8ο ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ ΖΩΓΡΑΦΟΥ

Οκτώβρης 1940 (Γ. Ρίτσος)

Ανοίγουν τα παράθυρα
κι όσοι μένουν χαιρετούν αυτούς που φεύγουν
και φεύγουν όλοι.
Γέμισαν οι πόλεις τύμπανα και σημαίες.
Ορθή η αυγή σημαιοστολίζει τα όνειρά μας
κι η Ελλάδα λάμπει μες στα φώτα των ονείρων μας .
Ο ήλιος πλυμένος
με το καθάριο πρόσωπο στραμμένο στον άνθρωπο,
χαιρετάει τους δρόμους που τραβούν στη μάχη.
Αυτοκίνητα περνούν γεμάτα πλήθος.
Αποχαιρετιούνται στις πόρτες και γελάνε
ύστερα ακούγονται τ’ άρβυλα στην άσφαλτο,
το μεγάλο τραγούδι των αντρίκιων βημάτων
που μακραίνει και σβήνει στο βάθος του δρόμου,
ως το βραδινό σταθμό με τα χαμηλωμένα φώτα.
Εκεί τα τρένα περιμένουνε
σφυρίζουν για λίγο έξω από την πόλη,
ακούγονται οι αποχαιρετιστήριοι πυροβολισμοί
κι ύστερα όλα σωπαίνουν και περιμένουν.
Διαβάζουμε τα τελευταία παραρτήματα:
Νικούμε. Νικούμε.
Πάντα νικάει το δίκιο!
Μια μέρα θα νικήσει ο άνθρωπος.
Μια μέρα η λευτεριά θα νικήσει τον πόλεμο.
Μια μέρα θα νικήσουμε για πάντα.

Φωνή απ’ την Θάλασσα – Κ. Π. Καβάφης (απόσπασμα)

Βγάζει η θάλασσα κρυφή φωνή –

φωνή που μπαίνει μες στην καρδιά μας

και την συγκινεί και την ευφραίνει.

Τραγούδι τρυφερό η θάλασσα μας ψάλλει,

τραγούδι που έκαμαν τρεις ποιηταί μεγάλοι,

ο ήλιος, ο αέρας και ο ουρανός.

Με μεγάλη επιτυχία ολοκληρώθηκε η τρίωρη επιμόρφωση του εκπαιδευτικού προσωπικού του σχολείου μας με θέμα “Πρώτες Βοήθειες στο Σχολείο” σε συνεργασία με τη συνάδελφο, σχολική νοσηλεύτρια Λυδία Μαυρίκη. Η εν λόγω επιμόρφωση περιλάμβανε μεταξύ των άλλων, εκπαίδευση στην καρδιοαναπνευστική αναζωογόνηση (ΚΑΡΠΑ), αντιμετώπιση τραυματισμών, λιποθυμία, εγκαύματα και άλλες κοινές καταστάσεις έκτακτης ανάγκης. Ιδιαίτερη έμφαση δόθηκε και στην χρήση του απινιδωτή που διαθέτει ήδη από πέρυσι το σχολείο μας.

“Πώς να πειράξω τη μητέρα

να κάμω εγώ να λυπηθεί, 

που όλη νύχτα κι όλη μέρα

για το καλό μου προσπαθεί;”

(Απόσπασμα από το ποίημα ” Η μητέρα- Γ. Βιζυηνός”)

Λουλούδια ας διαλέξουμε

 και ρόδα και κρίνα

   κι ελάτε να πλέξουμε στεφάνια

με κείνα στο Μάη

     που σήμερα προβάλλει στη γη. 

Η ημέρα της Λαμπρής (Διονύσιος Σολωμός)

Καθαρότατον ήλιο επρομηνούσε

της αυγής το δροσάτο ύστερο αστέρι,

σύγνεφο, καταχνιά, δεν απερνούσε

τ’ ουρανού σε κανένα από τα μέρη

και από κει κινημένο αργοφυσούσε

τόσο γλυκό στο πρόσωπο τ’ αέρι,

που λες και λέει μες στης καρδιάς τα φύλλα:

Γλυκιά η ζωή και ο θάνατος μαυρίλα.

Χριστός Ανέστη! Νέοι, γέροι και κόρες,

όλοι, μικροί – μεγάλοι, ετοιμαστείτε

μέσα στες εκκλησίες τες δαφνοφόρες

με το φως της χαράς συμαζωχτήτε

ανοίξετε αγκαλιές ειρηνοφόρες

μπροστά στους Αγίους και φιληθείτε!

Φιληθείτε γλυκά, χείλη με χείλη,

πέστε Χριστός ανέστη, εχθροί και φίλοι!

Δάφνες εις κάθε πλάκα έχουν οι τάφοι,

και βρέφη ωραία στην αγκαλιά οι μανάδες

γλυκόφωνα, κοιτώντας τες ζωγραφισμένες εικόνες,

ψάλλουνε οι ψαλτάδες

λάμπει το ασήμι, λάμπει το χρυσάφι

από το φως που χύνουνε οι λαμπάδες

κάθε πρόσωπο λάμπει απ’ τ’ αγιοκέρι,

όπου κρατούνε οι Χριστιανοί στο χέρι.

Ζήτω η 25η Μαρτίου!!!

  Χρόνια πολλά Ελλάδα!!!