Πριν λίγες ημέρες τα παιδιά του νηπιαγωγείου πραγματοποίησαν μια εκπαιδευτική επίσκεψη, που είχε κάποια ιδιαιτερότητα. Επισκέφθηκαν την ίδια ημέρα δύο μουσεία  στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης και συμμετεχείχαν στα εκπαιδευτικά προγράμματά τους:

α. στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα «Τόποι της μνήμης» του  Κέντρου Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης του Κρατικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης στην Αποθήκη Β1.

β. Εκπαιδευτικό πρόγραμμα του Μουσείου Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, στην Αποθήκη Α.

Αυτό προέκυψε από το γεγονός ότι δεν ήταν εφικτή η συμμετοχή και των δύο τμημάτων στο πρόγραμμα του Κρατικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης την ίδια χρονική στιγμή και παράλληλα δεν υπήρχε χώρος ώστε το ένα τμήμα να περιμένει το άλλο. Παρ’ όλα αυτά η εξέλιξη της επίσκεψης ήταν πραγματικά απρόσμενη, αφού ο αρχικός προβληματισμός μήπως τα παιδιά κουραστούν, μετατράπηκε σε ανακούφιση, καθώς τα παιδιά συμμετείχαν με ιδιαίτερο ενδιαφέρον και στα δύο προγράμματα και επέστρεψαν στο σχολείο με μεγάλο ενθουσιασμό.

Επειδή τρία από τα παιδιά της τάξης μας δεν κατόρθωσαν να έρθουν στην επίσκεψη προτάθηκε στα παιδιά που συμμετείχαν να περιγράψουν όσα έζησαν. Τους ζητήθηκε όμως να το κάνουν με έναν διαφορετικό τρόπο.

Τους ζητήθηκε να φανταστούν πως ήταν δημοσιογράφοι που παρακολουθούσαν την εκδρομή των παιδιών στα δύο μουσεία.  Αυτοί οι δημοσιογράφοι αποφάσισαν να παρουσιάσουν ένα ρεπορτάζ” (Η έρευνα ενός θέματος και η παρουσίασή του με δημοσιογραφικό τρόπο σε κάποιο από τα ΜΜΕ (τηλεόραση, εφημερίδα, ραδιόφωνο κλπ.).  

Τους ζητήθηκε να ζωγραφίσουν σε ζευγάρια αυτό που πίστευαν ότι ήταν το πιο σημαντικό και θα ήθελαν να το δουν και οι υπόλοιποι. Ακουλουθούν οι ζωγραφιές καθώς και περιγραφές – πληροφορίες από την έρευνα των δημοσιογράφων, όπως τις παρουσίασαν στον “αρχισυντάκτη” τους.

Το πρώτο ζευγάρι: Η ώρα μας εκεί ήταν 10 η ώρα το πρωί. Συναντήσαμε κάποια παιδιά που είχαν επισκεφθεί ένα μουσείο, το Μουσείο Κινηματογράφου. Συναντήσαμε παιδιά που παίζανε σαν ηθοποιοί. Κάποιοι βλέπανε κάμερα, κάποιος κρατούσε κάτι, κάτι που το ανοίγει και κλείνει «μπαμ», την κλακέτα. Και μερικοί παίζανε. Παίζανε θέατρο.

Το δεύτερο ζευγάρι: Ξεκινήσαμε 10 η ώρα το πρωί. Τα παιδιά πήγαν στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης και στο Μουσείο Κινηματογράφου, σε δύο μουσεία. Τα παιδιά στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης ζωγράφισαν και μετά τα κόψανε και τα κόλλησαν σε μια μεγάλη τηλεόραση που είχε ουρανό, κυρίες, μπαλκόνια και αυτοκίνητα. Ήταν βίντεο. Στο Μουσείο Κινηματογράφου λέγανε «Καρέ» και τρέχαν δυνατά, λέγανε «Στοπ» – «Δράση» και το κάνανε δυνατά. Λέγανε «Καρέ» – «Δράση». Λέγανε «Δράση» και κάνανε πως ράβουν γρήγορα με κλωστές και με το «Καρέ» πήγαιναν αργά «Καρέ – καρέ – καρέ». Και άμα λέτε «Στοπ» σταματάνε.

Το τρίτο ζευγάρι: Βγάλαμε φωτογραφία ένα λεωφορείο, όταν περνούσαμε από τον σταθμό. Το λεωφορείο σταμάτησε στον σταθμό και πήρε κάποια παιδιά. Παρατηρήσαμε τα παιδιά που ήταν στο λεωφορείο και βλέπαν από κάτω τα λουλούδια. Πρώτα είδαν τα λουλούδια και μετά πήγανε να δούνε θέατρο.

Το τέταρτο ζευγάρι: Εμείς σήμερα είδαμε τα παιδιά στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης. Τα παιδιά ζωγραφίσανε και κολλήσανε ζωγραφιές.

Το πέμπτο ζευγάρι: Πήγαμε στο μουσείο το κόκκινο. Το Μουσείο Κινηματογράφου.

Το έκτο ζευγάρι: Είδαμε ένα λεωφορείο και έναν ήλιο. Το λεωφορείο είχε μέσα παιδιά. Τα παιδιά πήγαν σε ένα μέρος και ζωγράφισαν μπαλόνια.

Το έβδομο ζευγάρι: Τα παιδιά πήγαν στα έργα.

Το όγδοο ζευγάρι: Εμείς χθες πήγαμε στο Μουσείο. Συναντήσαμε τα παιδιά. Παρατήρησα πως το μουσείο είχε γραβάτες και τα παιδιά κάθισαν.

Το ένατο ζευγάρι: Παρατηρήσαμε ότι τα παιδιά παίξανε τις νεράιδες στο Μουσείο Κινηματογράφου και όταν πήγαν στο άλλο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης παρατηρήσαμε ότι κόλλησαν τις φωτογραφίες τους πάνω σε έναν πίνακα με σκιές.