95ο Δημοτικό Σχολείο Αθηνών

Τι είναι η Υπερκινητικότητα;

Ο  όρος αναφέρεται στην μεγάλη διάσπαση προσοχής και στην υπερδραστηριότητα. Τα υπερκινητικάπαιδιά βρίσκονται διαρκώς σε υπερδιέγερση και κίνηση, προκαλούν μονίμως φασαρία και συνήθως παρουσιάζουν εξελικτικές ανωμαλίες, δηλαδή:

Το βασικό χαρακτηριστικό της ΔΕΠ-Υ είναι η απροσεξία και η υπερκινητικότητα/ παρορμητικότητα.

Για να μπει η διάγνωση θα πρέπει κάποια από τα συμπτώματα να έχουν εμφανιστεί πριν την ηλικία των 7 ετών και οι δυσκολίες που προκύπτουν από τη διαταραχή να είναι εμφανείς σε δύο τουλάχιστονπεριβάλλοντα (π.χ. στο σπίτι και στο σχολείο).

Η κλινική εικόνα που δίνουν τα παραπάνω συμπτώματα ποικίλλει ανάλογα με την ηλικία του ατόμου.

– τρέχουν από τη μια μεριά του δωματίου στην άλλη

– ψάχνουν τις τσάντες των επισκεπτών

– μιλούν συνέχεια

– βγαίνουν από το σπίτι τρέχοντας χωρίς να ειδοποιήσουν τους γονείς τους

– δεν κοιτούν αριστερά-δεξιά όταν περνούν τον δρόμο

– σπάζουν και χάνουν τα παιγνίδια τους

– ανεβαίνουν στα έπιπλα

– δεν κάθονται σ’ ένα μέρος

– κουνούν συνέχεια τα πόδια τους

– πηδούν από τη μια ασχολία στην άλλη

– κοιμούνται αργά

– ξυπνούν νωρίς

– δεν μπορούν να εστιάσουν την προσοχή τους

– μοιάζουν αφηρημένα

– δεν ακούν τι λέει ο δάσκαλος

– σηκώνονται από τη θέση τους

– η προσοχή τους διασπάται με το παραμικρό

– δεν μπορούν να ολοκληρώσουν τα μαθήματα τους

– ξεχνούν τα βιβλία τους και τα μολύβια τους

– απαντούν στον δάσκαλο χωρίς να περιμένουν τη σειρά τους ή χωρίς να ερωτηθούν

– διακόπτουν

– δεν περιμένουν στη γραμμή για να μπουν στην τάξη

– δεν ακολουθούν τους κανόνες των παιγνιδιών όταν παίζουν με τα άλλα παιδιά

Γενικά, τα σημεία της διαταραχής μπορεί να είναι ελάχιστα ως απόντα, όταν:
το άτομο βρίσκεται κάτω από αυστηρό έλεγχο,

αντιμετωπίζει κάποια καινούρια κατάσταση,

ασχολείται με κάτι ιδιαίτερα ενδιαφέρον,

διαντιδρά με ένα μόνο άτομο ή επιβραβεύεται συστηματικά για την καλή του συμπεριφορά.

Τα συμπτώματα συνήθως είναι έντονα όταν το άτομο βρίσκεται

σε μια ομάδα. Καθώς τα παιδιά ωριμάζουν, τα συμπτώματα γίνονται λιγότερο εμφανή, ώστε στην εφηβεία η όληαπροσεξία/υπερκινητικότητα/παρορμητικότητα παρουσιάζεται συνήθως σαν εξωτερική και εσωτερική ανησυχία.

Βέβαια, όλη αυτή η συμπτωματολογία επηρεάζει αρνητικά τη σχολική, κοινωνική και επαγγελματική

λειτουργικότητα και απόδοση του ατόμου.

Σύνοδα συμπτώματα

Τα άτομα με τη διαταραχή αυτή συχνά εμφανίζουν:

εκρήξεις θυμού	έντονη απαιτητικότητα
ανυπομονησία	ευμετάβλητο συναίσθημα
ισχυρογνωμοσύνη	έντονη πτώση του ηθικού
χαμηλή αυτοεκτίμηση	υφίστανται απόρριψη
χαμηλή επίδοση στα μαθήματα

Τα άτομα με Διαταραχή Ελαττωματικής Προσοχής/Υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ)είναι πιθανό να φοιτήσουνν λιγότερα χρόνια στο σχολείο και γενικά να υστερήσουν σχολικά και επαγγελματικά. Ο δείκτης νοημοσύνης (IQ)μπορεί να είναι χαμηλότερος στα άτομα με την διαταραχή αυτή.

Συχνά συνυπάρχουν:

Διαταραχή της Διαγωγής	Εναντιωτική Προκλητική Διαταραχή
Διαταραχές της Διάθεσης	Αγχώδεις Διαταραχές
Διαταραχές της Μάθησης	Διαταραχές της Επικοινωνίας.

Αίτια

Η αιτιολογία της διαταραχής βασικά είναι άγνωστη.Είναι γνωστό, όμως, ήδη ότι η Διαταραχή Ελαττωματικής Προσοχής/Υπερκινητικότητας φαίνεται να είναι πιο συχνή στους βιολογικούς συγγενείς πρώτου βαθμού παιδιών με τη διαταραχή και ότι οι Διαταραχές της Διάθεσης και οι Αγχώδεις Διαταραχές, οι Διαταραχές της Μάθησης, οι Διαταραχές Σχετιζόμενες Με Ουσίες και η Αντικοινωνική Διαταραχή της Προσωπικότητας μάλλον είναι πιο συχνές στους συγγενείς των παιδιών αυτών.

Ακόμα, διάφορες έρευνες αναφέρουν την ύπαρξη σε μερικά από τα άτομα με τη διαταραχή αυτή ιστορικού κακοποίησης ή παραμέλησης, λοιμώξεων, δηλητηρίασης από μόλυβδο, προγεννητικών  ή περιγεννητικών κ.α.

Οι ψυχοκοινωνικές θεωρίες τονίζουν την αρνητική συμβολή του άγχους και της απειρίας των γονέων και της επικοινωνίας του άγχους αυτού και της αδυναμίας τους να εξασκήσουν έλεγχο της συμπεριφοράς στο παιδί.

Επιδημιολογικά στοιχεία

Ο επιπολασμός της διαταραχής υπολογίζεται στο 3% ως 5% στα παιδιά της σχολικής ηλικίας. Δεν υπάρχουν αρκετά στοιχεία για τον επιπολασμό στην εφηβεία και στην ενήλικη ζωή.

Η διαταραχή είναι πολύ πιο συχνή στα αγόρια απ’ ότι στα κορίτσια και η συχνότητα ποικίλλει ανάλογα με το αν οι μελέτες αφορούν γενικό ή κλινικό πληθυσμό (από 4:1 ως 9:1).

Καταστάσεις με υπερκινητικότητα, που συγχέονται με ADHD.

Πρωτοπαθείς Αναπτυξιακές διαταραχές όπως μαθησιακές δυσκολίες,γνωστικές διαταραχές,φυσιολογικές διακυμάνσεις ή υπερεκτίμηση “φυσιολογικής” υπερκινητικότητας, νοητική υστέρηση,διαταραχές έκφρασης λόγου.

Δευτεροπαθείς Οργανικές διαταραχές ,αισθητηριακές διαταραχές , ενδοκρινικές διαταραχές, αυτισμός,άγχος, κατάθλιψη κ.α

Περιβαλλοντικοί παράγοντες

Δυσμενές οικογενειακό περιβάλλον

Ακατάλληλο εκπαιδευτικό περιβάλλον

Κακοποίηση του παιδιού

Πηγή www.focusonchild.g

Η Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ) – διεθνώς ADHD: Attention Deficit Hyperactivity Disorder – είναι μια από τις συχνότερες νευροβιολογικές διαταραχές της παιδικής και εφηβικής ηλικίας. Εμφανίζεται στο 5-7% του μαθητικού πληθυσμού (αρκετές μελέτες δίνουν ένα ακόμη μεγαλύτερο ποσοστό), όμως, παρόλο που πρόκειται για μια τόσο συχνή κατάσταση, συνεχίζει να είναι ελάχιστα κατανοητή στην κοινότητα και να μην είναι αποδεκτή από όλες τις επιστημονικές και κοινωνικές ομάδες. Αν και είναι μια από τις πιο μελετημένες και τεκμηριωμένες παιδοψυχιατρικές διαταραχές παγκοσμίως, έχει συγχρόνως προκαλέσει τις περισσότερες συζητήσεις και εξακολουθεί να υποδιαγιγνώσκεται σε πολλές χώρες μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα.

Τα παιδιά με ΔΕΠΥ εμφανίζονται στους ειδικούς, συνήθως, μεταξύ 3 και 7 χρόνων. Η αναγνώριση του προβλήματος συμπίπτει, στις περισσότερες περιπτώσεις, με την ένταξη στο σχολείο, εξαιτίας των αυξημένων απαιτήσεων για συγκέντρωση της προσοχής, οργάνωση και συμμόρφωση στους κανόνες.

Πηγή www.infokids.gr

Δείτε Αυτισμός , Πανελλήνιο Σωματείο ατόμων με ΔΕΠΥ , Χρήσιμες συμβουλές για τα παιδιά με διαταραχή ελλειμματικής προσοχής στην ανάγνωση, τη γραφή και τα μαθηματικά , Δυσλεξία.