Στο πλαίσιο του μαθήματος της Φυσικής Αγωγής διενεργήθηκε μία δράση με στόχο την εκπαίδευση της συνεργασίας του ‘’εγώ’’ με τους ‘’άλλους΄΄, της αλληλεγγύης, της αλληλοβοήθειας, της συμπερίληψης και της εκπαίδευσης κατά της εμπάθειας. Η επίτευξη των παραπάνω στόχων θα πραγματοποιούταν μέσω συγκεκριμένων ομαδικοσυνεργατικών παιχνιδιών τα οποία δεν είχαν στοιχεία ανταγωνισμού, μηδένιζαν τη σχέση νικητή – νικημένου και δεν υπήρχε η καλύτερη επίδοση/απόδοση. Αντιθέτως η συμμετοχή σε αυτά τα παιχνίδια ενίσχυε τη χαρά, την αποδοχή, τη σωματική επαφή και τη γνωριμία.
Καθώς υπήρχαν δύο Κ.Φ.Α στο σχολείο, στις κοινές ώρες του μαθήματος της Γυμναστικής επιδιώχθηκε η συνεργασία ανά δύο τάξεων και κατά προτίμηση διαφορετικής ηλικίας ώστε να γνωριστούν, να καταφέρουν να συνεργαστούν ακόμα και με πιο μικρά ή μεγαλύτερα παιδιά, ενισχυθεί η ικανότητα να μπουν στη θέση του άλλου και να βελτιώσουν τις σχέσεις συνεργασίας, ομαδικότητας και της εμπιστοσύνης στον άλλον. Κατορθώθηκε μέσα σε ένα δίμηνο να συναντηθούν σχεδόν όλες οι τάξεις μεταξύ τους και να συμμετέχουν στη δράση.
Τα Παιχνίδια που επιλέχθηκαν ήταν:
- «Στεφάνι για δύο». Τοποθετήθηκαν στην αυλή στεφάνια τόσα όσο το μισό του συνόλου των παιδιών. Όσο παίζει η μουσική τα παιδιά τρέχουν ανάμεσα από τα στεφάνια. Όταν σταματήσει η μουσική τα παιδιά πρέπει ανά 2 να μπουν μέσα στα στεφάνια εκτελώντας την οδηγία του Γυμναστή. Μερικές από τι; οδηγίες ήταν π.χ να ενώσουν «χέρι με χέρι», «πόδι με πόδι», «αγκώνα με αγκώνα», «μάγουλο με μάγουλο», «μέτωπό με μέτωπο», «πλάτη με πλάτη», «μύτη με μύτη» κτλ. Επίσης, τα παιδιά έπρεπε κάθε φορά να αλλάζουν ζευγάρι και να μπαίνουν στα στεφάνια με άλλο παιδί.
- «Μικρά τρενάκια».Τα παιδιά γίνονται ζευγάρια ο ένας πίσω από τον άλλον. Ο πίσω συνασκούμενος πιάνει τον πρώτο από την μέση. Τα «τρενάκια τρέχουν στην αυλή και με το σφύριγμα το πίσω παιδί έρχεται μπροστά, ώστε να γίνει ο καινούριος οδηγός στο τραίνο. Σκοπός ήταν να καταφέρουν να μείνουν ενωμένα τα βαγόνια χωρίς να σπάσουν. Στη συνέχεια ζητούνταν από τα παιδιά να γίνουν τετράδες, οχτάδες κτλ μέχρι να ενωθούν όλα τα βαγόνια και να γίνουν ένα μεγάλο τρένο.
- «Το Τείχος». Τα παιδιά σχηματίζουν έναν τοίχο ενώνοντας τα χέρια τους σφιχτά (αγκαζέ). Τρία τρία παιδιά στέκονται απέναντι από το τείχος και ένα ένα ξεκινάει να τρέχει προς το τείχος με τα μάτια κλειστά. Σκοπός της άσκησης είναι τα παιδιά να σταματήσουν επάνω στο τείχος που τα προστατεύει.
- «Πάση Θυσία». Τα παιδιά χωρίστηκαν σε τρεις ή τέσσερις ομάδες. Σχημάτισαν ένα κύκλο όπου ήταν σφιχτά δεμένα μεταξύ τους. Δυο παιδιά από κάθε ομάδα βρίσκονταν έξω από τον κύκλο και προσπαθούσαν με όποιον τρόπο μπορούσαν χωρίς να ασκήσουν βία ή να χτυπήσουν τα παιδιά του κύκλου να περάσουν στο εσωτερικό. Η άσκηση αυτή αφορά στην ικανότητα των παιδιών να διεκδικούν τους στόχους και τα θέλω τους με τις δικές τους δυνάμεις χωρίς να επηρεάσουν με αρνητικό τρόπο το σύνολο.
- «Εκκρεμές». Τα παιδιά χωρίστηκαν σε τριάδες. Ένα παιδί βρισκόταν στο κέντρο με κλειστά μάτια και ακίνητο και τα υπόλοιπα δυο παιδιά τον κινούσαν μια στη μια πλευρά και μια στην άλλη σαν εκκρεμές. Έπειτα οι ρόλοι άλλαζαν για να περάσουν όλα τα παιδιά από τη θέση εκκρεμές.
Ως αποτέλεσμα αυτή η δράση είχε να δημιουργηθεί ένα κλίμα συμπερίληψης και μηδενικού αποκλεισμού, ιδιαίτερα από τις μικρότερες τάξεις που αδημονούσαν να συνευρεθούν και να παίξουν με τις Ε΄ και ΣΤ΄ τάξεις.. Εν κατακλείδι παρατηρήθηκε ότι κατά τη διάρκεια της δράσης οι μαθητές και μαθήτριες αλληλεπίδρασαν, ήρθαν πιο κοντά ο ένας στον άλλον, διασκέδασαν, γέλασαν, άρχισαν να επικοινωνούν και με παιδιά άλλων τάξεων (να χαιρετιούνται στα διαλείμματα και να συζητούν) και να λειτουργούν λιγότερο επιθετικά και εγωιστικά.
