Εδώ στην Καλλιθέα όλοι συνειδητοποιούμε τι σημαίνει να ζεις σε μια πολυπολιτισμική κοινωνία. Το βιώνουμε καθημερινά ζώντας, σπουδάζοντας κοντά σε ανθρώπους από άλλες χώρες, με άλλες κουλτούρες που άφησαν την πατρίδα τους κυνηγώντας το όραμα μιας καλύτερης ζωής, θέλοντας να αποφύγουν τα δεινά του πολέμου ή της οικονομικής εξαθλίωσης. Και μοιραία αυτές οι αντιθέσεις μαλακώνουν σιγά-σιγά, διαπιστώνουμε ότι είναι άνθρωποι σαν κι εμάς, χαίρονται το ίδιο, πονούν το ίδιο, αγαπούν και μισούν το ίδιο. Και γίνονται συνοδοιπόροι στον αγώνα για το μεροκάματο, συνεργάτες και συμμαθητές στις σπουδές και κάποτε και αγαπημένοι…Αυτό συνέβη στα παιδιά της ταινίας. Ο Σέργιος από τη Σερβία και η Άννα από την Ελλάδα είναι συμμαθητές στο ίδιο σχολείο, γνωρίζονται και αγαπιούνται..Όμως ο κοινωνικός περίγυρος δεν είναι ώριμος να δεχτεί τη σχέση τους, την πολεμάει και τη διαλύει. Θα ήταν μάλλον ουτοπικό να δώσω μια άλλη εκδοχή, αφού τα κοινωνικά στεγανά εξακολουθούν να λειτουργούν πάντα. Το σενάριο έμεινε στο συρτάρι μου δυο-τρία χρόνια. Ώσπου ήρθε η ώρα να υλοποιηθεί: Το 2ο διαδημοτικό φεστιβάλ μαθητικής έκφρασης και δημιουργίας ήταν η αφορμή.Έτσι, με την πολύτιμη συμβολή των μαθητών μου που έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό και ξεδίπλωσαν άγνωστες πτυχές καλλιτεχνικής ευαισθησίας και έκφρασης και γι’ αυτούς τους ίδιους ακόμη,αλλά και των συναδέλφων, της κας Κολοβού, του κου Πανταζή, πολύ πειστικών στο ρόλο των γονέων και του κου Λαρεντζάκη στο ρόλο του λυκειάρχη, το είδαμε το φιλμάκι μας να προβάλλεται στις 5 Φεβρουαρίου 2008 αποσπώντας ευνοϊκά σχόλια….
Μάι 30 2008
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.