκλήσι, όπου εκεί βρίσκεται έτοιμη η φωτιά για να καεί ο Ιούδας. Τη στιγμή που ο Ιερέας διαβάζει το σχετικό Ευαγγέλιο, ανάβουν τη φωτιά και καίνε τον Ιούδα. Παίρνουν μια χούφτα από εκείνη τη στάχτη και τη ρίχνουν στα μνήματα.

Στη Λέσβο, ξεχωριστή σημασία έχει και η συνήθεια των Σερραίων γυναικών, να τοποθετούν στη διάρκεια της περιφοράς του Επιταφίου, πάνω σε τραπέζι μπροστά από το κατώφλι της Εξώπορτας, την εικόνα του Εσταυρωμένου ανάμεσα σε άνθη, αναμμένα κεριά και θυμιάματα. Δίπλα τοποθετούν ένα πιάτο με χλόη φακής, ή κριθαριού, την οποία έχουν φυτέψει για αυτό το σκοπό, κάποια ημέρα της Μεγάλης Σαρακοστής.

Στην Πάρο, φυλούν τα κεριά του Επιταφίου και όταν έχει φουρτούνα, βρέχει ή αστράφτει, τα ανάβουν να περάσει η κακοκαιρία. Ακόμα, στο εικονοστάσι, τοποθετείται κλαδί ελιάς, που παραμένει εκεί ως αγιώτικο.

Στην Κεφαλλονιά, πηγαίνουν από το πρωί στην Εκκλησία για να προσκυνήσουν τον εσταυρωμένο Χριστό. Παράδοση στη Κεφαλλονιά και μάλιστα στην επαρχία είναι η μουσική εκτέλεση του προκειμένου της Μ. Παρασκευής γνωστό σε όλους ως «Διεμερίσαντο» και του «Σήμερον Κρεμάται» του Σολωμού. Οι ψάλτες και ο ιερέας μεταβαίνουν μπροστά από τον Εσταυρωμένο και μετά την εκφώνηση του Ιερέα «Εσπέρας Προκείμενον» ψάλλουν καλλιτεχνικά το στίχο μετά του προκειμένου, μια παράδοση που σώζεται ως τις μέρες μας. Η ακολουθία τελειώνει περίπου γύρω στις 12:30 και αμέσως οι γυναίκες ξεκινούν το στόλισμα του Επιταφίου.

Στην Κέρκυρα είναι η μέρα των περιφορών των επιταφίων που σε μερικές εκκλησίες της πόλης γίνονται την ημέρα ενώ στα χωριά το βράδυ της Παρασκευής προς το Σάββατο. Οι περιφορές των επιταφίων της Μεγάλης Παρασκευής στην Κέρκυρα έχουν διαφορετικό χρώμα και ακολουθούν κάποιου είδους ιεροτελεστία που κάνουν το γεγονός πιο εντυπωσιακό, οι πομπές των επιταφίων βγαίνουν με καθορισμένη σειρά από κάθε Ναό και διασταυρώνονται όλες στο κέντρο της Πόλης.

Στην Τήνο, οι ενορίες των χωριών και της πόλης συναγωνίζονται ποιος θα στολίσει τον καλύτερο επιτάφιο το πρωί της Μ. Παρασκευής. Τον στολίζουν κορίτσια με βιολέτες κυρίως ενώ δεν ζυγώνουν παντρεμένες γυναίκες στη διαδικασία αυτή. Νωρίς το απόγευμα συνηθίζεται από τους κατοίκους να τους «γυρίζουν» όλους για να δουν ποιος είναι ο πιο όμορφος, ενώ περνούν από κάτω τρεις φορές για το καλό. Το βράδυ και μετά το τέλος της ακολουθίας αρχίζει η περιφορά των επιταφίων με πρώτα τα εξαπτέρυγα, το σταυρό και τα φαναράκια και μετά ο επιτάφιος, ο ιερέας και ο κόσμος με αναμμένα κεριά. Μετά το τέλος της ακολουθίας παρέες πιστών γυρίζουν όλη τη νύχτα εκτός της πόλης ανάβοντας τα καντήλια στα ξωκλήσια, ψάλλοντας τους ύμνους της ημέρας και προσπαθώντας να ανάψουν τα πιο πολλά καντήλια για το καλό της ημέρας.

Στην Ίο κατά την περιφορά των δύο επιταφίων των ενοριών του νησιού, τα Εγκώμια ψάλλονται από χορωδίες γυναικών και κοριτσιών ενώ μετά την αποκαθήλωση οι νέοι του νησιού παίζουν ένα παιχνίδι με μικρές σιδερένιες κόκκινες και πράσινες μπάλες χωρισμένοι σε δύο ομάδες.