Είναι δύσκολο να δοθεί ένας ολοκληρωµένος και πλήρης ορισµός του όρου συναίσθηµα
(emotion) λόγω τις ποικιλίας των συναισθηµατικών καταστάσεων που βιώνουν οι άνθρωποι. Μια απόπειρα απόδοσης ορισµού θα ήταν πως πρόκειται για την ψυχική κατάσταση που βιώνει το άτοµο θετικά ή αρνητικά συναισθήµατα ανάλογα µε τις εκάστοτε συνθήκες. Ορισµένοι ερευνητές θεωρούν ως συναισθήµατα το ενδιαφέρον, τη χαρά, την έκπληξη, τη λύπη, το θυµό,την ντροπή άλλοι όµως αναφέρονται σε µικτές ψυχικές καταστάσεις όπως η αγάπη που περιλαµβάνει την χαρά και την αποδοχή, την φιλία που εµπεριέχει την αµοιβαιότητα χαράς και αποδοχής (Κακαβούλης, 1997: 93).
Το κεφάλαιο συναισθήματα ξεκινά να μας απασχολεί από την πρώτη στιγμή που αντιλαμβανόμαστε τον εαυτό μας και διαρκεί για πάντα. Ο τρόπος που τα διαχειριζόμαστε, αναγνωρίζουμε, αποδεχόμαστε, καθορίζει τη στάση και τη συμπεριφορά μας απέναντι σε καταστάσεις και άλλους ανθρώπους μα προπάντων επιδρά στην αυτοαντίληψη και αποδοχή της προσωπικότητάς μας.
Ως ενήλικες τα γνωρίζουμε αυτά σε γενικές γραμμές και έχουμε βιώσει τις συνέπειες των συναισθημάτων μας. Το αν έχουμε καταφέρει να τα αναγνωρίζουμε σωστά και να τα ελέγχουμε όμως είναι ένα άλλο θέμα.. Όπως επίσης και η ικανότητά μας να είμαστε ευαίσθητοι στα συναισθήματα των άλλων ανθρώπων (ενσυναίσθηση) και να νοιαζόμαστε γι` αυτά. Ο όρος που περιγράφει καλύτερα αυτές τις ικανότητες είναι ο όρος “συναισθηματική νοημοσύνη”. Έτσι μπορεί να είμαστε συναισθηματικά νοήμονες ή ακόμα και πτωχά εγωιστικά όντα, ανάλογα με το πόσο αναπτύξαμε τη συναισθηματική νοημόσυνη μας.
Τα παιδιά κατακλύζονται από συναισθήματα , θετικά και αρνητικά. Και γι’ αυτό πολλές φορές αντιδρούν έντονα.
Η αναγνώριση, η κατανόηση (αίτια και συνέπειες ), η αποδοχή και η διαχείριση των συναισθημάτων αποτελούν δεξιότητες που τώρα αρχίζουν να καλλιεργούνται.
Δεν φοβόμαστε τα αρνητικά συναισθήματα, απλά πρέπει να μάθουμε να τα διαχειριζόμαστε.



















