Οι μαθητές της Β΄τάξης αφήνουν τη φαντασία τους και δημιουργούν τη δική τους χώρα, τη “Χωχοσύμου”. Το όνομα αυτό δεν είναι ένα απλό όνομα. Κρύβει μέσα του όλη τη ζωή της χώρας τους. Ακολουθήστε τους στο ταξίδι τους και γευτείτε τα φανταστικά και περίεργα που συμβαίνουν σε αυτήν.
Μόνιμος σύνδεσμος σε αυτό το άρθρο: https://blogs.sch.gr/8dimkoryd/archives/3803
Η βροχή κρύωνε έξω, στο δρόμο. Χτυπούσε το τζάμι και φώναζε, κρυώνω.
Ήτανε, πράγματι, χειμώνας.
Το τζάμι τη λυπήθηκε, της άνοιξε, την έβαλε μες στο δωμάτιο.
Ο άνθρωπος έγινε έξω φρενών. Είσαι τρελό, του φώναξε, πού
ξανακούστηκε να μπαίνει η βροχή μες στο δωμάτιο; Είσαι τρελό.
Μα είναι βροχή δωματίου, είπε ήρεμα το τζάμι, δεν ακούς τι ωραία που
ηχεί πάνω στο πάτωμα, πάνω στο τραπέζι, πάνω στο μέτωπό σου; Είναι
βροχή δωματίου.
Αργύρης Χιόνης, Παρά ένα δώδεκα μαγικά παραμύθια – ΙΙ, «Λεκτικά τοπία», εκδόσεις Καστανιώτη, 1983)
…κι εμείς προσπαθήσαμε να τη ζεστάνουμε. Φτιάξαμε θήκες με εικόνες και λέξεις για να ανακουφίσουμε τις παγωμένες καρδιές, πολύ περισσότερο φέτος, που βιώνουμε αυτήν την πρωτόγνωρη συνθήκη.
Αρχικά εμπνευστήκαμε από την πένα αξιόλογων λογοτεχνών. Διαβάσαμε, μελετήσαμε, αναλύσαμε, μεταμορφώσαμε τις λέξεις σε εικόνες:
Στη συνέχεια εμπνευστήκαμε από όμορφες συνθέσεις, ακουστικές και οπτικές:
Κάπως έτσι και ο δικός μας χειμώνας πήρε μορφή…Η πένα μας και οι ξυλομπογιές μας τον αποτύπωσαν στο χαρτί:
Χιόνισε και κάναμε μια άσπρη στοίβα τόση
Τέτοιο χιόνι πούπουλο, Θεέ μου, να μη λιώσει.
Σας χαιρετούμε με μια ευχή “να μη”…
Εις το επανιδείν…
Μόνιμος σύνδεσμος σε αυτό το άρθρο: https://blogs.sch.gr/8dimkoryd/archives/3684
Εποχή αλλαγών το φθινόπωρο, που μας προκαλεί και μας εμπνέει. Ένα ιδιαίτερο φθινόπωρο φέτος, που το προσεγγίσαμε όμως από τη γλυκιά, την ατμοσφαιρική του πλευρά. Ένα μαθητούδι μου έγραψε κάτι που πολύ με συγκίνησε:
“Το φθινόπωρο…μου δίνει χαρά και λύπη και σε συνδυασμό μιαν ομορφιά”
Μέσα σε αυτά τα λόγια ενός μαθητή της τρίτης δημοτικού αποτυπώνεται η σοφία αυτής της ζωής, όλα τα συναισθήματα είναι καλοδεχούμενα, γιατί αυτή είναι η ζωή, γλυκόπικρη, αντιφατική, αλλά πολύ πολύ όμορφη!
Θα αφήσω όμως τα παιδιά να μιλήσουν, να μας υπενθυμίσουν αυτούς τους δύσκολους καιρούς την ομορφιά που κρύβεται γύρω μας…
Ακολουθήστε μας στην πορεία που ακολουθήσαμε: πρώτα εμπνευστήκαμε από τα λόγια μεγάλων ποιητών και θεματικούς ζωγραφικούς πίνακες, με μουσική επένδυση από φθινοπωρινές μελωδίες. Έπειτα αποτυπώσαμε το δικό μας φθινόπωρο! Καλή σας περιπλάνηση!
Πατήστε την εικόνα για να ‘περπατήσετε’ το δικό μας φθινόπωρο!
Υ.Γ. Με τον τρόπο αυτό η ανάγνωση, η μελέτη κειμένων και η παραγωγή γραπτού λόγου αποκτά νόημα για τα παιδιά. Και όλοι – μικροί μεγάλοι – μαθαίνουμε μόνο όταν αντιληφθούμε πως ό,τι κάνουμε, μέσα ή έξω από το σχολικό πλαίσιο μας, μάς είναι χρήσιμο, μας κάνει καλύτερους ανθρώπους.
Τη φθινοπωρινή μας καλημέρα! Εις το επανιδείν…
Μόνιμος σύνδεσμος σε αυτό το άρθρο: https://blogs.sch.gr/8dimkoryd/archives/3436
Mέσα από το περιβάλλον της e class κάναμε εξ αποστάσεως μια επανάληψη στο χρυσό αιώνα του Περικλή. Παρακολουθήσαμε προβολές και βίντεο από το «φωτόδεντρο», την πλατφόρμα «Αίσωπος» και το YouTube με τα οποία ζωντάνεψε μπροστά μας ο χρυσός αιώνας της τέχνης στην αρχαία Αθήνα. Ένα από τα βίντεο που παρακολουθήσαμε είναι του Αντώνη Θεοχαράκη Κιούκα και θα το βρείτε στη διεύθυνση:
https://www.youtube.com/watch?v=N00Z-VSMWZo&feature=youtu.be
Αφορά σε ένα διάσημο άγαλμα, την κυρία της Ωσέρ, που βρέθηκε στην Κρήτη, μεταφέρθηκε στο Μουσείο του Λούβρου στη Γαλλία και τελικά, μετά από ενέργειες ενός Έλληνα αρχαιολόγου, επέστρεψε στην πατρίδα του. Στο βίντεο αυτό αφηγείται το ίδιο το άγαλμα την περιπέτειά του. Αυτό στάθηκε η αφορμή να συσχετίσουμε την ιστορία της Ωσέρ με αυτήν της μιας Καρυάτιδας του Ερεχθείου, που βρίσκεται στο Βρετανικό Μουσείο της Αγγλίας.
Γίναμε, λοιπόν, όλοι μας, ο καθένας ξεχωριστά, αυτή η Καρυάτιδα που αφηγείται την ιστορία της. Και παρά την απόσταση που μας χωρίζει όλο αυτό το διάστημα εξαιτίας του ιού, καταφέραμε να ζεστάνουμε τις ψυχούλες μας, να συγκινηθούμε και να ενώσουμε τις φωνές μας στην αφήγηση που ακολουθεί. Για να την διαβάστε πατήστε πάνω στην εικόνα.
Ευχαριστώ τους μαθητές μου για τη συγκίνηση που βίωσα!!!
Ζ. Τσιμαχίδου
Πατήστε την εικόνα για να “ακούσετε” τη φωνή της Καρυάτιδας
Μόνιμος σύνδεσμος σε αυτό το άρθρο: https://blogs.sch.gr/8dimkoryd/archives/3366
αυτόχθων -ων -ον [aftóxθon] Ε (βλ. -ων -ων -ον) : (λόγ.) ANT ετερόχθων. α. που γεννήθηκε και κατοικεί στον ίδιο τόπο με τους προγόνους του, που ούτε ο ίδιος ούτε οι πρόγονοί του ήρθαν από άλλο τόπο· ιθαγενής, ντόπιος: Aυτόχθονες κάτοικοι / πληθυσμοί. || (ως ουσ.) ο αυτόχθων. β. που γεννήθηκε, αναπτύχθηκε και υπάρχει στον ίδιο τόπο: Aυτόχθονες αντιλήψεις.
[λόγ. επίθ. < αρχ. ουσ. αὐτόχθων]
(πηγή: διαδικτυακό λεξικό της κοινής νεοελληνικής)
Η αναζήτησή μας ξεκίνησε από τα σχολικά μας βιβλία Γλώσσας και Ιστορίας και συνεχίστηκε στην αίθουσα Πληροφορικής, όπου ερευνήσαμε την έννοια του αυτόχθονα και μελετήσαμε τους ιθαγενείς ανά τον κόσμο. Αυτό μας έδωσε τη δυνατότητα να συγκρίνουμε, μα και να συγκριθούμε ως πληθυσμοί του δυτικού κόσμου, που αυτό αποτελεί θεματική άλλης συζήτησης.
Μοιραζόμαστε μαζί σας τον καρπό της έρευνάς μας!
Μόνιμος σύνδεσμος σε αυτό το άρθρο: https://blogs.sch.gr/8dimkoryd/archives/3113
Ήταν Παρασκευή 6-12-2019 , γύρω στις 10:30 το πρωί , όταν χτύπησε η πόρτα της τάξης μας και η διευθύντρια μας παρέδωσε ένα γράμμα με άγνωστο αποστολέα και παραλήπτη το τμήμα μας :
” ΠΡΟΣ ΤΟ 8ο Δ.Σ. Κορυδαλλού – Δ1 ” .
Όταν απορημένοι το ανοίξαμε, μείναμε άφωνοι κυριολεκτικά. Ένα δελφίνι, η Ιφιγένεια, είχε επικοινωνήσει μαζί μας. Οι ερωτήσεις από όλους μας έπεφταν βροχή….Κάποιος παίζει μαζί μας…
Μόλις το διαβάσαμε, καταλάβαμε! Αμέσως αναλάβαμε δράση και απαντήσαμε στην Ιφιγένειά ΜΑΣ. Άλλωστε της το οφείλαμε. Ήταν το λιγότερο που μπορούσαμε να κάνουμε !
Μόνιμος σύνδεσμος σε αυτό το άρθρο: https://blogs.sch.gr/8dimkoryd/archives/3073
Τα παιδιά της Β’ τάξης
δημιούργησαν ένα λεύκωμα κειμένων και εικόνων
αφιερωμένα στη μητέρα,
το πρόσωπο με την υπέρτατη αξία στη ζωή όλων των ανθρώπων.
Μόνιμος σύνδεσμος σε αυτό το άρθρο: https://blogs.sch.gr/8dimkoryd/archives/3039
Παιδί μου,
το Περιβόλι μου που θα κληρονομήσεις,
όπως το βρεις κι όπως το δεις
να μη το παρατήσεις.
Σκάψε το ακόμα πιο βαθιά
Φωτογραφία του Γιάννη Μπεχράκη
και φράξε το πιο στέρεα
και πλούτισε τη χλώρη του
και πλάτυνε τη γή του.
Κι ακλάδευτο όπου μπλέκεται
να το βεργολογήσεις.
Κι αν αγαπάς τ’ ανθρώπινα
και όσα άρρωστα δεν είναι,
ρίξε αγιασμό και ξόρκισε
τα ξωτικά να φύγουν.
Και τη ζωντάνια σπείρε του
μ’ όσα γερά, δροσάτα.
Γίνε οργοτόμος, φυτευτής, διαφεντευτής.
Κι αν είναι κι έρθουν χρόνια δίσεχτα,
πέσουν καιροί οργισμένοι,
κι όσα πουλιά μισέψουνε σκιαγμένα,
κι όσα δέντρα για τίποτ’ άλλο δέ φελάν
παρά για μετερίζια,
μη φοβηθείς το χαλασμό.
Φωτιά! Τσεκούρι!
Τράβα, ξεσπέρμεψέ το,
χέρσωσε το περιβόλι κόφ’ το,
και χτίσε κάστρο απάνω του
και ταμπουρώσου μέσα,
για πόλεμο, για μάτωμα,
για την καινούγια γένα,
π’ όλο την περιμένουμε,
κι όλο κινάει για να ‘ρθει,
κι όλο συντρίμι χάνεται
στο γύρισμα των κύκλων.
Φτάνει μια Ιδέα να στο πει,
μια Ιδέα να στο προστάξει,
κορώνα Ιδέα, Ιδέα Σπαθί,
που θα είν’ απάνου απ’ όλα.
Κωστής Παλαμάς
Μόνιμος σύνδεσμος σε αυτό το άρθρο: https://blogs.sch.gr/8dimkoryd/archives/2821
Μουχρώσαν τα βουνά και οι κάμποι,
τα στενορύμια και οι αυλές,
αμίλητα στοιχειά τα δέντρα
στέκουνε ολόρθα στη βροχή
στέκουνε ολόρθα στους ανέμους,
στοιχειώσανε τα μονοπάτια
κι ερήμαξαν οι ακρογιαλιές.
Λίγο πριν αποχαιρετήσουμε το χειμώνα, αφήνουμε το αποτύπωμά του εδώ ώστε να αποτελέσει μια “θήκη” για να ζεσταίνει τις καρδιές μας όποτε εσείς κι εμείς το χρειαζόμαστε!
Εμπνευστήκαμε από όμορφες συνθέσεις, γραπτές, οπτικές και ακουστικές και μοιραζόμαστε μαζί σας τους καρπούς αυτής της περιπλάνησης,,,
Vincent van Gogh, «Landscape with Snow», 1888
Leonid Afremov, «Winter Night- Palette Knife»
Andrew Wyeth, «Wind From The Sea», 1947, National Gallery of Washington DC
Andrew Wyeth, «Wood Stove», 1962
Και τώρα ταξιδέψτε με το δικό μας όχημα φτιαγμένο από λέξεις και εικόνες…
Πατήστε την εικόνα για να δείτε τη δράση μας!
Το παράθυρο θ’ ανοίξω
δυο σπυράκια να του ρίξω.
–Έλα μέσα δω, πουλί,
ζεστασιά θα βρεις πολλή.
Εις το επανιδείν!
Μόνιμος σύνδεσμος σε αυτό το άρθρο: https://blogs.sch.gr/8dimkoryd/archives/2810
Στο μάθημα της Γλώσσας επεξεργαστήκαμε το ποίημα του Τίτου Πατρίκιου «Γη και θάλασσα». Εντυπωσιαστήκαμε από τις υπέροχες εικόνες που υπήρχαν σε αυτό, εμπνευστήκαμε από αυτές και δημιουργήσαμε τις δικές μας οπτικές, ακουστικές, οσφρητικές εικόνες. Τις ζωγραφίσαμε, τις ντύσαμε με λόγο. Έτσι κι εμείς, οι μαθητές του Γ1, γίναμε για λίγο ποιητές και…ιδού το αποτέλεσμα!!!
Μόνιμος σύνδεσμος σε αυτό το άρθρο: https://blogs.sch.gr/8dimkoryd/archives/2787
Για να κατανοήσουμε την αξία της πνευματικής ιδιοκτησίας με απλό και διασκεδαστικό τρόπο.
Πρόσφατα σχόλια