Στα παιδιά διαβάστηκε το παραμύθι “‘έχω ένα μήνυμα για όλα τα παιδιά της γης”. Σε συνδυασμό με εποπτικό υλικό ανάλογο πήραμε αφόρμηση και αρχίσαμε να επεξεργαζόμαστε τα δικαιώματα των παιδιών. Οι μικροί εξερευνητές της μάθησης ενθουσιάστηκαν με τη θεματολογία και ευαισθητοποιήθηκαν αμέσως.
Μετά έγινε το ιστόγραμμα των δικαιωμάτων όπως αναδύθηκαν μέσα από το παραμύθι και τις εικόνες.
Σε συνέχεια αυτής της δράσης φτιάχτηκε το “παλαμόδεντρο”, ένα δέντρο με παλάμες από τα χέρια των παιδιών, όπου μέσα κάθε παιδί αποφάσισε να γράψει και ένα δικαίωμα. Μετά έγινε καταγραφή των δικαιωμάτων σε φύλλο εργασίας.
Το θέμα συνεχίστηκε με τη δημιουργία ενός παζλ με τα δικαιώμα
τα, το οποίο ζωγραφίστηκε, έγινε ταύτιση εικόνας με λέξη και μετά ομαδικά παίχτηκε από όλα τα παιδιά.
Έγινε εμβάθυνση στο δικαίωμα της διαφορετικότητας με αφορμή τα παραμύθια “Έλμερ, ο παρδαλός ελέφαντας”, “ο Εφταποδούλης” και “Η αγάπη που ψήλωνε”. Τα παιδιά ενθουσιάστηκαν και θεώρησαν αυτονόητη την αποδοχή και το σεβασμό προς τη διαφορετικότητα. Πάνω στη συγκεκριμένη ενότητα τα παιδιά έπαιξαν αγώνα μετ’ εμποδίων με κλειστά μάτια.
Στη συνέχεια ακολούθησε ζωγραφική με πινέλο στο στόμα.
Η ενότητα της διαφορετικότητας ολοκληρώθηκε με φύλλο εργασίας μαθηματικών όπου τα παιδιά κλήθηκαν να ζωγραφίσουν τον Έλμερ με αντιστοιχία χρώματος- αριθμού και φύλλο εργασίας γλώσσας όπου εντόπισαν τη λέξη Σεβασμός.
Αγαπημένο τραγούδι της βδομάδας φάνηκε να είναι το “Αν όλα τα παιδιά της γης”. Οι μικροί μας φίλοι τραγούδησαν, χόρεψαν και ευαισθητοποιήθηκαν μέσα από αυτό. Στο τέλος ζωγράφισαν μια μεγάλη υδρόγειο σφαίρα με όλα τα παιδιά της γης, όπως εκείνα τα φαντάστηκαν, περιμετρικά της.
https://www.youtube.com/watch?v=8BSpy8pxEiM
Αναλύθηκε το δικαίωμα των παιδιών στην οικογένεια και αυθόρμητα τα παιδιά έκαναν μετατόπιση της συζήτησης στη δική τους οικογένεια. Κάπως έτσι δημιουργήθηκε με πρωτοβουλία των παιδιών μία αφίσα κατά την οποία τα παιδιά έστειλαν μηνύματα στους γονείς τους για το τι τους αρέσει και τι όχι, ζητώντας να αλλάξουν κάποιες καταστάσεις. Αυτή η δράση τα έκανε να αντιληφθούν το δικαίωμα στο ελεύθερο λόγο, να το διεκδικήσουν, αλλά ταυτόχρονα να προσπαθήσουν να μπουν στα παπούτσια του άλλου, σεβόμενα και εκείνα με τη σειρά τους τις ανάγκε των γύρω τους.
Τέλος, συζητήσαμε και καταγράψαμε τα θετικά στοιχεία του κάθε παιδιού, ενώ ένα αστείο παιχνίδι έκλεισε με τις μπερδεμένες φωτογραφίες των παιδιών φτιάχνοντας τον “αστείο εαυτό μου”.