Καθώς πλησιάζει ο εορτασμός της Εθνικής Επετείου της 28ης Οκτωβρίου
ξεκινήσαμε κι εμείς να μάθουμε τα ιστορικά γεγονότα του 1940.
Και το βιβλίο “Το έπος του 40” του Μανδηλαρά (Εκδ. Παπαδόπουλος)
είναι ιδανικό για να μάθουμε τι έγινε τότε.

Αφού διαβάσαμε το βιβλίο και μιλήσαμε για τα γεγονότα,
ξεκινήσαμε να μελετάμε το “Όχι”.
Το γράψαμε στον αέρα και στον πίνακα…

…και το σχηματίσαμε στο πάτωμα με το σώμα μας!

Είδαμε τις σημαίες των χωρών, που συμμετείχαν στον πόλεμο…

…αλλά και σημαίες από όλο τον κόσμο…

…και τις κατηγοριοποιήσαμε ανάλογα με την εμφάνισή τους,
σε ομάδες με ρίγες, με αστέρια, με σταυρούς και με άλλα σύμβολα.

Οι σημαίες πλέον μπορούν να χρησιμοποιηθούν σαν παιχνίδι μνήμης
το οποίο παίζουμε καθημερινά!


Στην συνέχεια ασχοληθήκαμε με την ελληνική σημαία
και φτιάξαμε το παζλ της σημαίας μας…


…μαθαίνοντας και τον Εθνικό μας Ύμνο
και κατασκευάσαμε τις δικές μας ατομικές σημαίες.

Φυσικά σε συνεργασία με τον κ. Δημήτρη,
που μας κάνει αγγλικά,
είχαμε την ευκαιρία να μάθουμε και να ζωγραφίσουμε την σημαία
του Ηνωμένου Βασιλείου.

Παρά το γεγονός ότι ο πόλεμος ο δικός μας ήταν για την υπεράσπιση της πατρίδας μας,
εμείς το πόλεμο δεν τον θέλουμε.
Και εστιάσαμε στα αρνητικά του, αλλά και στα θετικά της ειρήνης.
Ζωγραφίσαμε τον πόλεμο και την ειρήνη,
όπως θα ήταν αν ήταν άνθρωποι…


…και αφού διαβάσαμε την Ειρήνη του Αριστοφάνη
(Διασκευή για παιδιά Ζαραμπούκα – Εκδ. Πατάκη)

την δραματοποιήσαμε και παίξαμε θεατρικά!

Είδαμε εικόνες από το 1940 και φωτογραφίες
και κάναμε υποθέσεις για το τι θα έδινε η μάνα και η γυναίκα
στον φαντάρο πριν πάει στον πόλεμο…

…αλλά και φανταστήκαμε τι σκέφτεται ο φαντάρος στο μέτωπο.

Μάθαμε να τραγουδάμε το τραγούδι “Της γιαγιάς τα ραφτικά”
και δημιουργήσαμε τις δικές μας κουβαρίστρες
με τα λόγια του τραγουδιού…

…και αφού παρακολουθήσαμε την ταινία μικρού μήκους κινουμένων σχεδίων
“Ο Πόλεμος δεν είναι Παιχνίδι”
από τον δημιουργό και παραγωγό Andrian Guerra
ζωγραφίσαμε ότι μας εντυπωσίασε από αυτή.

Επειδή αγαπάμε τους πίνακες ζωγραφικής
ο πίνακα «Κάστρο και ήλιος» του Paul Klee
υπήρξε η ιδανική αφορμή για να φτιάξουμε μια ιστορία
για την πόλη που έδιωξε τον πόλεμο.

Και ως άλλοι καλλιτέχνες σηκώσαμε τα μανίκια
και βουτώντας στερεά γεωμετρικά σχήματα σε μπογιές…

…φτιάξαμε τους δικούς μας πίνακες!



Το βιβλίο “Η Φάλαινα που τρώει τον πόλεμο” του Ευγένιου Τριβιζά (Εκδ. Μίνωας)…

…μας ενέπνευσε να φτιάξουμε την δική μας φάλαινα
σε μία ομαδική αφίσα.

Και ενώ νομίζαμε ότι είχαμε τελειώσει
η κα Ψαλιδούλα είχε άλλα σχέδια για εμάς.
Έκοψε τις καρτέλες με τις λέξεις, με τις οποίες είχαμε ασχοληθεί
και μπέρδεψε τα γράμματα όλα μαζί!
Και κάπως έτσι ξεκινήσαμε από την αρχή να φτιάχνουμε τις λέξεις.

Πλησιάζοντας προς την ημέρα της γιορτής μας
μιλήσαμε και για την παρέλαση
και για τι τι κάνουμε σήμερα για να τιμήσουμε όλους αυτούς
που θυσιάστηκαν για να είμαστε εμείς σήμερα ελεύθεροι.
Και έτσι για την τελευταία μας κατασκευή αποφασίσαμε να επιλέξουμε
το έργο του Αλέκου Φασιανού «Νέος Σημαιοφόρος»…

…το οποίο χρωματίσαμε εκ νέου
και δημιουργήσαμε το δικό μας μόμπιλε
με το σήμα της ειρήνης!