Συγγραφέας:Λίλα Πατρόκλου Εικονογράφος:Β. Παπατσαρούχας
Κάποτε,
ήταν μια καμήλα που ζούσε στην έρημο
και ονειρευόταν το χιόνι…
Η Χρυσούλα είναι μια ξεχωριστή καμήλα, που μπορεί να γεννήθηκε και να ζει στην έρημο, όμως ονειρεύεται κι επιθυμεί χιονισμένα μέρη. Έτσι, θα ξεκινήσει ένα μεγάλο ταξίδι για να φτάσει στις χιονισμένες εκτάσεις των ονείρων της…
Τη Χρυσούλα είχαν τη χαρά να την υποδεχτούν παρέα την αγαπημένη μας συγγραφέα Λίλα Πατρόκλου οι μαθητές της Ε΄τάξης
Μέσα από ένα βιωματικό εργαστήρι η συγγραφέας με την αισιόδοξη αύρα της και τον περίτεχνο, ευφάνταστο λόγο της , σε ρόλο καμηλιέρη , ανέβασε τα παιδιά στην καμπούρα της λευκής της καμήλας της Χρυσούλας και τα ταξίδεψε στον κόσμο, δείχνοντας τους τον όμως με μια διαφορετική ματιά.
ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ
Η Χρυσούλα είναι το πρώτο βιβλίο της Λίλας Πατρόκλου.
Μιλά για μια διαφορετική καμήλα που μπορεί να γεννήθηκε και να έζησε στην έρημο, όμως ονειρεύτηκε κι επιθύμησε χιονισμένα μέρη. Έτσι, ξεκίνησε ένα μεγάλο ταξίδι για να φτάσει στις χιονισμένες εκτάσεις των ονείρων της…
Ακόμη και τώρα μετά από χρόνια, κάποιοι ξυλοκόποι λένε ότι βλέπουν μια κάτασπρη καμήλα με καμπούρα να τρεχαλίζει χαρούμενα στα χιονισμένα δάση παρέα με ταράνδους και πολικές αρκούδες.
Μιλούνε με απορία και θαυμασμό γι αυτό το παράδοξο της φύσης.
Το 2004 η Χρυσούλα πήρε το πρώτο βραβείο από το ελληνικό παράρτημα της IBBY για την εικονογράφηση της, την οποία επιμελήθηκε ο Βασίλης Παπατσαρούχας.
ΠΗΓΗ http://karavaki69.blogspot.gr/
Άρθρο της Μαριάννας Κουμαριανού για τη Χρυσούλα , στην KOS VOICE
Η ικανότητα να ονειρευόμαστε, συχνά γίνεται η δύναμη που μας δίνει την ώθηση για να προσπαθούμε και να βάζουμε στόχους στη ζωή μας. Τι γίνεται όμως όταν τα όνειρα ξεπερνούν την πραγματικότητα που γνωρίζουμε; Η απάντηση δεν είναι απλή. Όμως μπορούμε να δώσουμε μια απάντηση σε αυτό το ερώτημα βλέποντας τι έκανε η καμήλα η Χρυσούλα.
Η Χρυσούλα, με τη χρυσή καρδιά, ζούσε στην έρημο, δούλευε σκληρά για την οικογένεια ενός Βεδουίνου και ονειρευόταν. Ονειρευόταν ότι ήταν σε ένα μέρος που όλα ήταν κάτασπρα και κρύα από το χιόνι. Και ήταν πολύ λογικό γι’ αυτήν μιας και ο ήλιος τη ζάλιζε και είχε βαρεθεί να βλέπει παντού την κίτρινη άμμο. Το χιόνι το φανταζόταν γλυκό και μυρωδάτο σαν το παγωτό βανίλια που κάποτε την είχε κεράσει ένας Σουηδός και της είχε πει ιστορίες για την πατρίδα του. Η Χρυσούλα δεν ήξερε προς τα πού έπεφτε η Σουηδία, όμως αυτό δεν την εμπόδιζε να την ονειρεύεται και να φαντάζεται τον εαυτό της εκεί μαζί με πιγκουίνους και τάρανδους.
Έτσι μια μέρα αποφάσισε να κάνει αυτό το μεγάλο ταξίδι. Φίλησε σταυρωτά την οικογένεια του Βεδουίνου, τις κατσίκες και τον φίλο της τον γάιδαρο, πήρε ό,τι της ήταν απαραίτητο και ξεκίνησε. Έβλεπε πολλά νέα μέρη όσο ταξίδευε. Και από όπου πέρναγε όλοι την κοίταζαν, απορούσαν και την κορόιδευαν μερικές φορές. Πέρασε πολλά εμπόδια και συχνά έχανε την πίστη και το θάρρος της. Τελικά όμως έφτασε! Παρ’ όλες τις κακουχίες που πέρασε δεν μετάνιωσε ποτέ και κατάλαβε ότι άξιζε η απόφασή της.
Έτσι ακριβώς είναι! Η μεγάλη θέληση και η προσήλωση στον στόχο τελικά μπορεί να φέρει εντυπωσιακά αποτελέσματα. Το μόνο που έκανε η Χρυσούλα ήταν να πιστεύει στον εαυτό της και ότι μπορεί να πετύχει αυτό που ήθελε όσο κι αν αυτό φαινόταν ακατόρθωτο. Ήθελε να δοκιμάσει. Το έβλεπε σαν παιχνίδι. Και ήθελε να δει μέχρι πού μπορεί να φτάσει. Έτσι κατέστρωσε ολόκληρο σχέδιο. Το σχέδιο είχε εκτός από τα εργαλεία που θα την βοηθούσαν και πολλές εικόνες. Εικόνες που είχε πλάσει και είχε φανταστεί ότι θα συναντούσε όταν θα έφτανε στον προορισμό της. Βέβαια, το θέμα δεν ήταν τόσο απλό. Της έλειπε όλη η γνώση που χρειαζόταν. Όλα τα όργανα, οι χάρτες και οι πυξίδες τής ήταν άχρηστα γιατί πολύ απλά δεν ήξερε πώς να τα αξιοποιήσει. Όμως αυτό που υπερίσχυσε ήταν η θέλησή της που ήταν τόσο μεγάλη ώστε τελικά να καταφέρει να ξεπεράσει κάθε εμπόδιο και να ζήσει αυτό που ονειρευόταν τόσο καιρό.
Η ιστορία της Πατρόκλου, είναι μια χαρούμενη και φωτεινή ιστορία. Είναι δοσμένη με απλά λόγια, χωρίς περιττές περιγραφές, με πολύ χιούμορ και πολλή φαντασία, τόσο στη γραφή όσο και στην εικονογράφηση. Έτσι είναι πολύ κοντά στο τι μπορούν να κατανοήσουν τα παιδιά προσχολικής και πρωτοσχολικής ηλικίας. Η παράδοξη απόφαση της καμήλας και το χιούμορ είναι χαρακτηριστικά που μπορούν να δεχτούν ως κάτι φυσιολογικό και αναμενόμενο γιατί και αυτά βλέπουν τη ζωή σαν παιχνίδι, όμορφη και λαμπερή. Έχουν επιθυμίες και βάζουν στόχους ανεξάρτητα με το τι οι άλλοι θεωρούν εφικτό και διακατέχονται από έντονη επιθυμία να το κατακτήσουν αδιαφορώντας για οποιονδήποτε κίνδυνο ή απειλή, όπως ακριβώς έκανε και η Χρυσούλα.
Κλείνοντας, θα μπορούσα να πω ή μάλλον να ευχηθώ σε εμάς τους μεγάλους, να πάρουμε λίγη από την απλότητα και την τρέλα που έχει η καμήλα η Χρυσούλα αλλά και τα παιδιά – αν τα παρατηρήσουμε καλά – και να αρχίσουμε να βλέπουμε αυτά που πραγματικά θέλουμε. Να χτίσουμε εικόνες και τα βήματα και να κάνουμε ό,τι είναι απαραίτητο για να τα πετύχουμε. Παντού και πάντα υπάρχουν εμπόδια. Αλλά όπως ένα παιχνίδι για να παιχτεί χρειάζεται αντιπάλους, προκλήσεις και έναν βασικό στόχο έτσι ακριβώς είναι και το παιχνίδι «Ζωή».
Αφήστε μια απάντηση