Ένα διήμερο με τους μαθητές τις μαθήτριες των Δ, Ε και ΣΤ τάξεων του σχολείου μας στις 29 & 30/3/2023 πέρασε ο κ.Παναγιώτης Πιτσίνιαγκας, στο πλαίσιο του εγκεκριμένου από το ΥΠΑΙΘ προγράμματος “ΔΕΣ ΤΗ ΖΩΗ ΜΕ ΑΛΛΑ ΜΑΤΙΑ” σε συνεργασία με το τμήμα παιδείας του Δήμου Κορυδαλλού.
Στην παρουσίαση αυτή έγινε μία εφ’ όλης της ύλης προσέγγιση των κινητικών αναπηριών. Ο κ. Παναγιώτης αυτοπαρουσιαζόμενος προκάλεσε τους μαθητές μας να ρωτήσουν “ότι περνάει από το κεφάλι τους” ως προς την καθημερινότητα του, την αντίδρασή του σε διάφορες καταστάσεις, την αντίδραση του κόσμου όταν συναντούν έναν άνθρωπο σε αναπηρικό αμαξίδιο με απώτερο σκοπό τον προσδιορισμό της έννοιας αναπηρίας. Καθώς, το συμπέρασμα φαίνεται πως είναι αναπηρία όχι η δυσκολία ενός ανθρώπου από μόνη της αλλά η δυσκολία του ανθρώπου αυτού να συνυπάρξει, να κινηθεί, να δουλέψει, να διασκεδάσει, να κάνει οικογένεια όπως όλοι οι υπόλοιποι άνθρωποι. Σε μία άλλη χώρα με διαφορετική ευαισθητοποίηση και μέτρα -παραδείγματος χάριν στα φανάρια, στους δρόμους, στις ράμπες- ένας άνθρωπος σε αναπηρικό αμαξίδιο δε θα ήταν ανάπηρος.
Οι μαθητές έμαθαν με διασκεδαστικό τρόπο πώς είτε περπατάμε με τα πόδια μας είτε περπατάμε με αμαξίδιο σίγουρα αξίζουμε και μπορούμε να απολαύσουμε την ζωή σε κάθε της στιγμή!
Η ΑΜΚΕ «Με Άλλα Μάτια», με στόχο την εξοικείωση των μαθητών και μαθητριών με τη διαφορετικότητα, υλοποιεί το εκπαιδευτικό πρόγραμμα «Δες τη Ζωή Με Άλλα Μάτια» στα σχολεία.
Ανάπηρα άτομα συντονίζουν έναν ελεύθερο διάλογο με τους μαθητές και τις μαθήτριες. Μαζί, προσεγγίζουν βιωματικά την πραγματικότητα της αναπηρίας, της προσβασιμότητας και της μοναδικότητας του κάθε ατόμου. Τα παιδιά, ως οι ενεργοί αυριανοί πολίτες, αφυπνίζονται και συνειδητοποιούν την αξία της αλληλοαποδοχής και της αλληλεγγύης.
Οι συντονιστές είναι ευέλικτοι ως προς το κοινό τους και καλούνται κάθε φορά να ανταποκριθούν ανάλογα με τον τρόπο που οι ίδιοι μαθητές εκφράζονται λεκτικά, συναισθηματικά και με τη συμπεριφορά τους. Έτσι το πρόγραμμα δεν είναι μονοδιάστατο αλλά αντικατοπτρίζει κάθε φορά το κοινό του, εξυψώνοντας τη διαφορετικότητα του κάθε ατόμου και ανάγοντάς τη σε μοναδικότητα. Παράλληλα, όντας ένα πρόγραμμα αμιγώς παιδοκεντρικό, δίνεται η ευκαιρία στους συμμετέχοντες να ορίσουν το πεδίο της συζήτησης, να τοποθετηθούν με σκέψεις, να καταθέσουν συναισθήματα και εμπειρίες και να γίνουν συν-συντονιστές. Οι ομιλητές ουσιαστικά συντονίζουν ένα κοινό μικρογραφία της κοινωνικής ποικιλομορφίας, αναδεικνύοντας την μοναδικότητα του καθενός αλλά και την χρησιμότητά του.
Αυτή η αλληλεπίδραση και αλληλοκατανόηση είναι βασικές προϋποθέσεις για την αλλαγή στάσης και νοοτροπίας σχετικά με τη διαφορετικότητα, την αναπηρία και τον κοινωνικό αποκλεισμό.
