Ο κύκλος της κιμωλίας (του Παναγιώτη Κύκλη)

Κύκλος και σχέση διδακτική-διαδραστική,οργανική και εν τέλει διαλεκτική,

με τα χλωρά χέρια των παιδιών

και τ’ αποσαρκωμένα των δασκάλων.

Βλέμματα αποσιωπητικά και μαγεμένα εκατέρωθεν,

απ’ την ενσαρκωμένη προσωδία της ομορφιάς τους.

Ο μαυροπίνακας που άσπριζε απ’ το λευκό της κιμωλίας,

σύνθεση όλων των χρωμάτων πλην του μαύρου που τα καταπίνει όλα.

Κορυφαία αντιστροφή με Φυσικό  παράδοξο

το λευκό να καταπίνει το μαύρο

και φυσικό φαινόμενο

η μέρα να καταπίνει το σκοτάδι.

Ύστερα ο πίνακας πρασίνισε κατ’ ευφημισμόν και κατ’ επίφαση

και στο τέλος ελευκάνθη.

Μ’ ένα λευκό, είδους tabula rasa  (άγραφος πίνακας)

διπλής όμως όψης και ανάγνωσης.

Τώρα στο ζύγι,

απ’ τη μια μεριά

το σχολείο που στρεβλώνει με σιδερόφρακτη λογική

την πρωτογενή έκφραση των παιδιών

και καλλιεργεί, λόγω εικονικής προσομοίωσης της πραγματικότητας,

ψευδαισθήσεις κατά περίπτωση.

Και απ’ την άλλη

το σχολείο της  αυτοπραγμάτωσης

με δασκάλους-δημοσίους λειτουργούς

που εναρμονίζουν τις έσω “εκκρίσεις” των μαθητών

παράγοντας με το έργο τους υπεραξία λόγου,πράξης και χρωμάτων.

Λόγου, που είναι πράξη και το αντίστροφο,

με παράγωγα τα χρώματα και το αντίστροφο.

Με τα παιδιά να ζω-γραφίζουν

και τους δασκάλους να γνωρίζουν την σύνθεση

και τις αποχρώσεις του λευκού.

                                                      Παναγιώτης Ι. Κύκλης

                                                    Εκπαιδευτικός – Χημικός

                                      του 2ου Γυμνασίου Ελευθερίου-Κορδελιού