Σήμερα υποδεχτήκαμε στην Γ’ τάξη την κ. Κατερίνα. Η κυρία Κατερίνα Μελεσσανάκη (Πιστοποιημένη εκπαιδεύτρια της ομοσπονδίας πολεμικών τεχνών, Κάτοχος 1ου dan Shotocan karate do, Ολοκλήρωση εκπαίδευσης εκπαιδευτών wudang qi gong, Ολοκλήρωση 1ου επιπέδου εκπαιδευτών krav maga maleh, Εμπειρία ενασχόλησης με kung fu, tai chi) ήρθε να μας μιλήσει για τα μαθήματα ζωής που μπορούμε να πάρουμε μέσα από τις πολεμικές τέχνες. Στην αρχή νομίζαμε πως θα μας δείξει κλωτσιές και μπουνιές, όμως τελικά δεν κάναμε τίποτα από αυτά. Παίξαμε μερικά παιχνίδια και στη συνέχεια κάναμε μια συζήτηση για κάθε ένα από αυτά.

Το πρώτο παιχνίδι ήταν το παζλ. Έπρεπε να φτιάξουμε όλοι μαζί ένα παζλ με τα σώματά μας. Ένας-ένας μπαίναμε και παίρναμε μια στάση. Οι κανόνες; Να κουμπώνουμε με κάποιον τρόπο με το υπόλοιπο παζλ και να έχουμε μια μοναδική στάση σώματος που δεν έχει κανείς άλλος. Δεν ήταν εύκολο, αλλά τα καταφέραμε. Μάθαμε πολύ σημαντικά πράγματα. Για παράδειγμα, πως ο καθένας μας είναι ξεχωριστός και για αυτό καταφέρνουμε να φτιάξουμε ένα παζλ. Ότι μπορούμε να συνεργαστούμε και να συμπληρώσουμε ο ένας τον άλλον και ότι για να τα καταφέρουμε χρειάζεται να έχουμε υπομονή, εξυπνάδα, ηρεμία και συγκέντρωση. Όλα αυτά μπορούμε να τα εφαρμόσουμε κάθε μέρα σε όλες μας τις δραστηριότητες. Πολλές φορές αντί να προσπαθούμε να φτιάχνουμε παζλ με τους άλλους πέφτουμε πάνω τους και τους πονάμε, μαλώνουμε, δεν ακούμε και δεν συνεργαζόμαστε. Αν λοιπόν έχουμε έναν καυγά μπορούμε να κάνουμε ένα παζλ συζήτησης και να ταιριάξουμε τις δικές μας σκέψεις με του άλλου ή αν μαλώνουμε για τις σειρές να βρούμε μια λύση που να είναι δίκαιη για όλους.

Το δεύτερο παιχνίδι λεγόταν αναπνοές. Ξεκινήσαμε να παίζουμε το γνωστό παιχνίδι όπου προσπαθούμε να κλέψουμε ουρές. Όμως, κάθε φορά που σφύριζε η σφυρίχτρα έπρεπε να σταματήσουμε και ν’ ακούσουμε. Αν ακούγαμε αγκαλιά, τότε αγκαλιάζαμε όποιον είχαμε κοντά μας ή ακόμα και τον εαυτό μας. Αν ακούγαμε αναπνοές, τότε καθόμασταν ακίνητοι και κάναμε μερικές αναπνοές. Είδαμε πόσο μεγάλη διαφορά είχε το πώς νιώθαμε όταν τρέχαμε και προσπαθούσαμε να κερδίσουμε σε σχέση με τις στιγμές που ηρεμούσαμε και αγκαλιαζόμασταν . Στην ένταση δεν ακούγαμε τις οδηγίες, μαλώναμε και είχαμε συναισθήματα αδικίας, θυμού και ανταγωνισμού.

Στην ηρεμία νιώθαμε όμορφα, μπορούσαμε να ακούσουμε τις σκέψεις μας και να φερόμαστε όμορφα ο ένας στον άλλον. Και μετά σκεφτήκαμε ότι πολλές φορές στην καθημερινότητά μας είμαστε σε ένταση, όμως τώρα ξέρουμε έναν τρόπο για να ηρεμούμε.

Γιατί να κάνουμε λοιπόν πολεμικές τέχνες; Για να ετοιμαστούμε για την ειρήνη. Ένας μαθητής των πολεμικών τεχνών μαθαίνει να πειθαρχεί τον εαυτό του, να σέβεται τον αντίπαλό του, να προσπαθεί συνεχώς να βελτιωθεί, να μην είναι βίαιος, ούτε να κυνηγάει τους καυγάδες, αλλά να έχει μια εσωτερική ηρεμία που τον βοηθάει να είναι έτοιμος ώστε να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες που μπορεί να βρει μπροστά του. Και όλα αυτά είναι πολύ σημαντικά μαθήματα για τη ζωή του καθενός μας.