http://rapidshare.com/files/163865599/__________.doc.html

http://rapidshare.com/files/163866993/________________.doc.html

 Η βία ενυπάρχει στον πολιτισμό. Τούτος είναι βαθύτατα καθορισμένος από το θάνατο και τη βία. Το έδαφος πάνω στο οποίο οικοδομείται είναι ποτισμένο με το αίμα των ανθρώπων. Επιβάλλεται και διατηρείται με τη βία και παρέχει στους ανθρώπους τα μέσα της καταστροφής. Μακράν του να μεταμορφώνει το ανθρώπι­νο γένος σε μια διαδικασία ηθικής προόδου, ο πολιτισμός πολλαπλασιάζει το δυναμικό της βίας. Της παρέχει τεχνητά μέσα και θεσμούς, στάσεις και δικαιολο­γήσεις. Το πόσο ο πολιτισμός υπηρετεί τη βία φαίνεται αν εξετάσουμε λεπτο­μερειακά τους διαφορετικούς τομείς του.Στον πυρήνα του υλικού πολιτισμού ανήκει και η παραγωγή όπλων. Κανένα άλλο τεχνούργημα δεν προσέλκυσε τόση ερευνητική ενέργεια όσο το όπλο. Το ανθρώπινο δημιουργικό πνεύμα δεν αρκείται στην επινόηση διαρκώς νέων παρα­γωγικών μέσων. Άλλη τόση ενέργεια καταναλώνει για την ανάπτυξη νέων κατα­στροφικών μέσων. Από πολύ νωρίς, οι άνθρωποι κατέβαλαν προσπάθειες για ν’ αυξήσουν τις καταστροφικές τους δυνάμεις, για να υπερκεράσουν τους εχθρούς τους και να προστατέψουν έτσι τον εαυτό τους. Μέχρι σήμερα, οι ικανότεροι τεχνικοί, μηχανικοί και επιστήμονες εργάζονται για την τελειοποίηση των μέσων της βίας. Η τεχνολογία των όπλων δεν είναι υποπροϊόν του πολιτισμού. Είναι ένα από τα πλέον προτιμώμενα πειραματικά πεδία. Ιδιαίτερα στην εποχή της επιστή­μης, πολλά νέα αγαθά χρήσης είναι συχνά υποπροϊόντα της έρευνας για πολεμικά όπλα. Παρέχοντας, όμως, ο πολιτισμός όλο και πιο αποτελεσματικά όπλα, ενθαρ­ρύνει και τη χρησιμοποίηση τους. Οι δυνατότητες ζητούν να δοκιμαστούν και να υλοποιηθούν. Ό,τι είναι δυνατό, γίνεται κιόλας. Γι’ αυτό και η πρόοδος της τεχνικής συντείνει άμεσα στην πρόοδο της βίας. Ο εκμηχανισμός του κόσμου επεκτείνεται και στον εκμηχανισμό του θανάτου. Όσο πιο αναπτυγμένος είναι ο υλικός πολιτισμός μιας κοινωνίας, τόσο αποτελεσματικότερη είναι η βία. Έτσι, ο πολιτισμός και η βία αλληλοκαθορίζονται. Η αρχή των τεχνητών μέσων αντιστρέ­φεται. Τα πράγματα που έπρεπε να μας προστατέψουν από τη βία και το θάνατο προκαλούν το θάνατο και την καταστροφή. Εάν επισκοπήσουμε την ιστορία των υλικών πολιτισμών από την αναγκαία απόσταση, φαίνεται σαν οι άνθρωποι να εξοπλίζουν τον κόσμο τους με τόσα πολλά αντικείμενα, για να μπορούν πάλι σε λίγο να τα καταστρέψουν. Το να μετατρέψουν κάποτε τα σπαθιά σε υνιά είναι εντελώς απίθανο. Το ουτοπικό σλόγκαν δεν αγνοεί μόνο την ιστορική εμπειρία, αλλά και τον θεμελιακό κύκλο του υλικού πολιτισμού, τον κύκλο της κατασκευής και κατανάλωσης, της πρώτης ύλης και του απορρίμματος, της παραγωγής και της καταστροφής. Τα ανθρώπινα όντα του πολιτισμού σπαταλούν αμέτρητη ενέργεια για να καταστρέψουν ό,τι κατασκεύασαν. Ο πολιτισμός παρέχει την τεχνολογία μέσω της οποίας καταστρέφεται ο ίδιος. Δύσκολα μπορούμε να σκεφτούμε με­γαλύτερη κατασπατάληση.29Αλλά και οι θεσμοί του κοινωνικού πολιτισμού αυξάνουν το μέγεθος και την επενέργεια της βίας. Οι θεσμοί προσφέρουν διάρκεια στη δράση και στη σκέψη. Δημιουργούν συνήθειες και κανονικότητες που με τον καιρό παγιώνονται σε κανό­νες. Όμως οι συμβάσεις ορίζουν παρεκκλίσεις, οι οποίες πρέπει να καταπιεστούν και να εξαλειφτούν. Το έγκλημα είναι μια επινόηση του θεσμού. Αυτός εμπεριέχει το δυναμικό της βίας. Το δίκαιο, αυτό το αξιόπιστο όργανο της ομοιογενούς συλλογικότητας, ορίζει την ενοχή, εκδίδει την καταδικαστική απόφαση και εκτελεί την ποινή. Το σύστημα της έννομης δίωξης συγκεντρώνει την αρμοδιότητα σχετικά με το θάνατο. Όποιος δεν συμμορφώνεται με το νόμο αξίξει να χάσει την ελευθε­ρία, την ακεραιότητα, τη ζωή του. Η πίστη σε απαράγραπτα ανθρώπινα δικαιώ­ματα είναι εντελώς πρόσφατη στην ιστορία. Η εξάπλωση της είναι περιορισμένη η ισχύς της με κανέναν τρόπο εξασφαλισμένη. Το σύγχρονο δόγμα συγκάλυπτα, ωστόσο, το γεγονός ότι η καταδίωξη, τα βασανιστήρια και η θανατική ποινή δεν είναι εκφυλισμένες μορφές του δικαίου, αλλά ο ιστορικός του πυρήνας. Η σύλλη­ψη, η ταπείνωση, ο τραυματισμός και η θανάτωση των ανθρώπων ανήκαν πάντα στις κεντρικές πρακτικές του θεσμοποιημένου αγώνα ενάντια στο κακό. Μέχρι και σήμερα, η συμμορία των διωκτών βρίσκεται στην υπηρεσία της εκτελεστικής εξουσίας. Η τελευταία ντύνει τους δράστες με στολές, τους εξοπλίζει και τους ξαμολάει, όταν έρθει η στιγμή. Τα πάθη της βίας δεσμεύονται πρόσκαιρα μέσω κανόνων, εντάσσονται στο σχεδιασμό και μετατρέπονται σε νόμιμο εργαλεία Μόλις όμως η κοινωνία καταπιάνεται με την επιβολή των κανόνων της κοινότη­τας, στέλνει τους διώκτες να φέρουν τους περιθωριακούς στο δήμιο. Το κεντρικό όργανο του κοινωνικού πολιτισμού δεν είναι καταφύγιο της ειρήνης, είναι εργα­στήρι της βίας. (…)Οι μεγαλειώδεις ιδέες κοστίζουν αμέτρητα θύματα. Δικαιολογούν τη βία και την επιζητούν. «Σαν τους βρικόλακες, οι αξίες χρειάζονται αίμα, για να ενισχύ­σουν τις ζωτικές τους δυνάμεις. Και όσο περισσότεροι οι νεκροί, τόσο πιο λαμπρές και θεϊκές γίνονται οι αξίες, στο βωμό των οποίων καίγονται τα πτώ­ματα». Οι πόλεμοι γίνονται στο όνομα των ύψιστων αξιών, φρικωδίες εκτελού­νται προς τιμή των ειδώλων. Ενάντια στους άπιστους οργανώνονται θρησκευτι­κές σταυροφορίες, οι άγριοι και οι βάρβαροι αφανίζονται από τους πολιτισμέ­νους, με την πρόφαση της πολιτισμικής ανωτερότητας και της εκτέλεσης της αποστολής τους. Η επαναστατική τρομοκρατία επιτελείται υπό το έμβλημα της αρετής, του Ορθού Λόγου και της δικαιοσύνης. Ο σύγχρονος ολοκληρωτισμός προπαγανδίζει την κοινωνική και φυλετική ομοιογένεια και καταλήγει αναγκα­στικά στον αφανισμό του ανθρώπου. Το όνειρο του απόλυτου γεννάει απόλυτηβία. Το πρόγραμμα της ομοιογενούς αξιακής κοινότητας τελειώνει με το λουτρό αίματος. Γιατί υπό το λάβαρο των πολιτισμικών αξιών, η βία χάνει σε εργαλειακή ορθολογικότητα. Οι θρησκευτικοί πόλεμοι διεξάγονται πάντα με τη μεγαλύτερη λύσσα, όχι για χάρη της λείας, αλλά για την εξάλειψη του αιρετισμού. Όπου η βία διευθύνεται από απόλυτες αξίες, δεν υπάρχουν εξαιρέσεις και έλεος.Η καταστροφή είναι ολοκληρωτική, η καταστροφή των ανθρώπων, των πραγμάτων, των ξένων πολιτισμών. Η πίστη τείνει στην πραγματοποίηση της ίδας της της προφητείας. Αποδεικνύει την ισχύ της μέσω της δύναμης της βίας. Δεν αρκείται στο να εξηγήσει τον κόσμο, θέλει να τον αναμορφώσει κατ’ εικόνα της. Θέλει να υποτάξει ολόκληρο τον κόσμο. Όμως αυτό το εγχείρημα απαιτεί διαρκώς νέες σταυροφορίες, διαρκώς νέες σφαγές, τουλάχιστον όσο συνεχίζουν Κ υπάρχουν κάπου άνθρωποι που θα μπορούσαν να σκεφτούν και να δράσουν θετικά απ’ ό,τι προστάζει η πίστη.  Τέλος, η προσωπική κουλτούρα διαμορφώνει τη γνώση, τις συνήθειες, τις ικανότητες, τις στάσεις των ανθρώπων. Καθορίζει τους τρόπους δράσης, τις πεποιθήσεις τα πάθη τους. Οι εκτελεστές της βίας, τους οποίους παρήγαγε η ιστορία της προσωπικής κουλτούρας, έχουν πολλές μορφές. Πλάι στον μανιασμένο πολεμιστή στέκεται ο πειθαρχημένος στρατιώτης, πλάι στον ιερέα του θυσιαστηρίου ο θρησκευτικά φανατισμένος πολεμιστής, πλάι στον υπάκουο δήμιο ο φλεγματικός τεχνικός-Επειδή από τη φύση του ο άνθρωπος δεν είναι καθορισμένος, οι προδιαθέ­σεις του για βιαιοπραγία είναι πολιτισμικά διαμορφώσιμες. Δεν προέρχεται από μια ορδή βάρβαρων γιων, οι οποίοι μετά την πατροκτονία καταλήφτηκαν από ενοχή και ανέπτυξαν την ηθική τους συνείδηση. Η πινακοθήκη των προγόνων του περιλαμβάνει ένα μεγάλο αριθμό φονιάδων. Αυτή η σειρά των προγόνων σχημα­τίζει μια συλλογή τρόμου. Εδώ βρίσκονται όλοι συγκεντρωμένοι, ο δάρτης και ο σφαγέας, ο ύπουλος φονιάς και ο ανθρωποφάγος. Η εξωτερική όψη της βίας έχει πολλές μορφές. Πάντα, όμως, είναι ο πολιτισμός αυτός που καθορίζει αυτήν την όψη. Όχι η φύση, αλλά ο πολιτισμός κάνει τον άνθρωπο αυτό που ήταν και που συνεχίζει να είναι

wolfgang Sofsky, Πραγματεία περί της βίας, εκδ. Νέα Σύνορα, Α. Α. Λιβάνη.

Ο W. Sofsky διδάσκει κοινωνιολογία οτο Πανεπιστήμιο του Γκέτινγκεν.Λεξιλόγιο

υπερκερώ:                                                     ξεπερνώ, υπερφαλαγγίζω.

Υνί το:                                                         εξάρτημα του αλετριού που ανοίγει αυλάκι στο χωράφι,

απαράγραπτος, -η, -ο:                               που δεν παραγράφεται, δεν καταργείται, που ισχύει πάντα,

φρικωδία, η:  φρικαλεότητα, η φρίκη που προκαλεί κάτι αποκρουστικό.

είδωλο, το:  (μτφ) οτιδήποτε γίνεται αντικείμενο λατρείας.

φλεγματικόςός, -ή, -ό:  απαθής, ψύχραιμος. 

ορδή   :πλήθος ανθρώπων, μπουλούκι, ασκέρι. ·                                      

Ερωτήσεις κατανόησης

1.  Ποια είναι η άποψη του συγγραφέα για τα όπλα;·                                   
2.  Τι είναι οι θεσμοί και πώς συνδέονται από το συγγραφέα με τη βία;·                                   
3.    Τι εννοεί ο συγγραφέας με τη φράση: «Το κεντρικό όργανο τον κοινωνικού                                                πολιτισμού δεν είναι καταφύγιο της ειρήνης, είναι εργαστήρι της βίας»;·       
4.   Πώς τεκμηριώνει ο συγγραφέας τη θέση του ότι οι μεγαλειώδεις ιδέες δικαιο­λογούν τη βία και την επιζητούν;·        
5.  ΤΙ εννοεί ο συγγραφέας με τη φράση «προσωπική κουλτούρα» και πώς αυτή σχετίζεται με τη βία;·        
6. Ο συγγραφέας ισχυρίζεται ότι η βία ενυπάρχει στον πολιτισμό. Για να τεκμη­ριώσει τον ισχυρισμό του, αναφέρεται σε τέσσερις τομείς του πολιτισμού: στον υλικό, στον κοινωνικό, στις ιδέες και στην προσωπική κουλτούρα.
7.  Όσον αφορά τον υλικό πολιτισμό υποστηρίζει ότι_____________________________

• Συνέχισε και γράψε σύντομη περίληψη του κειμένου. (120 λέξεις περίπου)

. Κριτική ανάλυση και παραγωγή λόγου

• ·         Να διαιρέσεις σε μία παράγραφο τη βία με τρεις διαφορετικές διαιρετικές
  βάσεις:α) ως προς την προέλευση της,                          β) ως προς τα μέσα με τα οποία ασκείται και                                 γ) ως προς τους αποδέκτες της.                                
• Με θεματική πρόταση: «Οι σύγχρονες συνθήκες διαβίωσης στις μεγαλουπό­λεις ευνοούν τη βιαιότητα» να γράψεις μία παράγραφο.
• ·         Επιβεβαίωσε τις κρίσεις με ένα τουλάχιστο παράδειγμα:α) Πολλά νέα αγαθά χρήσης είναι συχνά υποπροϊόντα της έρευνας για πολεμικά όπλα.β) Η καταδίωξη, τα βασανιστήρια και η θανατική ποινή δεν είναι εκφυλισμέ­νες μορφές του δικαίου, αλλά ο ιστορικός του πυρήνας.γ) Οι θρησκευτικοί πόλεμοι διεξάγονται πάντα με τη μεγαλύτερη λύσσα, όχι για χάρη της λείας, αλλά για την εξάλειψη του αιρετισμού 

1. Να μελετήσετε τις γενικές οδηγίες που δίνονται σχετικά:

α. με το γενικό σχεδιάγραμμα της έκθεσης …εδώ και εδώ και εδώ

β. με την κατασκευή προλόγου-επιλόγου…εδώ και εδώ

γ. με τα είδη των θεμάτων και υποδείγματα ανάλυσής τους

για το σκοπό αυτό κάντε κλικ στους παραπάνω συνδέσμους

2.Ενδοοικογενειακή βία

Μελετήστε τα σχετικά άρθρα 

3. Νεανική παραβατικότητα …εδώ

4. βία στον αθλητισμό…εδώ και εδώ

5.βία και ΜΜΕ….εδώ

6.Η τρομοκρατία ως πολιτική βία…εδώ

Ανάλυση της έννοιας

BIA

 Oρισμός: Είναι η χρησιμοποίηση σωματικής,υλικής,πνευματικής ή ηθικής δύναμης από κάποιο άτομο ή ομάδα προς επιβολή ή επηρεασμό της θέλησης του ανθρώπου 

Τρόποι εκδήλωσης της βίας:·       

 ασυνείδητη (όταν δεν έχει συνείδηση του σκοπού της, πχ. Βία στα γήπεδα·       

 συνειδητή όταν γνωρίζει τι επιδιώκει·       

αμυντική-επιθετική·       

νόμιμη-παράνομη·       

 φυσική-ψυχολογική·       

γενική-ειδική 

Αίτια της βίας:·       

• Η κρίση των θεσμών και η έλλειψη ιδανικών·   
•      Οι κοινωνικές ανισότητες, αδικία, εκμετάλλευση·       
•  Η ανεργία·       
• Η τάση για εύκολο πλουτισμό·      
•   Ο φανατισμός·       
•  Η έλλειψη παιδείας·       
•  Η διάδοση των ναρκωτικών·    
•     Η έλλειψη επικοινωνίας, από την οποία ο άνθρωπος αντιμετωπίζεται ως αντικείμενο·     
•    Η καταναλωτική κοινωνία·       
•  Ο φόβος και η ανασφάλεια για το μέλλον·    
•     Η κυριαρχία των ενστίκτων·       
•  Η αποξένωση του ατόμου από την εργασία του αφαίρεσε τη χαρά από τη δημιουργία.·       
• Ο ανταγωνισμός που οδηγεί στον ατομικισμό. 

Γιατί η βία δεν είναι ο κατάλληλος τρόπος επίλυσης των διαφορών:·       

•  Δε στηρίζεται στην αποδοχή αλλά στην επιβολή.·       
• Οξύνει αντί να αμβλύνει τις διαφορές·       
• Δεν αφήνει περιθώρια συνεννόησης και συμβιβασμού·       
•  Δημιουργεί αισθήματα αντεκδίκησης     

Αποτελέσματα βίας για το άτομο-κοινωνία ·       

• δεν μπορεί να εκφραστεί, να αναπτύξει τις ικανότητές του και να δράσει ελεύθερα, εξαιτίας του φόβου και της ανασφάλειας.·       
• Εξευτελίζεται η ανθρώπινη αξιοπρέπεια·     
•   Νιώθει αβεβαιότητα τόσο για το παρόν, όσο και για το μέλλον.·       
• Χάνει τη γαλήνη του, γεμίζει απαισιοδοξία.·       
• Δημιουργούνται στο άτομο ψυχολογικά προβλήματα (ανία, πλήξη, άγχος, αγωνία, ανασφάλεια, ψυχικές ασθένειες)·       
• Δημιουργείται εσωτερικό κενό, κλείνεται στον εαυτό του, λόγω έλλειψης ανθρώπινων σχέσεων, αλλά και εμπιστοσύνης προς τον συνάνθρωπο. ·      
•   Οπισθοδρόμηση του πολιτισμού, γιατί νεκρώνονται οι δημιουργικές ικανότητες του ατόμου,επειδή δεν μπορεί να δράσει ελεύθερα.·       
• Εκμηδενίζονται οι ηθικές αξίες και αρχές, γιατί μέσα σ΄ένα κλίμα βίας, το άτομο γίνεται ψυχρό και απάνθρωπο.·       
•  Κυριαρχούν τα ένστικτα και τα πάθη.·      
•   Επικρατεί το ατομικό συμφέρον και η αδιαφορία για το κοινωνικό,γιατί λείπει η ανθρωπιά.·      
•   Δημιουργείται κρίση επικοινωνίας σ? όλα τα επίπεδα.·       
• Επικρατεί έκλυση ηθών. 

Προϋποθέσεις-τρόποι αντιμετώπισης της βίας·     

1.    Παιδεία·       
2. Σωστή αγωγή από την οικογένεια, το σχολείο, την εκκλησία, την κοινωνία.·        Καταπολέμησης της ανεργίας, καθώς και της διάδοσης των ναρκωτικών.·       
3. Καλλιέργεια ηθικοπνευματικών αξιών, για την ανάπτυξη ηθικής συνείδησης, η οποία θα βοηθήσει το άτομο να γίνει υπεύθυνη προσωπικότητα.·       
4. Κοινωνική δικαίωση·       
5. Εποικοδομητική αξιοποίηση του ελευθέρου χρόνου των νέων·       
6. Αυστηρή νομοθεσία και επιβολή ποινών.·       
7. Απαγόρευση παραδειγμάτων βίας από τα μέσα ΜΜΕ·       
8. Ανάπτυξη στενοτέρων σχέσεων μεταξύ των ανθρώπων.·       
9. Διεθνής συνεργασία για την πρόληψη και πάταξη της βίας (διασκέψεις, συνέδρια πολιτικά, ομοιόμορφη νομοθεσία)

Και να που όλα τα προδημοσιευθέντα αναιρούνται!!! Ως δια μαγείας καταργούνται προγραμματισμοί ύλης, εκδηλώσεων και εκδρομών.

Και αυτό όχι γιατί το αποφάσισε μια μειοψηφία, αλλά η πλειοψηφία των μαθητών του σχολείου για να διεκδικήσει επαναστατικά τα δίκαια αιτήματα της που είναι (μεταξύ άλλων φαιδρών) το να πηγαίνει….τουαλέττα στην ώρα του μαθήματος! (sic)

Και ξαφνικά μετά τη βαρύγδουπη απόφαση της πλειοψηφίας για κατάληψη, στις 12.30 μμ όλοι οι μαθητές τρέπονται σε άτακτη φυγή από το κτίριο που υποτίθεται έχουν καταλάβει αφήνοντας πίσω λίγους καθηγητές και μερικούς εξωσχολικούς να παίζουν βόλλεϋ στο προαύλιο!!!!!!!!!!!!!!!

Αυτό κι αν είναι επανάσταση! Ναι, μάλιστα, είμαι μέσα!

Όμως και άλλοι γράφουν για το θέμα! Καλό είναι να δούμε  κάποιο  link για ευρύτερη ενημέρωση:

Πώς θα πούμε όχι στις «καταλήψεις»

Αντώνης Χριστοφίδης, Ιούλιος 2001

λίγες εικόνες από το Μόναχο, την πιο νεανική πόλη στην Ευρώπη…περισσότερα

μια σύντομη περιήγηση σε μια παραμυθένια πολιτεία του βορρά….περισσότερα

8^ο ΓΕΛ ΚΑΛΛΙΘΕΑΣ                                                                            

 Καλλιθέα, 29-09-2008

Aγαπητοί γονείς,

Με την έναρξη του νέου σχολικού έτους 2008-09 επιθυμούμε να επικοινωνήσουμε μαζί σας αφενός για να ευχηθούμε σε σας και τα παιδιά σας υγεία και δύναμη για τις νέες προσπάθειες στο σχολείο και αφετέρου να σας ενημερώσουμε για θέματα που αφορούν στη λειτουργία του Λυκείου μας.Το σχολείο θα λειτουργεί ΠΡΩΙ από 8.00 έως 13.55.Τα διαλείμματα ανάμεσα στις διδακτικές ώρες είναι τα εξής:

Σχετικά με τη φοίτηση των μαθητών ισχύουν οι διατάξεις που ίσχυαν μέχρι τώρα. Δηλαδή, κάθε μαθητής/μαθήτρια έχει δυνατότητα μέχρι 114 απουσιών, και συγκεκριμένα 50 αδικαιολόγητων και 64 δικαιολογημέ-νων. Ο γονέας-κηδεμόνας έχει το δικαίωμα να δικαιολογήσει εντός 10 εργασίμων ημερών από την επιστροφή του μαθητή στο σχολείο τις απουσίες, μέχρι 10 μέρες συνολικά στη διάρκεια ολόκληρου του σχολικού έτους. Οι υπόλοιπες απουσίες, πέραν των 10 ημερών, αν τυχόν έχουν πραγματοποιηθεί περισσότερες,  μπορούν να δικαιολογηθούν μόνο με ιατρική βεβαίωση.Σε ειδικό έντυπο που θα διανεμηθεί τις πρώτες μέρες οι μαθητές/τριες θα δηλώσουν κατεύθυνση, μάθημα επιλογής και παρακολούθηση Πρόσθετης Διδακτικής Στήριξης. Οι μαθητές/τριες έχουν δικαίωμα να αλλάξουν κατεύθυνση ή μάθημα επιλογής ως 15 Οκτωβρίου 2008.Σύντομα επίσης θα δοθεί έντυπο με τις ώρες και τις ημέρες που θα μπορείτε να επικοινωνείτε με τους καθηγητές των παιδιών σας. Προσωρινά ο διευθυντής και οι καθηγητές θα δέχονται καθημερινά από 10.30-12.30.΄

ΠΡΟΣΘΕΤΗ ΔΙΔΑΚΤΙΚΗ ΣΤΗΡΙΞΗ

Πρόκειται για τμήματα φροντιστηριακής ενίσχυσης των μαθητών για να βοηθηθούν αποτελεσματικότερα οι μαθητές στα μαθήματά τους  και πραγματοποιούνται μετά τη λήξη του ημερήσιου προγράμματος ή Σάββατα, αναλόγως του προγράμματος ή κατόπιν συνεννοήσεως των μαθητών με τους διδάσκοντες καθηγητές. 

ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ ΣΧΟΛΕΙΟΥ

Στα πλαίσια της καλής συνεργασίας μας με τους μαθητές θεωρούμε σκόπιμο να υπενθυμίσουμε ότι το κάπνισμα και η χρήση κινητού τηλεφώνου απαγορεύονται αυστηρά στο προαύλιο και στους χώρους του σχολείου. Η μη συμμόρφωση επισύρει ποινή αποβολής μίας ημέρας από το σχολείο. Η ίδια ποινή επιβάλλεται όταν οι μαθητές παίζουν στο προαύλιο χωρίς την παρουσία γυμναστή.Σε περίπτωση που παρατηρηθούν αδικαιολόγητες μονόωρες απουσίες ή αργοπορημένη προσέλευση το πρωί ο μαθητής θα γίνεται δεκτός στα υπόλοιπα μαθήματά του μόνο με τον κηδεμόνα του.

ΕΚΔΡΟΜΕΣ-ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ

Το σχολείο θεωρώντας ότι επιβάλλεται η  εξοικείωση των μαθητών με τις πραγματικές συνθήκες   της καθημερινής ζωής, αλλά και η ευαισθητοποίησή τους, επιχειρεί να το επιτύχει υιοθετώντας το θεσμό των περιβαλλοντικών και πολιτιστικών δράσεων.Έτσι προτίθεται να εντάξει και τις εκδρομές πολυήμερες ή μονοήμερες στην πραγματική εκπαιδευτική διαδικασία. Η συμμετοχή σε αυτές προσδιορίζεται από την αρχή της χρονιάς με παράλληλη συμμετοχή σε συγκεκριμένες δραστηριότητες. Έτσι αυτοί που θα ταξιδέψουν ορίζονται κατόπιν επιθυμίας τους από την αρχή της χρονιάς, έχουν ατομική έγκριση μετακίνησης και κατά τη διάρκεια του εκπαιδευτικού τους ταξιδιού ενώ οι υπόλοιποι που δεν συμμετέχουν παραμένουν στο σχολείο παρακολουθώντας  κανονικά το πρόγραμμά τους.

Εφιστούμε την προσοχή σας στις χοροεσπερίδες που διοργανώνονται και οι οποίες δεν έχουν την έγκριση του σχολείου ούτε το διαχειριστικό έλεγχο των χρημάτων που συγκεντρώνονται. Οι μόνες χοροεσπερίδες που θα γίνουν υπό τη επίβλεψη του σχολείου θα σας γνωστοποιηθούν με επίσημη επιστολή.

Στο σχολείο μας θα πραγματοποιηθούν περιβαλλοντικά και πολιτιστικά προγράμματα για τα οποία θα σας ενημερώσουμε εν καιρώ.Για περισσότερες πληροφορίες τόσο διοικητικές, όσο και διδακτικές μπορείτε να χρησιμοποιείτε το ιστολόγιο του σχολείου μας: https://blogs.sch.gr/8lykkall   

Ο ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΤΩΝ ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ                             Ο ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ                            

                                                                         .ΛΑΡΕΝΤΖΑΚΗΣ    ΠΑΝΤ.                                                                                                                                                    

ΦΥΛΛΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ Νο 2

? Διαβάστε τα κείμενα που ακολουθούν. Αξιολογήστε τα επιχειρήματα τους σύμφωνα με τα ήδη γνωστά σας κριτήρια και απαντήστε στις ερωτήσεις που περιλαμβάνει το καθένα χωριστά

(Α)

Ανώτατη Παιδεία[1]. Πώς φθάσαμε στο αδιέξοδο

Όλα τα προβλήματα της ανώτατης παιδείας[2] μας – έλλειψη πόρων, στενότητα χώρων, φτω­χές βιβλιοθήκες, κακή οργάνωση, υποτυπώδης έως ανύπαρκτη έρευνα, κ.ο.κ.- ανάγονται και συνοψίζονται σε δύο μεγάλα και σύνθετα προβλήματα[ττ1] , που είναι ο γιγαντισμός και η χα­μηλή της ποιότητα. Τα δυο αυτά μείζονα προβλήματα, που εμφανίζονται εναλλάξ άλλοτε ως αποτέλεσμα και άλλοτε ως αίτιο (ή άλλοθι) το ένα του άλλου, είναι πράγματι αλληλένδετα σε ένα γνήσιο φαύλο κύκλο, που δεν είναι εύκολο να δει κανείς με ποιον τρόπο θα μπορού­σε να σπάσει, καθώς συνεχίζει όλο και πιο συσσωρευτικά και επικίνδυνα την ατέρμονα κί­νηση του.

Σκοπός αυτού του δοκιμίου, που είναι διαιρεμένο σε τρία αλληλένδετοι άρθρα, για να διευκολυνθεί η δημοσίευση του στον “Οικονομικό Ταχυδρόμο” (1987), είναι όχι τόσο να υποδεί-
ξει λύσεις σε εθνική κλίμακα (δυστυχώς βρισκόμαστε πολύ μακριά από αυτές), αλλά να πε-
ριγράψει το πρόβλημα, να επιχειρήσει διάγνωση της αρρώστιας, της οποίας τα συμπτώμα-
τα είναι αισθητά σε όλους τους τομείς της πανεπιστημιακής ζωής – μολονότι σπανιότερα
αναγνωρίζονται ως συμπτώματα μιας και της αυτής νόσου και συνηθέστερα θεωρούνται ιδι-
αίτερα προβλήματα, που επιδέχονται, υποτίθεται, ανεξάρτητες λύσεις. Κι όμως, αν ξαφνι-
κά διπλασιάζονταν ή τριπλασιάζονταν τα κονδύλια για βιβλία, τα ελληνικά πανεπιστήμια θα
εξακολουθούσαν να μην έχουν βιβλιοθήκες^– αν διπλασιαστούν οι θέσεις του διδακτικού προ-
ωπικού (πράγμα που έγινε άλλωστε από το 1982 κι εδώ με την αναβάθμιση του Ειδικού Τα-
κτικού Προσωπικού), δεν πρόκειται να βελτιωθεί η πανεπιστημιακή διδασκαλία^– αν πολ-
απλασιαστούν οι δαπάνες για την έρευνα, πολύ λίγο θα ωφεληθεί από αυτό η ελληνική οι-
κονομία… Αυτό που πρωτεύει και προέχει, λοιπόν, είναι η διάγνωση, η κατά το δυνατόν ακρι.-
βής διατύπωση του προβλήματος στο σύνολο του και η αναζήτηση των αιτιών [ττ2] του. Μόνον τό-
τε και υπό την προϋπόθεση ότι θα υπήρχε στοιχειώδης συμφωνία της πολιτικής ηγεσίας της
χώρας ως προς τους  όρους του προβλήματος, θα μπορούσαν να αναζητηθούν λύσεις?

Ας αρχίσουμε με τον πίνακα 1[ττ3] . που δείχνει την ανάπτυξη  του φοιτητικού πληθυσμού μεταξύ των ετών  ετών 1961 και 1981.

ΠΙΝΑΚΑΣ 1

Φοιτητές εγγεγραμμένοι στις ανώτατες σχολές[3] και

στις παιδαγωγικές ακαδημίες*

Σύμφωνα με τον πίνακα 1, που βασίζεται σε στοιχεία δημοσιευμένα στις Επετηρίδες της Εθνι­κής Στατιστικής Υπηρεσίας, η αύξηση του φοιτητι­κού πληθυσμού κατά την πενταετία 1960-1965 έφτασε το 105%, ενώ κατά την δεκαετία 1960 -1970 έφτασε το 169%. Κατά την εικοσαετία 1961-1981 η αύξηση πέρασε το 209%. Μολονότι ο ρυθ­μός αύξησης κατά τη δεύτερη δεκαετία είναι μειω­μένος, η πτώση που εμφανίζουν οι αριθμοί μετά το 1978 είναι φαινομενική, γιατί εν τω μεταξύ αναπτύσ­σονται τα ΚΑΤΕΕ. τα οποία απορροφούν ένα ποσο­στό εισακτέων, ενώ με κάποιες χαριστικές διατά­ξεις δόθηκαν μετά τη μεταπολίτευση πτυχία χωρίς την υποχρέωση πτυχιακών εξετάσεων σε πολλά μα­θήματα.[4]

Πρέπει να σημειωθεί εδώ ότι η τεράστια αύξηση του αριθμού των φοιτητών κατά τη δε­καετία του ’60  είναι άσχετη με την αύξηση του πληθυσμού, σύμφωνα με την απογραφή του 1971, μόλις έφτασε το ποσοστό 4,53% μεταξύ του 1961 και του 1971 (έφτασε όμως το 11% κατά την επόμενη δεκαετία 1971-1981).

Ανάμεσα σε τόσα ρεκόρ γιατί όχι και μια τελευταία θέση: Σύμφωνα με τα στοιχεία της Διεθνούς Τράπεζας, γύρω στο 1980 οι δημόσιες δαπάνες για την παιδεία μας ήταν πολύ λι­γότερο από “μαζικές” και μόλις έφταναν το 2,2% του ακαθόριστου εγχώριου προϊόντος. Το ποσοστό αυτό ήταν όχι μόνο το χαμηλότερο στην Ευρώπη αλλά από τα χαμηλότερα στον κό­σμο, χαρίζοντας στη χώρα μας την 121η θέση ανάμεσα σε 133 χώρες του πίνακα της Διε­θνούς Τραπέζης, ίσα ίσα πιο πάνω από την Ουγκάντα, τη Νιγηρία, τις Φιλιππίνες, το Μπα-γκλαντές, το Πακιστάν και μερικές ακόμα […] «

Τα πολύπλοκα προβλήματα έχουν πολύπλοκα αίτια [ττ4] και δεν είναι καθόλου εύκολο να τα ξεκαθαρίσει κανείς – ακόμη λιγότερο να τα εκτιμήσει αντικειμενικά και με ακρίβεια. Ωστό­σο, θα προσπαθήσω παρακάτω να τα σκιαγραφήσω όσο μπορώ καλύτερα, προχωρώντας “κατά φύσιν”, όπως θα έλεγε ο Αριστοτέλης, από τα ιστορικά και πιο γενικά στα κοινωνικο­πολιτικά και πιο ειδικά αίτια.

Η ιστορία και ανάπτυξη της ανώτατης εκπαίδευσης στην Ελλάδα ακολουθεί βήμα προς βήμα και αντικατοπρίζει την ιστορία και την εξέλιξη της νεοελληνικής  κοινωνίας από την ίδρυση του ελληνικού κράτους_ως σήμερα.

Το κύριο χαρακτηριστικό της ιδεο­λογίας του ελληνικού κράτους σε όλον τον 19ο αιώνα ήταν η απόρριψη του πρόσφατου παρελθόντος της οθωμανι­κής κατοχής και η προσπάθεια για με­ταμόρφωση της βαλκανικής και ανατο­λίτικης ελληνικής κοινωνίας σε δυτικο­ευρωπαϊκή. Η προσπάθεια αυτή είναι φανερή σε όλους τους τομείς της δη­μόσιας και ιδιωτικής ζωής, π.χ. στη νο­μοθεσία, στα σχολικά προγράμματα, στους πολιτικούς προσανατολισμούς και τις διεθνείς σχέσεις, στη λογοτε­χνία και στις καλές τέχνες.

Το ιδανικό του νεοέλληνα έγινε η μεταμόρφωση του από ανατολίτη σε Ευρωπαίο με­τασχηματισμός του από χωρικό σε αστό, η “μεταφύτευση” του από το χωριό στην πόλη, η ανέλιξη και ένταξη του στην αρχικά ολιγάριθμη τάξη των μη χειρωνακτών αστών, που συ­νέπιπτε σε μεγάλο βαθμό με την άρχουσα τάξη του νεοσύστατου κράτους.

Η μέθοδος· και ο τρόπος για την επίτευξη της ποθητής κοινωνικής μεταμόρφωσης ήταν η εκπαίδευση, η εγγραμματοσύνη, τα “γράμματα”. Το κρατικό εκπαιδευτικό σύστημα ήταν ακριβώς το στοιχείο, που διαφοροποιούσε την προσανατολισμένη προς τη Δύση κοινωνία του ελληνικού κράτους από τις παραδοσιακές κοινότητες την ελληνόφωνων περιοχών, που βρίσκονταν κάτω από την τουρκική κατοχή. Για όποιον τα αποκτούσε, τα “γράμματα” του εξασφάλιζαν την ένταξη του στην αστική τάξη, μια θέση στην κρατική διοίκηση, ένα επάγ­γελμα στην πρωτεύουσα του νομού ή την πρωτεύουσα του κράτους, πράγματα που τον δια­φοροποιούσαν ριζικά από όποιους δεν μπορούσαν να ακολουθήσουν τον ίδιο δρόμο.

Το Πανεπιστήμιο Αθηνών, το μοναδικό της χώρας κατά το 19ο αιώνα (το Μετσόβειο Πο­λυτεχνείο είναι εξίσου παλιό ως ίδρυμα αλλά δεν ήταν ανώτατο εκπαιδευτικό ίδρυμα κατά την πρώτη φάση της λειτουργίας του) έπαιζε καίριο ρόλο σ’ αυτή τη διαφοροποίηση. Γιατί με το να χορηγεί τους τίτλους του δικηγόρου, του καθηγητή ή του γιατρού στους αποφοίτους του επισφράγιζε την κοινωνική τους επιτυχία. Σε τελευταία ανάλυση, το πανεπιστήμιο δεναπένειμε απλώς επαγγελματικά διπλώματα, αλλά τίτλους για μιαν επιτυχημένη κοινωνική ΚΑΙ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΉ  σταδιοδρομία. Αυτό το τελευταίο υπήρξε ο κύριος ρόλος του, η πραγματική του κοινωνική  λειτουργία, και καθόρισε τελικά το ίδιο και την ποιότητα των σπουδών που παρείχε, συνέπεια, δεν μπορούσε να παράγει επιστήμονες ερευνητές, ούτε καν ικανούς επαγγελματίες, αλλά μόνο, κατά κανόνα, κοινωνικά επιτυχημένους διπλωματούχους.

Αυτός ο πρώιμος ρόλος του πανεπιστημίου[5] αποτελεί βαρύ κληρονομικό στίγμα στο χαρακτήρα της ελληνικής ανώτατης παιδείας, που όχι μόνο δεν έχει εξαλειφθεί ως σήμερα  αλλά προσέλαβε τερατώδεις διαστάσεις στα χρόνια που ακολούθησαν τον Εμφύλιο και ως την πτώση της πρόσφατης δικτατορίας […]

Μάλλον αργά, βέβαια, και όχι γρήγορα, αλλά είναι αποδεδειγμένο ότι, ενώ οι πτυχιούχοι παρουσιάζουν μεγαλύτερο ποσοστό_ανεργίας από τους απόφοιτους της μέσης και στοιχειώδους εκπαιδεύσεως ως την ηλικία  των τριάντα ετών, μετά την ηλικία αυτή τα πράγματα αλλάζουν και οι πτυχιούχοι των ανωτάτων σχολών φαίνονται να τα καταφέρνουν καλύτερα από τους άλλους σε μιαν αγορά εργασίας που κυριαρχείται από το κράτος  ως μεγαλοεργοδότη. Το μήνυμα, λοιπόν, που δέχεται η μέση αστική ή αγροτική οικογένεια είναι ότι οι πτυχιούχοι μπορεί να αργούν, αλλά τελικά βρίσκουν μόνιμη δουλειά, επομένως αξίζει τον κόπο να επενδύσουν ένα σημαντικό μέρος του οικογενειακού εισοδήματος για παίδευση των παιδιών τους. Γι’ αυτό προθυμοποιούνται να χρηματοδοτήσουν την εκπαίδευση των παιδιών τους, όχι μόνο κατά την περίοδο της εντατικής τους προετοιμασίας για τις εισαγωγικές εξετάσεις, αλλά και κατά την περίοδο των σπουδών τους και για αρκετά χρόνια μετά την αποφοίτηση τους από το Πανεπιστήμιο.

Εκτός λοιπόν από το γεγονός ότι η διάκριση  μεταξύ χειρωνακτικής και μη χειρωνακτικής εργασίας είναι γενικά, σε όλες τις καπιταλιστικές χώρες, το σαφέστερο τεκμήριο
κοινωνικής θέσης, οι ειδικοί ιστορικοί και κοινωνικοπολιτικοί παράγοντες_που έχουν[ττ5] 
συντρέξει στην Ελλάδα, έχουν εντείνει και μεγεθύνει τη ζήτηση για ανώτατη εκπαίδευση, αλλά και παραμορφώσει την ανάπτυξη της σε τέτοιο βαθμό, ώστε, μολονότι εξακολουθεί να λειτουργεί ως το ασφαλέστερο εφαλτήριο κοινωνικής [ττ6] ανόδου, έχει πλήρως αχρηστευθεί ως προς την ικανότητά της να συμβάλλει στην πρόοδο  της επιστήμης[ττ7]  διεθνώς ή στην οικονομική ανάπτυξη και τη βελτίωση της ποιότητας ζωής στη χώρα. Έτσι κατά μια περίεργη αλλά όχι ανεξήγητη ειρωνεία, η χώρα με το μεγαλύτερο ποσοστό πτυχιούχων και κατά τεκμήριο “πεπαιδευμένων” πολιτών στην Ευρώπη βρίσκεται ανάμεσα στις πιο καθυστερημένες  χώρες [ττ8] της ηπείρου μας όσον αφορά στην παραγωγή αγαθών και την ποιότητα των υπηρεσιών της.

Εν τω μεταξύ, τα πανεπιστήμια μας εξακολουθούν να χορηγούν τα διπλώματα με τις χιλιάδες κάθε χρόνο, τα οποία μπορεί να έχουν πολύ μικρή σχέση με το πραγματικό περιεχόμενο των σπουδών[ττ9]  που υποτίθεται πως αντιπροσωπεύουν, έχουν όμως μεγάλη ονομαστική αξία ως επαγγελματικοί τίτλοι που απαιτούνται για τους τύπους απασχόλησης και τα επαγγέλματα που αντιστοιχούν σ’ αυτά. Βραδέως αλλά ασφαλώς, οι περισσότεροι από τους πτυχιούχους θα καταφέρουν τελικά να εκπληρώσουν τη φιλοδοξία τους να [ττ10] απορροφηθούνε από τις κρατικές υπηρεσίες και τα περιορισμένα, παραδοσιακά, ελεύθερα επαγγέλματα, που είναι  οργανωμένα σ’ ένα αντιπαραγωγικό μοντέλο κοινωνίας που συνδυάζει το μικρ[ττ11] οκαπιταλισμό με τον κρατισμό και εξαρτάται για την επιβίωση του από συνεχή δάνεια, εισαγόμενη γνώση και τεχνολογία, εισαγόμενα αγαθά – υλικά όσο και πολιτιστικά.

Γ.Μ. Σηφάκης, “Ανώτατη Παιδεία. Πώς φθάσαμε στο Αδιέξοδο.

Οικονομικός Ταχυδρόμος, Νοέμβριος 1

1. Να εντοπίσετε τα επιχειρήματα του κειμένου και να τα αξιολογήσετε
2. Να προσδιορίσετε
3. α. το πρόβλημα που απασχολεί το συγγραφέα,
4.  β.τη θέση του, γ. τα επιχειρήματα και τα τεκμήριά του, δ. το συμπέρασμα στο οποίο καταλήγει στον επίλογο( δηλ.το διάγραμμα του κειμένου)
5. Σύγκρινε τους ορισμούς της εκπαίδευσης και της παιδείας: τι παρατηρείς;
6. Ο συγγραφέας χρησιμοποιεί ευρέως στατιστικά στοιχεία. Πιστεύεις ότι είναι αξιόπιστα; Σελ. 20 του σχολικού βιβλίου

 5. Παραγωγή λόγου:

 Ποιοι πρέπει να είναι οι κύριοι σκοποί της εκπαίδευσής μας σήμερα και ποιες οι αναγκαίες προϋποθέσεις για την εκπλήρωσή τους; (περίπου 600 λέξεις)

[1] Ανάλογα με το περιεχόμενο που της δίνουμε και τους σκοπούς που την τάσσουμε να υπηρετεί τη διακρίνουμε:

Α. Σε παιδεία τεχνικών γνώσεων

Β. Σε παιδεία γενικότερων ανθρωπιστικών και κοινωνικών ενδιαφερόντων

[2] Ανάλυση Έννοιας:

 Ορισμός:

Παιδεία ονομάζεται το σύνολο των ερεθισμάτων και το παιδαγωγικό τους αποτέλεσμα που διαφαίνεται στην προσωπικότητα του ανθρώπου. Είναι η μόρφωση και η καλλιέργεια του πνεύματος, η ανάπτυξη των δεξιοτήτων του ανθρώπου από τη στιγμή της γέννησής του και σε όλη τη διάρκεια της ζωής του.

[3] Φορείς παιδείας

·         Οικογένεια

·         Σχολείο

·         Εκκλησία

·         Καλές τέχνες (ζωγραφική, μουσική, θέατρο, κινηματογράφος)

·         Μέσα μαζικής ενημέρωσης

·         Βιβλίο

·         Κράτος με τον έλεγχο που ασκεί στη λειτουργία όλων των ανωτέρω

[4] Στόχοι της Παιδείας

·         Η παιδεία αποσκοπεί στο να δραστηριοποιηθεί και να κατευθύνει τις δυνάμεις του νέου ανθρώπου στο σύνολό τους, και τον βοηθά με αυτόν τον τρόπο στην προσαρμογή του στο κοινωνικό περιβάλλον, παρέχοντάς του τις απαραίτητες πολιτισμικές πληροφορίες.

·         Να στηρίζει το νέο στην απόκτηση και την ανάπτυξη των δεξιοτήτων του μέσω της  εκπαίδευσης, τις οποίες χρησιμοποιώντας κατάλληλα, είναι δυνατόν ο νέος να αλλάξει τα κακώς κείμενα του περιβάλλοντός του.

·         Στόχος επίσης είναι η καλλιέργεια της κοινωνικής συνείδησης του ατόμου

[5] Αποτελέσματα της παιδείας

Η παιδεία ανυψώνει τον άνθρωπο στη σφαίρα της θέωσης διαμορφώνοντας του το ήθος.

Εκτοπίζει από την ψυχή του ανθρώπου την αγριότητα και το πάθος και καλλιεργεί την ευγένεια και την καλοσύνη.

Παρέχει στον άνθρωπο τη δυνατότητα απόκτησης αυτογνωσίας, κατά συνέπεια τον βοηθά στη συνεχή του βελτίωση και του διασφαλίζει την ψυχική του ισορροπία.

Η παιδεία κάνει τον άνθρωπο να κατανοεί την κοινωνική του ευθύνη και το χρέος προς τους συνανθρώπους του.

Η παιδεία καλλιεργεί το δημοκρατικό ήθος.

Δουλίτσα για το σπίτι!

1.Παραγωγή λόγου                    ————

Να προσδιορίσετε τα χαρακτηριστικά της Εκπαίδευσης σύμφωνα με το παραπάνω κείμενο,  που είναι προσανατολισμένη στα ευρωπαϊκά πρότυπα σε ένα σύντομο, αλλά περιεκτικό κείμενο 5 παραγράφων

2.

Εγκρίθηκαν για το σχολικό έτος οι εξής περιβαλλοντικές δραστηριότητες:

1.Ξενιτεμένη Ελλάδα (οι δραστηριότητες της ομογένειας στο εξωτερικό, τα μνημεία που έχουν επηρεαστεί από τον ελληνικό πολιτισμό, καλλιτέχνες που δημιούργησαν κάτω από την επίδραση του ελληνικού πνεύματος, ελληνικά έργα τέχνης που βρίσκονται σε μουσεία του εξωτερικού, ελληνικά σχολεία του εξωτερικού)

Υπεύθυνοι καθηγητές: Τζεβελέκου Παναγιώτα.-Μιχαλοπούλου Δήμητρα.-Γεωργοσοπούλου Βασιλική.-Κουτσού Μαρία.

2. Το πράσινο στην καθημερινότητα και στην τέχνη (το πράσινο στο σχολείο μας, στην πόλη μας, στην τέχνη και ειδικότερα στην αγιογραφία, συμμετοχή σε αναδάσωση, έκδοση ημερολογίου)

Υπεύθυνοι καθηγητές: Λαρεντζάκης Παντελής-Κολοβού Μαρία-Γεωργοσοπούλου Βασιλική-Ρουπακιώτη Μαρία

3. Οι σχέσεις των μαθητών μεταξύ τους  (οι επιρροές που ασκούν οι μαθητές ο ένας στον άλλο, ο ρατσισμός, η ξενοφοβία, οι ανταγωνιστικές σχέσεις ή οι σχέσεις αλληλεγγύης , συμπαράστασης και στήριξης που αναπτύσσονται μεταξύ τους)

Υπεύθυνοι καθηγητές: Μηχανικού Λιάνα- Ρουπακιώτη Μαρία-Σπυράκη Αντωνία-Γιολδάση Σοφία

4. Βιοηθική (η επιστήμη σήμερα σημειώνει τεράστια άλματα και προβαίνει σε πολυάριθμες κατακτήσεις που ήταν αδιανόητες στους ανθρώπους πριν λίγα χρόνια. Τι όμως από όλα αυτά είναι επιτρεπτό και τι όχι; Η βιοηθική έρχεται να δώσει απαντήσεις )

Υπεύθυνοι καθηγητές: Κυριακόπουλος Ανδρέας-Παπαδοπούλου Χρύσα.